به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، از حوادثی تلخ و شیرین حکایت میکند و پایان خوش آن، اجر تلاشها و بردباریها در مقابل سختی و دشواری هاست. اگر کتابچه روستا و روستایی را ورق بزنیم با اندکی ملاحظه و قدری مقایسه متوجه میشویم که روستا چگونه بوده و روستایی چگونه زندگی میکرده است.
سلامتی را در چه چیزی میدیده و در حفظ آن چگونه عمل نموده است و اینک بعد از گذشت سالها که بهداشت به دورترین نقاط کشور قدم نهاده، میتوان با مقایسهای ساده بین وضعیت شاخصهای سلامت در گذشته با حال دریابیم که رعایت دستورات بهداشتی و انجام مراقبتهای لازم تاثیر به سزایی داشته است.
کسی که توانسته مهمترین مفاهیم را به سادهترین شکل، با شیواترین لهجه و زیباترین الفاظ با زبان روستایی بازگو نماید بهورزاست.
بهورز نوید دهنده سلامتی است. او مانوس با روستا، آشنا به درد و شیوه زندگی روستاییان است. بهورز زندگی و وجودش را وقف سلامتی، بهبودی و سالم زندگی کردن مردم نموده است.
بیشتر بخوانید
بهورز کسی است که علم را با عمل همراه ساخته و با تعالیم خویش چراغ راه سالم زیستن را به دست روستاییان داده تا با آگاهی و بینش بیشتر قدم در راه خوشبختی نهند.
بهورز، بهترین دوست یک روستایی است که او را به وادی سلامتی راهنمایی و هدایت میکند بهورز محرم مردم و ناجی کودکان روستایی و در یک کلام راهنمای مردم روستاست که در جهت پیشبرد هدف خویش در گرمای سوزان تابستان و سرمای سخت زمستان با مردم گام برمی دارد.
بهورزان از جمله پرسنل پر تلاش شاغل در شبکه بهداشت و درمان شهرستان هستند که در خط مقدم ارتقاء و حفظ سلامتی، صادقانه مشغول به فعالیت هستند.
محل خدمت این قشر زحمتکش که از خود روستاها انتخاب میشود خانههای بهداشت است.
از این رو در راستای تکریم و بزرگداشت بهورزان زحمتکش، روز ۱۲ شهریورماه هر سال، به عنوان روز بهورز، نامگذاری شده است.
چه زیباست نگارش قلم در ستایش آنان که زندگی خود را وقف آسایش دیگران میکنند؛ ۱۲ شهریور ماه روز بهورز یادآور خاطرات به یادماندنی است که در خود، حدیث ایثار و ازخودگذشتگی را جای داده است.
در چنین روزی در سال ۱۳۶۳ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وقت با هدف کمک رسانی هر چه بیشتر به بیماران روستایی و همچنین در جهت تحقق یکی از اهداف مقدس انقلاب اسلامی مبنی بر فقر زدایی از روستاها دست به تاسیس خانههایی با نام خانه بهداشت زد و در جهت تامین کادر متخصصاین خانهها به تربیت افرادی همت گمارد که بهورز نام گرفتند.
کاهش میزان مرگ و میر در روستا ها، جلوگیری از عوارض حاملگیهای متعدد، واکسیانسیون کودکان، آموزش مادران و... از جمله مهمترین فعالیتهای بهورزان است.
به دنبال تحقیق گستردهای که وزارت بهداشت در سال ۱۳۶۳ هجری شمسی، برای آگاهی از وضعیت خدمات بهداشتی و درمانی انجام داد، این نتیجه به دست آمد که ۴۰ درصد از مرگ و میرهای کشور در پنج سال اول زندگی کودکان اتفاق میافتد و ۸۰ درصد آن نیز در یک سال اول زندگی است.
بنابراین میتوان با آموزشهای عمدتا ساده و اولیه از وقوع این مرگ و میرها جلوگیری کرد. این نتایج سرآغاز تلاش در مسیر راه اندازی شبکههای بهداشتی درمانی به نام «خانه بهداشت» در روستاهای کشور و تربیت نیروهای اصیل و بومی به نام «بهورز» شد.
بهورزان در ارتباطی صمیمی با مادران روستایی و تلاشی گسترده، توانسته اند میزان مرگ و میر مادران را به علت عوارض حاملگی و زایمان، از ۱۴۰ مورد در ۱۰۰ هزار تولد زنده در سال ۱۳۶۳ به ۵۴ مورد در ۱۰۰ هزار تولد زنده در سال ۱۳۷۰ کاهش دهند و این به معنای جلوگیری از مرگ یک هزار و ۷۲۰ مادر در سال است.
این آمار در سالهای بعد نیز پیشرفت قابل ملاحظهای داشته است. همچنین مرگ و میر کودکان زیر پنج سال نیز از ۲۰۰ نفر در هر یک هزار نفر به ۲۵ نفر در یک هزار نفر کاهش یافته است.
تلاش بهورزان در دور افتادهترین روستاهای کشور موجب میشود خدمات بهداشتی لازم به روستاییان ارائه شود و به این وسیله از اشاعه بیماری در جامعه جلوگیری شود.
در استان چهارمحال و بختیاری،۵۴۳ بهورز شاغل در ٣٠٥ خانه بهداشت فعال مشغول به خدمت رسانی هستند.
با این وصف بهورزان نه تنها موجب سلامت روستاییان میشوند، بلکه به تامین سلامت جامعه شهری نیز کمک میکنند، زیرا بیماری حد و مرز نمیشناسد و در صورت عدم رعایت بهداشت و عدم ارائه مراقبت های بهداشتی در شهر و روستا، فقیر و غنی در معرض خطر ابتلا به انواع بیماریها قرار خواهند گرفت، لذا اجر معنوی برای این عزیزان بهترین پاداش و قدردانی است.
نقش بهورزان در سلامت جامعه حیاتی است. امروز که ما شاهد کاهش مرگ و میر مادران و کودکان هستیم، باید همه را مرهون زحمات و تلاش بهورزان بدانیم، زیرا ارتقای شاخص های بهداشتی کشور در گروی تلاش و فعالیت این عزیزان است.
انتهای پیام/ع