باشگاه خبرنگاران جوان_ هوای سرد زمستانی است و آفتابی که بر شاخه درختان نشسته به ملایمی راه خود را سوی مغرب در پیش می‌گیرد. سنگ فرش‌ها از نم بارانی که ساعتی پیش باریده هنوز خیس هستند وعطر برگ، خاک و تنه درختان با رایحه ملایمی در فضا می‌پیچد.

آرمان به پارک می‌رسد، او تقریبا هر روز در همین ساعت خلوت برای صحبت کردن با دوست خود به پارک می‌آید، طناز امروز کمی دیر‌تر از همیشه می‌رسد، آرمان از پله‌های شیری رنگی که حاشیه‌های صورتی دارند پایین می‌اید و در کنار حوضی که فواره هایش خاموش شده اند می‌نشیند و با دست برجستگی‌های سنگ فرش پله را لمس کرده و چیزی زیر لب تکرار می‌کند و وقتی سرش را بالا می‌اورد طناز را می‌بیند که لباسی چهار خانه پوشیده و لبخندی بر صورتش نقش بسته است.

هر دو به راه میفتند، راه عابر نسبتا باریکی را که بین فضای سبز ایجاد شده طی می‌کنند و آنقدر با هم صحبت می‌کنند که روشن شدن چراغ‌های زرد رنگ فانوسی شکل به آن‌ها یادآوری می‌کند وقت رفتن است.

آرمان از طناز خداحافظی می‌کند و به او می‌گوید فردا همین جایی که از هم خداحافظی کرده اند منتظرش خواهد بود و رفتن او را تماشا می‌کند که صدای مردی که از او آدرس می‌پرسید آرمان رشته تخلیات او را از هم گسست. آرمان با دست آدرسی که پیرمرد به دنبال آن بود را نشان می‌دهد و خودش نیز آهسته به طرف خانه به راه میفتد و با افکار از هم گسسته و پریشان بی توجه به هیاهویی که در خیابان جریان داشت بغض سنگینی را عقب می‌راند.

آرمان نوجوانی حدودا ۱۶ ساله است که از طناز خوشش می آید و به اصطلاح خودش روی او کراش دارد. کراش داشتن یا کراش زدن به معنی داشتن علاقه پنهانی روی یک شخص است که شدت و ضعفش بسته به وضع روحی و شرایط افراد متفاوت است. گاهی این کراش یک خوش آمدن ساده است که بعد از ۲ یا ۳ روز به دست فراموشی سپرده می‌شود، اما گاهی شدت علاقه فرد چنان شدید می‌شود که او را به تخلیاتی عمیق و سنگین فرو می‌برد و زندگی اش را حاات نرمال خارج می‌کند.

کراش زنی یکی از آسیب‌های نوپدیدی است که بین جوانان و نوجوانان رواج زیادی پیدا کرده است، برخی از این افراد مدت‌های زیادی به صورت پنهانی شخص مورد علاقه خود را زیر نظر دارند و حتی علایقشان به علایق شخصی که رویش کراش دارند تغییر می‌کنند، اما به علت کم رویی یا عدم دسترسی هیچ گاه این دوست داشتن را ابراز نمی‌کنند.

مجید ابهری رفتار شناس و آسیب شناس اجتماعی درباره ایجاد عشق و علاقه های پنهانی در سنین نوجوانی در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: گسترس فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در کنار امیتازات و محاسن خود عوارضی را نیز وارد جامعه کرده است که بخش قابل توجهی از آن گرینبان گیر جوان و نوجوان می‌شود. یکی از آسیب‌های نوپدید در جامعه کراش زنی است.

ابهری گفت: کراش زنی رفتاری است که در شبکه‌های مجازی نمود بیشتری پیدا می‌کند، برای مثال اگر کسی به یک سلبریتی علاقه داشته باشد ممکن است در پیج‌ها شخصی اش، عکس فتوشاپ شده خود و سلبریتی مورد علاقه اش را منتشر کند. البته کراش زدن فقط مختص به فضای مجازی نیست و ممکن است در محیط دانشگاه و هرجای دیگری نیز رخ دهد. برای مثال پسری به یک دختر علاقمند می‌شود، اما هیچ نام و نشانی از وی در اختیار ندارد و او را دختری که مانتوی سبز بر تن داشت می‌نامد.

به گفته این رفتار شناس این آسیب نوپدید به علت کمبود فضای نشاط و سرگرمی مورد استقبال قرار گرفته است، اما تا این جای موضوع آسیب چندانی متوجه رفتار یا اجتماع جوانان نیست، مشکل از جایی آغاز می شود که کراش زدن‌ها به روابط حضوری با کسی ختم می‌شود که فرد از او اطلاعات زیادی ندارد. این کراش زنی مقدمه‌ای برای ایجاد روابط حضوری و حتی جنسی است لذا نیاز است متولیان امر فرهنگ و خانواده‌ها در این زمینه آموزش‌های لازم را به جوانان بدهند.

به گفته ابهری بحران‌های روحی دوران بلوغ منجر به برخی رفتار‌هایی می‌شود که ممکن است آسیب و عوارض آن تا سالیان سال همراه فرد باقی بماند، در این دوران نوجوان رویا پرداز می‌شود، برای مثال با شخصیت مورد علاقه اش که ممکن است یک سلبریتی باشد ارتباط بر قرار می‌کند، با او گفتگو کرده و حتی همراه او به پارک می‌رود و تمام این اتفاقات در عالم خیال رخ می‌دهد.

این رفتار شناس گفت: برخی از این نوجوانان در رابطه خیالی آن چنان به عمق رابطه فرو می‌روند که پایان دادن به این ارتباط برای آنان دشوار بوده و حتی در صورت خروج از این رابطه افراد دست به خود کشی می‌زنند. بنابر این این مسئله باید نزد روان درمانگر و در جلسات متعدد بررسی و درمان شود همچنین یک جایگزین برای کراش زنی به نوجوان ارائه شود تا بتوانند وی را از رفتار‌های پر خطر بازدارند.

به گفته ابهری خیال پردازی در دوران کودکی تا ۱۰ سالگی همراه اکثر کودکان است، این کودکان همبازی‌های خیالی‌ای دارند که با آن صحبت کرده و به او علاقمند می‌شوند، از سنین ۱۰ تا ۱۵ سالگی نواجوان شریک عاطفی خود را در نظر گرفته و با او روابط عاطفی و ذهنی قوی‌ای بر قرار می‌کند و از آن جایی که این رفتار‌ها در اوج دوران بلوغ رخ می‌دهد والدین باید هوشمند بوده و با مراجعه به روان درمانگر جلوی آسیب‌های جدی را بگیرند.

بیشتر بخوانید:

• اقشار کم‌درآمد نمی‌توانند از خدمات سلامت روان استفاده کنند

انتهای پیام/