به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، مزاحمی که امسال از دورهمی خانودگیِ سال تحویل و دور سفره هفت سین پدربزرگ و مادربزرگ نشستن، گرفته تا سیزده به در و افطاری‌های ماه رمضان و شب نشینی یلدا را بر ما حرام کرد.

 

کمی که گذشت بازار‌ها از رونق افتاد، تعطیلی اصناف به درازا کشید، موج ورشکستگی مغازه داران و کاسبان در شهرها، یکی یکی چراغ دکان‌ها و مغازه‌ها را خاموش کرد. گردهمایی‌ها و همایش‌های فرهنگی و مذهبی لغو شد و حتی حسرت پیاده روی اربعین امسال، بغض همه را در گلو ترکاند.

 

در میان این بحران عظیم و از سویی هجوم مشکلات معیشتی به جامعه و از سویی دیگر ترس از ابتلا به بیماری آنقدر حجم دغدغه زیادی برای مردم ایجاد کرد که دیگر در خاطر کسی جای خالی فعالیت‌های هنری احساس نمی‌شد. شاید کمتر کسی به فکر آن بود که مدتی است سینما‌ها و یا اجرای تئاتر تعطیل شده، شاید کمتر کسی دلش برای تماشای تئاتر تنگ شده باشد.

 

 

 امید علیزاده دانشجوی رشته بازیگری و کارگردانی به عنوان یک مخاطب حرفه‌ای تئاتر در گفت و گو با خبرنگار ما می‌گوید: تا پیش از شیوع ویروس کرونا تقریبا ماهی سه بار به تماشای تئاتر می‌رفتم، اما اکنون حدود یک سالی است که به تماشای هیچ نمایشی ننشسته ام از آن جا که من در این رشته تحصیل می‌کنم شخصا برایم تماشای تئاتر خیلی حائز اهمیت است و به نظرم تئاتر یکی از هنر‌های تلفیقی خیلی مهم بوده و با توجه به تاریخچه‌ای که این هنر دارد مسلما عدم وجود آن می‌تواند صدمات جبران ناپذیری بر پیکیره اجتماعی، فرهنگی و هنری یک کشور وارد کند.

 

 

وقتی از او می‌پرسم که به نظرت در این برهه حساس باید برای تئاتر مشهد چه کنیم، می افزاید: احساس میکنم که در وهله اول تمامی کسانی که در این زمینه هنری فعالیت می‌کنند باید دست به کار شوند، اما مطمئنا برای حرکت رو به جلو و احیای این هنر ملی باید حمایت همه جانبه و کامل ارگان‌های مرتبط صورت پذیرد و از خاموشی نسبتا حتمی صدای هنر والای تئاتر مشهد جلوگیری کنند.

 

اما سالی که گذشت برای هنرمندان تئاترمشهد و به خصوص برای آن دسته از هنرمندانی که فقط از این راه کسب درآمد و امرار معاش می‌کردند بسیار متفاوت بود. در مشهد هنرمندان تئاتری علاوه بر مواجهه با آسیب‌های بسیار جدی معیشتی، صدمات روحی دیگری را هم به جهت دور بودن از فعالیت‌های هنری تحمل کردند چراکه مردم بدون تئاتر نمی میرند ولی تئاتر بدون مردم می میرد.

 

در این مدت، اما کمتر کسی به سراغ این قشر مظلوم جامعه رفت و به یادشان بود. تئاتری‌هایی که شاید در نظر خیلی از ما زندگی‌های تجملاتی داشته و از رفاه بالایی برخوردارند، اما باید گفت که حقیقتا این گونه نیست. در ادامه پای صحبت و حرف دل دو نفر از فعالان تئاتر مشهد می‌نشینم.

