به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره غلامعلی خان ملیجک که زمستان ۱۳۱۹ در حادثه‌ای عجیب مُرد، حرف و حدیث‌های زیادی هست.

خیلی‌ها به اعتبار تصویری که علی حاتمی با بازی درخشان پرویز فنی‌زاده در سلطان صاحبقران از او ساخته است او را دلقک شاه می‌دانند، اما واقعیت این است که پسربچه‌ای کوچک بود که سلطان صاحبقران دلمرده از مرگ گربه‌اش او را در اتاق امین اقدس عمه ملیجک دید و مهرش به دلش نشست و محبت ملوکانه را نثارش کرد و عزیز سلطان شد.

بیشتربخوانید

• روزگاری که تلخک ها، صدای رعیت بودند / طنازان مردم نواز! + تصاویر

در روز ۲۷ شهریور ۱۲۵۷ شمسی در عباس‌آباد تهران به دنیا آمده بود. پدرش محمد نام داشت که به ملیجک اول ملقب شده است.

اصالت خانواده عزیزالسلطان از گروس بیجار بود و نقطه اتصال آن‌ها به دربار شاه زبیده‌خانم خواهر محمد بود.زبیده به روایت نزدیکانش برای همراهی انیس‌الدوله وارد دربار شد، اما از آنجایی که زنی معتمد و قابل اطمینان بود شاه او را مسئول خزانه شخصی و جواهراتش کرد و برای این که مشکلی نداشته باشد او را صیغه خود کرده و به او لقب امین‌اقدس داد. اما با محبوب شدن غلامعلی او مسئول نگهداری بچه شد.

روزی هنوز بچه زبان باز نکرده بود که شاه دید در حال نشان دادن گنجشکی روی درخت است و آن را به زبان گروسی ملیچه می‌نامد و شاه که خوشش آمد به او و پدرش لقب ملیجک داد.

هیچ کسی حق تشر زدن به ملیجک را نداشت. این رفتار باعث شده بود که خیلی از نزدیکان و همسران شاه با او دچار مشکل باشند و از او بدگویی کنند.

یکی از کسانی که به حد مرگ از عزیزالسلطان تنفر داشت اعتمادالسلطنه بود. او از ملیجک به عنوان بچه چرک و کثافت یاد می‌کرد و بار‌ها در خاطراتش می‌گوید شاه با داشتن این همه فرزند زیبا چرا به این بچه بی‌ادب و کثیف و بدبو دل بسته است.

ناصرالدین شاه از میان دخترانش دو تا از محبوب ترینشان یعنی تاج السلطنه و اختر الدوله را برای ملیجک انتخاب کرد. تاج السلطنه در برابر این انتخاب سرکشی کرد، اما اخترالدوله از نظر پدر تاجدارش سرپیچی نکرد.

زندگی عزیزالسلطان بعد از کشته شدن ناصرالدین‌شاه با افت و خیز‌های زیادی روبه‌رو شد. با این که اخترالدوله طلاق گرفت، اما مظفرالدین‌شاه با او رفتار بدی نداشت. با این همه خیلی هم محبوب نبود و یک سمت خیلی معمولی یعنی منصب کشیک‌چی‌باشی داشت.

عزیز السلطان تا سال ۱۳۱۹ که زنده بود زندگی سختی داشت، زیرا از آن مرحمت‌های شاه بابا و دیگر درباریان خبری نبود.

او سال‌های پایانی عمر در خانه‌ای محقر در حوالی خیابان سعدی زندگی می‌کرد؛ خیابانی که در نهایت محل فوت او شد. پیکر غلامعلی‌خان را در آرامگاه مستوفی در ونک به خاک سپردند.

منبع: جهان نیوز

انتهای پیام/