به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، اندیشکده کوئینسی در مطلبی نوشت: آمریکا بر سر دوراهی احیای برجام است. جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به تازگی اظهار داشته است که دولت این کشور در حال بررسی «گزینه‌های دیگر» فراتر از دیپلماسی با ایران است.

به نظر می‌رسد دولت جدید آمریکا که پیش‌تر اعلام کرده بود رویکردش به گونه‌ای تنظیم شده که دیپلماسی را در اولویت اول قرار می‌دهد، حالا خواهان تغییر است. اما از سوی دیگر بازگشت به تحریم‌ها هم به نفع آمریکا نخواهد بود. به بیان دیگر، تحریم به عنوان وسیله‌ای برای تحت فشار قرار دادن ایران برای قطع توافق احتمالا نتیجه‌ای نخواهد داشت.

این نکته قابل توجه است که ابتدا آمریکا بود که از پایبندی به توافق هسته‌ای سر باز زد و کمی بعدتر هم ژنرال ارشد ایرانی -سردار قاسم سلیمانی- را ترور کرد. در همین حال، ایران در مورد توافق هسته‌ای هشیارانه عمل کرده است.

تلاش برای هدف قرار دادن یکی از معدود مسیر‌های تجاری ایران، احتمالاً شبهات این کشور در مورد سیاست ریاکارانه آمریکا را تأیید می‌کند و انگیزه بازگشت به مذاکرات هسته‌ای را از بین می‌برد. از سوی دیگر چین هم که به واردات نفت خام وابسته است بعید است یک پل اقتصادی و دیپلماتیک با ایران را بسوزاند تا به نفع بزرگترین رقیب ژئوپلیتیک خود عمل کند. چین هنوز از توافق نامه زیردریایی آمریکا و استرالیا در ماه گذشته خشمگین بوده و بعید است که تحت فشار آمریکا قرار گیرد. این اقدام با توجه به توافقات اقتصادی اخیر چین و ایران و الحاق ایران به سازمان همکاری شانگهای حتی کمتر محتمل است.

افزون بر این، حتی اگر ایران نخواهد به توافق بازگردد یا طرفین به توافق نرسند، افزایش محدودیت‌های اقتصادی (چیزی که ترامپ آن را فشار حداکثری نامیده بود)، نباید برنامه جایگزین و ثانویه باشد چرا که باعث می شود ایران به غنی‌سازی اورانیوم خود در سطوحی بالاتر از آنچه در برجام آمده بود ادامه دهد.

ایران برای فشار بر آمریکا، تلاش‌هایی برای غنی‌سازی اورانیوم انجام داده است. اعمال فشار بر ایران از قدرت و فعالیت‌های نظامی این کشور کم نکرده است.

در ادامه این مطلب آمده است: تحریم‌های آمریکا نه تنها توسعه هسته‌ای ایران بلکه عملا تمام صنایع غیرنظامی این کشور را تحت تاثیر قرار داده است.گفته شده یکی دیگر از اهداف تحریم‌های آمریکا اعمال فشار بر مردم برای برانگیختن آن‌هاست. همین فشار هم تاثیر معکوس داشته است.

استفاده از دیپلماسی به عنوان وسیله‌ای برای اجبار ایران، اعتبار واشنگتن برای تأثیرگذاری بر حقوق بشر درون ایران را ضعیف کرده است.

در انتهای این گزارش آمده است: تحریم‌ها مثل یک بمب ساعتی عمل می‌کنند. استفاده بیش از حد از تحریم قدرت خود آمریکا را از بین می‌برد. تحریم‌ها باعث شده تا ایران از اقتصاد نفتی خود دور شده و صنعت داخلی متنوع خود را ارتقا ببخشد.

آمریکا نباید بر سیاستی تکیه کند که نه تنها مطابق منافع خود نیست، بلکه با ایران درگیری ایجاد می‌کند. به جای دوبرابر کردن تحریم‌هایی که بی‌اثر بودن آن‌ها ثابت شده است، باید راه حل دیگری اتخاذ کند: برداشتن بخش مهمی از تحریم‌ها. چنین اقدامی روح تازه‌ای به مذاکرات وین دمیده و احتمال رسیدن به توافق را بالاتر می‌برد.

انتهای پیام/