محمد جهانپا کارگردان و بازیگر تئاتر مشهد می گوید: بعد از اینکه اپیدمی بیماری کرونا همه گیر شده و سالن‌های تئاترمشهد را به تعطیلی کشاند، بسیاری از هنرمندان تئاتری که به طور مستقیم از این هنر ارتزاق نموده و روزگار می‌گذراندند دچار مشکلات زیادی شدند. در مدت یک سال گذشته، آسیب‌های جدی که در حوزه سخت‌افزاری و نرم‌افزاری داشتیم، خودنمایی کرد و بیشتراز قبل نمایان شد از جمله این که ما در طی این سال‌ها نتوانسته بودیم که یک سامانه خوبی برای ثبت هنرمندانی که به صورت مستقیم از طریق تئاتر امرار معاش می‌کنند، داشته باشیم. یعنی همین الان اگر مثلاً یک نهادی بخواهد از تئاتر حمایت کند و بخواهد آمار بگیرد که چه تعداد هنرمند بیکار داریم، هیچ سامانه‌ای وجود ندارد که به صورت دقیق این اطلاعات را در اختیار بگذارد.

او می افزاید: دومین آسیب از نظر من آن بود که از سه ضلع مدیران فرهنگی و هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، انجمن هنر‌های نمایشی و هنرمندان تئاتر که یک مثلثی را تشکیل می‌دهند، دو ضلع این مثلث در طول یک سال گذشته کاملاً بدون هیچ برنامه ریزی و بدون هیچ اولویتی فعالیت کردند. انجمن هنر‌های نمایشی به نوعی تعطیل شده و قدرت قدیم اش را ندارد و مدیریت تئاتر هم انگار هیچ انگیزه و علاقه‌ای ندارد که برای هنرمندان کار کند و در نتیجه هنرمندان فقط در یک ضلع این مثلث باقی ماندند. بسیاری از هنرمندان مجبور شدند به کار‌های خارج از فضای نمایشی مثل راننده تاکسی اینترنتی مشغول شوند یا اینکه دنبال کار‌های متفرقه دیگری برای تامین معاش خود باشند.

این بازیگر و کارگردان تئاتر مشهدی ادامه می دهد: من هیچ نهادی را ندیدم که ازهنر تئاتر حمایت کند، ولی در چند سال اخیر انصافا شورای شهر و شهرداری مشهد حامی هنرمندان بودند و طرحی تصویب کرده اند که در این طرح از اجرا‌های عمومی تئاتر در مشهد از طریق خرید بلیت تا مبلغ ۶۰۰ میلیون تومان برنامه‌ریزی شده است، اما متاسفانه این بودجه هم به دلیل آن که در این دوران شیوع کرونا هیچ تئاتری اجازه و مجوز اجرا نداشت، به کار نیامد و دردی از درد‌های این قشر جامعه را کم نکرد.

 

جهانپا بیان می کند: اگر قرار باشد از این به بعد تئاتری روی صحنه برود یقینا به سختی خواهیم توانست دوباره تماشاگر را به سمت سالن تئاتر بکشیم. در این دوره تعطیلی تئاتر‌ها سالن‌های خصوصی تئاتر مشهد نیز آسیب‌های فراوان دیدند، زیرا اکثر این تماشاخانه‌ها به صورت اجاره‌ای هستند و در تامین اجاره بهای خود به شدت دچار مشکل شدند و واقعاً اتفاق غم انگیزی بود که حتی هنرمندان هم نمی‌توانستند به داد یک دیگر برسند، هیچ کس اجازه نداشت اجرای تئاتر داشته باشد و اینکه چقدر صاحب ملک‌های سالن تئاتر‌های مشهد با سالن داران مدارا کردند را فقط خدا می‌داند، ولی من مطمئنم که تامین این اجاره‌های عقب افتاده سالن‌ها بحران بزرگی برای سالن دار‌ها ایجاد کرده است و اهالی تئاتر هم نتوانستند برای رفع این بحران کاری انجام دهند.

 

او تصریح می کند: اکنون هنوز اکثر نمایش‌ها در حالت تعطیل قرار دارند، زیرا هیچ کس از آینده اطلاعی ندارد و هنرمندان نمی‌توانند ریسکش را پذیرفته و تمرینات شان را شروع کنند، زیرا واقعاً ابتلای به این بیماری خبر نمی‌کند و اگر یکی از افراد گروه در طی تمرینات دچار این بیماری شود ممکن است خدای ناکرده به اتفاق ناگواری منتهی شود که برای گروه‌ها جبران ناپذیر باشد. من فکر می‌کنم که نه فقط در مشهد بلکه در کل کشور این مسئله وجود خواهد داشت که هنر تئاتر بعد از یک وقفه یک ساله، دوباره تا چه قدر پیشرفت خواهد کرد و در آینده آیا کرونا باعث خواهد شد که آثاری جدید با این مفهوم و با این شرایطی که کرونا ایجاد کرده تولید شود یا تولید نمی شود.

