به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، رمان «کوری» اثر ژوزه ساراماگو نویسنده پرتغالی است. این اثر در سال ۱۹۹۵ منتشر شد و نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۸ به این کتاب اختصاص یافت.

بیشتر بخوانید

• تاریخ نگاری اعجاب انگیز میان دو انسان را در «سه شنبه‌ها با موری» بخوانید

در این کتاب از آدم‌هایی سخن به میان می‌آید که پس از کورشدن هاله‌ای سفیدرنگ جلوی چشمانش را می‌گیرد. نویسنده در اثرش از تلمیح استفاده کرده و همین مسئله بر جذابیت کتابش افزوده است.

ساراماگو روی شخصیت‌های رمانش اسم نمی‌گذارد. با وجود این پیچیدگی‌ در رمان نمی‌بینیم. از این رو خواننده می‌تواند به راحتی با شخصیت‌های رمان ارتباطی ذهنی برقرار کند. همچنین بازگشت‌های زمانی به گذشته و آینده در خیال شخصیت‌های رمان دیده می‌شود.

نخستین ترجمه «کوری» در ایران سال ۱۳۷۸ منتشر شد. رمان کوری این بار در نشرمرکز با ترجمه مهدی غبرائی منتشر شده است. ماجرای کتاب از این قرار است:

«داستان کتاب کوری از جایی آغاز می‌شود که در یک روز عادی و پشت چراغ قرمز ناگهان راننده یک اتومبیل بینایی‌اش را از دست می‌دهد و نظم چهار‌راه را به هم می‌ریزد و کم‌کم این کوری دامن تک‌تک مردمان شهر را می‌گیرد. تمام اشخاصی که بیماران یک چشم‌پزشک در شهر هستند به این کوری دچار می‌شوند و به صورت زنجیر‌وار کوری به تمام شهر و سراسر کشور گسترش می‌یابد. این کوری با کوری عادی فرق دارد؛ چون مردم به جای اینکه همه جا را سیاه ببینند، سفید می بینند. به قول خود ساراماگو انگار در دریای شیر غرق شده اند.»

انتهای پیام/