به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، دانشمندان در موسسات مختلف دنیا مستقیما بر زندگی کوسه ها تمرکز دارند. ماهواره‌های ناسا ارتفاع اقیانوس را اندازه گیری، جریان‌ها را ردیابی، زیستگاه‌های دریایی را رصد می‌کنند و بر رویداد‌های کیفیت آب مانند شکوفایی جلبک‌های مضر نظارت می‌کنند.

به نقل از nasa، مجموعه داده‌های بلند مدت محققان همچنین کمک می‌کند تا درک کنیم که چگونه تغییرات آب و هوا بر اقیانوس و زندگی دریایی تأثیر می‌گذارد. ناسا داده‌های اقیانوس‌ها را با گروه‌های حفاظت، محققان و شرکایی مانند اداره ملی اقیانوس و جو (NOAA) به اشتراک می‌گذارد.

روش های ناسا برای حفظ جان کوسه ها

داده‌های ماهواره‌ای ناسا همراه با اندازه گیری‌های میدانی به دانشمندان کمک می‌کند تصویر واضح تری از مسیر‌های سفر کوسه‌ها و سایر حیوانات دریایی ایجاد کنند. در سال ۲۰۱۹ با Cloud-Aerosol Lidar و ماهواره مادون قرمز Pathfinder Satellite (CALIPSO)، سرمایه گذاری مشترک بین ناسا و آژانس فضایی فرانسه، National National D'Etudes Spatiales (CNES)، مهاجرت گسترده حیوانات را در سیاره ما مشاهده کرد.

در این حالت، حیوانات دریایی مانند نهنگ ها و ماهی مرکب از اعماق اقیانوس به سطح زمین می‌آیند و از گیاهان میکروسکوپی به نام فیتوپلانکتون و همچنین زئوپلانکتون‌های کوچکتر و سایر حیوانات به طور روزانه تغذیه می‌کنند. مطالعاتی از این قبیل اطلاعاتی در مورد تأمین مواد غذایی برای کوسه‌ها و چگونگی تأثیر تغییرات در اکوسیستم‌ها بر سلامت کوسه‌ها و سایر حیوانات وحشی بزرگ دریایی فراهم می‌کند. دانستن اینکه حیوانات دریایی در کجا هستند با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای ناسا و مشاهدات میدانی نیز از شیوه‌های ماهیگیری پایدار پشتیبانی می‌کند و صیدات ضعیف را کاهش می‌دهد.

ناسا بهره وری اقیانوس‌های زمین را مطالعه می‌کند

ناسا در اقیانوس از طریق سنجش از راه دور (EXPORTS)، کشتی‌ها و وسایل نقلیه خودمختار زیر آب، در حال مطالعه پمپ بیولوژیکی اقیانوس است. فرآیندی که کربن موجود در جو و سطح اقیانوس در اعماق اقیانوس پنهان می‌شود. این فرآیند از سطح شروع می‌شود، جایی که فیتوپلانکتون‌ها از طریق فتوسنتز کربن را از جو خارج می‌کنند.

این باعث شروع شبکه غذای دریایی می‌شود، زیرا فیتوپلانکتون‌ها وقتی توسط حیوانات ریزی به نام زئوپلانکتون خورده می‌شوند، کربن اتمسفر را به غذا تبدیل می‌کنند. وقتی ماهی‌ها و حیوانات دریایی می‌میرند، می‌توانند کربن ذخیره شده در بدن خود را به کف اقیانوس برسانند.

الگوریتم نگاشت ستاره‌ای هابل، کوسه‌ها را ردیابی می‌کند

در سال ۱۹۸۶، یک محقق در دانشگاه پرینستون الگوریتمی را برای نقشه برداری از ستارگان و کهکشان‌های کشف شده توسط تلسکوپ هابل ناسا ایجاد کرد. اکنون، این الگوریتم برای شناسایی الگو‌های ستاره مانند در کوسه‌ها استفاده می‌شود. این الگوریتم اجازه می‌دهد تا کوسه‌ها را به شکل مجزا شناسایی کند و به دانشمندان کمک می‌کند تا زبانه‌های این کوسه‌های نادر و ۴۰ فوتی را به عنوان بخشی از کتابخانه شناسایی عکس کوسه نهنگ ECOCEAN استرالیا نگه دارند.