 

این بازیگر و کارگردان تئاتر مشهد تاکید می کند: من اعتقادم این است که اگر وضعیت دوباره به حالت اول برگردد، ما دوباره به سرعت پیشرفت می‌کنیم، اما یک داغی بر دل هنرمندان خواهد ماند داغی که آن‌ها را با این واقعیت روبرو کرد که واقعاً در جامعه تنها هستند و کسی در مواقع اضطرار به فریادشان نمی‌رسد. این تجربه‌ای برای هنرمندان شد که اگر این بار یکپارچه در کنار هم نباشند، اگر انجمن قدرتمندی را تشکیل نداده و روحیه با هم بودن را در میان خود تقویت نکنند و هنوز تلاشی نکنند تا یک انجمن صنفی برای پیگیری حق و حقوقات شان تشکیل شود، قطعاً آسیب‌های بعدی جبران ناپذیرتر و بحرانی‌تر خواهد بود، زیرا شاید کرونا اولین وآخرین اپیدمی خطرناک برای این نسل تئاتر مشهد نباشد.

جهانپا در پاسخ به این سوال که جشنواره استانی تئاتر رضوان امسال را چگونه ارزیابی می کنید، اظهار می کند: در رابطه با جشنواره رضوان بهتر است اصلا صحبت نکنیم، زیرا جشنواره رضوان سال ۱۳۹۹ خراسان رضوی خیلی کاریکاتوری برگزار شد و کارنامه به شدت ضعیفی داشت و متاسفانه بدون هیچ نگاه درست هنری، این جشنواره را برگزار کردند با اینکه می‌توانستند در بستر فضای مجازی آثار حاضر جشنواره را به صورت آنلاین به نمایش بگذارند، اما حتی همین نمایش مجازی را نیز از مخاطبان و اهالی تئاتر دریغ کردند. حتی یک نشست آنلاین برگزار نکرده یا لااقل یک گفتگوی دوسویه بین مسئولین و هنرمندان به وجود نیامد؛ و به نظر من جشنواره تئاتر رضوان ۱۳۹۹ خراسان رضوی نه تنها یک جشنواره نبود بلکه فقط شوخی با تئاتر خراسان و به خصوص مشهد بود که از حافظه ما اهالی تئاتر این اتفاق زشت و به دور از ادب و هنر پاک نخواهد شد.

 

او می افزاید: من به عنوان یک بازیگر و کارگردان تئاتر مشهد به تنها چیزی که الان فکر می‌کنم این است که تئاتر مشهد باید در آینده به فکر تاسیس یک انجمن صنفی باشد و اگر مجددا غفلت کنیم ضربات آینده ضربات مهلک تری خواهد بود و عملاً تئاتر مشهد به ورطه فراموشی و نابودی می‌رود. ما باید حقوقات صنفی خود را مطالبه کنیم. نسل جوان تئاتری ما دانشگاه رفته و در این رشته تحصیل کرده است لذا باید یاری رسان این نسل جوان باشیم و شرایط را برای آنان به وجود بیاوریم تا کار در این فضا برای نسل جوان، حداقل تا حدودی تامین کننده تضمینی معیشت شان باشد؛ و تا زمانی که ما مطالبات مان را از مجلس، مدیران و قانونگذاران و وزارتخانه‌هایی مثل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مطالبه نکنیم قطعاً از این به بعد دچار مشکلات بیشتری خواهیم شد.

سعید صادقی بازیگر و کارگردان تئاتر مشهد هم درباره یک سال تعطیلی فعالیت های هنری می گوید: کسانی که از طریق تئاتر امرار معاش می‌کنند با همان روال عادی قبل از کرونا هم از نظر درآمد، اوضاع خوبی نداشتند زیرا درآمدزایی از تئاتر تعریف آنچنانی ندارد و زمانی که کرونا  هم آمد، اوضاع هنرمندان تئاتری به شدت وخیم‌تر شد.

