کیومرث یزدان پناه دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، با بیان اینکه جدی‌ترین چالش رئیس جمهور، نحوه انتخاب مدیران دولتی در رده‌های مختلف مدیریتی است که معمولا انرژی فراوانی را صرف خود می‌کند، گفت: چالش‌ها و موانع متعددی در زمینه تغییر مدیران و پوست اندازی مدیریتی در گستره بزرگ دولت وجود دارد. پردازش به این موضوع، یکی از بحث‌های چالشی، اما لازم است.

وی افزود: در حال حاضر عدم انعطاف پذیری از جایگزینی و مقاومت فراوان برای ماندن برای مدیران فعلی و عطش بازگشت به صندلی مدیریت برای پشت خط مانده‌ها در کنار نقاب تظاهر به چهره داشتن چهار چالش بزرگ مدیریتی در ایران فعلی است که سمت و سوی انتخاب و انتصاب مدیران را به سمت شرکت سهامی مدیر تکراری هدایت می‌کند. موضوع دیگر اساسی و جدی که مانع پوست اندازی در ساختار مدیریتی کشور است، مداخلات بیش از حد دستوری سفارشی و تحمیلی خارج از دولت برای جابجایی‌های مدیریتی است که گا‌هی از ابتدایی‌ترین مشاغل مدیریتی در حوزه‌های مختلف گرفته تا مشاغل حساس و بالادستی مدیریتی را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می‌دهد و مانع از تصمیم گیری مستقل دولت برای کرسی‌های مدیریتی می‌شود.

یزدان پناه تصریح کرد: عدم حاکمیت اصول علمی و روند سیستمی شفاف در گزینش مدیران که در شرایط فعلی اساسا هیچ شانیتی در روند انتخاب و انتصاب مدیران ندارد، موضوع سوم عدم باور قلبی و ایمانی به ماموریت‌های محوله و سلطه سلایق شخصی است که از دیگر نارسایی‌های جدی مدیریتی در ایران به حساب می‌آید و این عامل مانع از حاکمیت رفتار حرفه‌ای همراه با تعهد باطنی در چرخه اداری و سازمانی کشور شده است. در همین راستا پدیده‌ای با نام ظاهر سازی، سوء استفاده‌های غیرحرفه‌ای و عوام فریبانه و بله قربان گویی به مافوق جایگزین شده است.

دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران ادامه داد: سوء استفاده‌های بی حد و حصر از عناوین دینی، مذهبی و ظواهر سازی‌های بی حد و حصر که به عاملی تلخ در سیستم مدیریتی تبدیل شده که نه تنها به ساختار لطمه زده بلکه حتی باور‌های دینی مردم را هم تحت شعاع خود قرار داده است. در همین راستا به جرئت و با دیدگاهی کارشناسی می‌توان گفت که در کنار ده‌ها دلایل سیاسی و اجتماعی، عامل فوق هم در کاهش مشارکت مدنی مردم در انتخابات ریاست جمهوری اخیر نقش اساسی داشته است و بررسی‌های کارشناسی نیز نشان می‌دهد که یکی از عوامل اصلی ناکارآمدی در نظام اداری کشور همین موضوع است.

وی افزود: این‌ها تنها بخشی از پیچیدگی‌های ساختاری مدیریت در ایران است که هرگونه تسریع در تحول زایی را مختل می‌سازد و در نهایت این شبکه در هم تنیده زنجیره‌ای ساختار را تسلیم خود می‌سازد و به همین دلیل هیچ وقت زنجیره استمرار برنامه‌ها از دولتی به دولت دیگر در فرایند انتقال رسمی قدرت اتفاق نمی‌افتد و دولت‌ها مجبور به شروع از صفر در هر دوره کاری هستند. حال باید دید با وجود این موانع و نارسایی‌های دست و پا گیر، آیا دولت سیزدهم نیز گرفتار این پارداوکس جهش و پرش مستمر می‌شود یا قادر به چرخش مدیریتی از طریق پوست اندازی اصولی خواهد شد؟ آیا آقای رئیسی که یکی از گل بانگ‌های طرفدارانش لقب دادن بت شکن به وی بود، قادر خواهد بود بت غول سلطه بی پایان مدیران را بشکند یا خیر؟

 یزدان پناه اضافه کرد: ایران بیش از ۵۵ سال است که لقب کشور در حال توسعه را یدک می‌کشد و هرگز نتوانسته در این مدت به ثبات برنامه ریزی و تحقق آمایش سرزمین بر اساس قابلیت‌های جغرافیایی خود دست پیدا کند که اصلی‌ترین دلیل آن نظام اداری و مدیریتی ناتوان، معیوب و در بسیاری مواقع دست و پاگیر بوده است. حال باید دید که آیا به معنای واقعی زمان آن رسیده که به این دوره طولانی مدت بلاتکلیفی پایان داده شود یا خیر.

انتهای پیام/