ناسا تغییرات در افزایش سطح آب دریا و الگو‌های آب و هوایی را اندازه گیری می‌کند

ناسا تقریباً ۳۰ سال است که ارتفاع اقیانوس ها را اندازه گیری می‌کند، از مأموریت ماهواره TOPEX / Poseidon از ۱۹۹۲-۲۰۰۶ شروع می‌شود و با ماموریت‌های Jason-۱، OSTM / Jason-۲، Jason-۳ و Sentinel-۶ Michael Freilich ادامه می‌یابد. این ماهواره‌ها می‌توانند تغییرات در ارتفاع اقیانوس را در یک اینچ تشخیص دهند و اندازه گیری‌های بسیار دقیق سطح دریا را انجام دهند.

این اطلاعات برای درک شدت طوفان، بالا آمدن سطح دریا و الگو‌های آب و هوایی مانند لانینا، ال نینو و نوسان ده ساله اقیانوس آرام که بر حیوانات دریایی تأثیر می‌گذارد بسیار مهم است. داده‌های ارتفاع سطح دریا همچنین برای پاکسازی نشت روغن‌های دریایی، مدیریت پایدار ماهیگیری، مسیریابی کشتی‌ها و درک رفتار حیوانات اقیانوس مانند شیر‌های دریایی ستاره‌ای و نهنگ‌ها مفید است. علاوه بر این، از اندازه گیری‌های سطح دریا برای استخراج جریان‌های سطح اقیانوس و گرداب‌های اقیانوس که به طور مداوم آب را هم می‌زنند و مخلوط می‌کنند و بر رفتار و الگو‌های مهاجرت کوسه‌ها تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌گردد.

ناسا در حال توسعه ماموریت‌های جدید برای مطالعه اقیانوس‌های زمین است

ناسا سه مأموریت جدید برای مطالعه اقیانوس در نظر گرفته است. پروژه برنامه ریزی شده در سال ۲۰۲۲، مأموریت توپوگرافی آب سطحی (SWOT)، جریان‌های اقیانوس و مقیاس کوچک گردش آب را اندازه گیری می‌کند تا درک بهتر از مخلوط کردن و انتقال آب و مواد مغذی و همچنین پراکندگی آلودگی به اقیانوس را داشته باشد. نظارت بر گرداب‌های اقیانوس برای پیش بینی الگو‌های مهاجر مگافونا، از جمله کوسه‌ها مهم است. SWOT با همکاری آژانس فضایی کانادا (CSA) و آژانس فضایی انگلستان به طور مشترک توسط ناسا و CNES ساخته شده است.

مأموریت Plankton، Aerosol، Cloud، اکوسیستم اقیانوس (PACE) از فناوری "رنگ اقیانوس" نسل بعدی برای یادگیری بیشتر در مورد فیتوپلانکتون‌هایی که در بالادست اقیانوس زندگی می‌کنند استفاده خواهد کرد. فیتوپلانکتون‌ها علاوه بر اینکه پایگاه شبکه غذایی دریایی هستند، با جذب دی اکسید کربن و تولید اکسیژن، نقشی مشابه با گیاهان زمین دارند.

ابزار تصویربرداری و مانیتورینگ ساحلی Geosynchronous Littoral (GLIMR) مشاهدات بی نظیری از زیست شناسی اقیانوس، شیمی و زیست محیطی در خلیج مکزیک، بخش‌هایی از خط ساحلی جنوب شرقی ایالات متحده و دهانه رود آمازون را که وارد اقیانوس اطلس می‌شود، فراهم می‌کند.

در آینده، رصدخانه سیستم زمینی ناسا از تکنیک‌های جدید و ابتکاری برای بررسی تمام وجوه سیاره ما، از جمله بیش از ۷۰ درصد سطح زمین که تحت پوشش اقیانوس‌ها هستند، استفاده خواهد کرد.

بیشتر بخوانید

• موشک SN20 Starship از مجسمه آزادی هم بلندتر است!

انتهای پیام/