 

 

او می افزاید: تا پیش از شیوع کرونا تئاتر مشهد داشت جان می‌گرفت و تازه با شیوه درست جذب مخاطب و تماشاچی‌ها آشنا شده بود، بلیت تئاتر‌ها به صورت تکمیل ظرفیت به فروش می‌رسید، سایتی برای فروش بلیت راه اندازی شده و سالن‌های تئاتر تازه تاسیس یکی یکی افزایش می‌یافت و کم کم پای مخاطبان به سالن تئاتر باز شده بود و حدودا چند سالی بود که بالاخره ما طعم تماشاچی و بلیت فروشی را می‌چشیدیم.تا اینکه سروکله کرونا پیدا شد و ضربه‌ای مهلک به بدنه نحیف هنر تئاتر مشهد وارد شد. به هر حال یک سال زمان کمی نیست و شرایط برای آنان که مثل بنده فقط از طریق تئاتر امرار معاش می‌کنند و به کار دیگری جز بازیگری یا کارگردانی نمی‌پردازند بسیار سخت است.

این بازیگر و کارگردان تئاتر ادامه می دهد: در ماه‌های اول با امید اینکه شاید مدت زمان این اپیدمی کوتاه باشد و در مدت چند ماه خاتمه یابد، خود را دلداری می دادیم و سعی می‌کردیم تا زمانی که دوباره اجرای نمایش‌ها از سر گرفته شود با این شرایط مدارا کنیم، اما متاسفانه این مدت زمان روز به روز طولانی‌تر شد و اکنون حدود یک سال است که ما اهالی تئاتر هیچ گونه راه درآمد و امرار معیشتی نداشته ایم.

 

 

صادقی بیان می کند: به هرحال در مدت این یک سال، مشاغل و کار‌های دیگر ممکن بود تحت پوشش بیمه‌ای باشند تا آن‌ها را در این شرایط حمایت کند و یا به عنوان مثال اداره کاری برای حمایت داشته باشد که تا حدودی معیشت شان را در شرایط بحران تامین کند، اما ما تئاتری‌ها متاسفانه نمی‌دانستیم باید چه کار کنم، زیرا برای ما نه اداره کاری تعریف شده و نه از سوی بیمه‌ای حمایت می‌شویم.

او تصریح می کند: در این مدت هیچ ارگان و نهادی از ما حمایت نکرد و فقط مبلغ یک و نیم میلیون تومان از اداره نمایشِ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی برای ما واریز شده که البته آن هم فقط به تعدادی محدودی از اهالی تئاتر مشهد که دارای یک شرایط خاص و یک رزومه مشخص بودند، اختصاص یافت که واقعا این مبلغ برای جبران مدت یک سال بیکاری ما بسیار ناچیز بود و اصلا به نظر من نفسِ این عمل شکل قشنگی ندارد.

 

این بازیگر و کارگردان تئاتر تاکید می کند: به نظر من مبلغ ناچیزی که برای ما واریز شد از ارزش هنر و هنرمندان می‌کاهد و اگر ما از ابتدا مبلغ این کمک نقدی را می‌دانستیم، اصلا آن را قبول نمی‌کرده و برای دریافت آن اقدام نمی‌کردیم چرا که به ما گفتند یک مبلغی به شکل بیمه بیکاری قرار است برای شما واریز شود و اصلاً حرفی از میزان آن نگفتند و طبیعتا ما هم فکر می‌کردیم باید مبلغ مناسبی برای این مدت بیکاری درنظر گرفته شده باشد، اما بعد از واریز آن، خیلی ناراحت و دلگیر شدیم و فقط به غیر از این کمک ناچیز نقدی هیچ حمایت دیگری از سوی نهاد‌ها و ارگان‌های مرتبط صورت نپذیرفت کسی هم از ما نپرسید که شما در مدت این یک سال مرده یا زنده هستید و اصلا چطور نفس می‌کشید؟ چطور ارتزاق می‌کنید؟ و حتی حسرت یک دلجویی ساده به دلمان ماند.

 

صادقی اظهار می کند: قطعاً در این یک سالی که تئاتر‌ها تعطیل بود ضربه‌های بسیاری به تئاتر مشهد وارد شد و بسیاری از مخاطبانی که با زحمت فراوان جذب تئاتر شده بودند را از دست دادیم و دوباره رونق بخشیدن به تئاتر مشهد حداقل نیاز به یک سال تلاش بی وقفه دارد. نیاز به آن دارد که ما دوباره نمایش‌هایی را با سالن‌های خالی و نیمه خالی روی صحنه ببریم و تبلیغات را از سر بگیریم و البته این امر نیازمند کمک نهادی‌های فرهنگی مثل سازمان فرهنگی شهرداری مشهد و... است که به عنوان مثال تابلو‌های بزرگ شهری را به تبلیغات تئاتر اختصاص دهند تا ما بتوانیم برای معرفی گسترده نمایش‌ها گام‌های بزرگی برداریم و تماشاچی بتواند دوباره به سالن‌های تئاتر برگردد.

 

 

او می افزاید: در طول یک سال گذشته ضربات مختلف روحی بر مردم ما وارد شد و بالاخره ما هم جزئی از این مردم و این جامعه هستیم و من می‌توانم این صحه را بگذارم که حتی یک هنرمند بیشتر از سایر مردم دچار صدمات روحی می‌شود، زیرا کسی که کار هنری انجام می‌دهد وقتی بخواهد دوباره با این همه مشکلات معیشتی، هجمه‌های سرخوردگی گوناگون و... کار کند و این تنش‌ها را پشت سر بگذارد خیلی سخت است که دوباره بتواند دوباره آن شادابی و نشاط گذشته را در خود به وجود بیاورد، اما امیدوارم نمایندگان خراسان رضوی در جشنواره بین المللی تئاتر فجر بتوانند به خوبی عمل کنند و بهترین نتیجه را دریابند کمااینکه من مطئمنم هنرمندان تئاتر مشهد برای موفقیت در این جشنواره یقینا با تمام توان تلاش خواهند کرد.

 

 

سعی کردم از زبان مسئولان هنری مشهد و خراسان رضوی جویای کمک ها و طرح های حمایتی برای هنرمندان تئاتر شوم، در این خصوص با آقای جعفر مروارید مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی تماس گرفتم که فردی تلفن ایشان را پاسخ داد و پس از آن که خود را به عنوان خبرنگار باشگاه خبرنگاران خراسان رضوی معرفی کردم، گفت: جناب مدیرکل در جلسه هستند و دوساعت دیگر تماس بگیرید؛ دوساعت دیگر که تماس گرفتم دوباره همان شخص پاسخ داد و  گفت: آقا اصلا شما کارتان چیست؟ 

 

بعد از دقایقی صحبت با فردی که هنوز هم نمی دانم چه کسی  است که تلفن شخصی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی را پاسخ می دهد! آن شخص مرا به مصاحبه با آقای محمدی معاون هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی ارجاع داد.

 

مهدی محمدی معاون هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی می گوید: امسال از استان ما دو اثر که برگزیده جشنواره استانی تئاتر هم بودند به جشنواره بین المللی تئاتر فجر معرفی شدند که یکی به نام ریبوت به کارگردانی آقای امیرحسین آژیر ارشد از مشهد  و یکی هم ملودی های شهرزاد از سبزوار است و در بخش غیر رقابتی هم سه گروه از استان خراسان رضوی در این دوره از جشنواره حضور دارند.

 

او می افزاید: از زمانی که ستاد استانی مقابله با کرونا اجازه فعالیت مجدد سالن تئاتر‌ها را صادر کرد ما نیز اجازه فعالیت را صادر کردیم و یک یا دو نمایش هم اکنون تقریباً آماده اجرا هستند و چند کار دیگر هم در نوبت بازبینی هستند و بازبینی بعضی از نمایش‌ها هم انجام شده، و مجوز اجرای آنان نیز در حال صدور است که ان شاءلله به زودی روی صحنه خواهند رفت.

معاون هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی در خصوص حمایت های انجام شده از هنرمندان ادامه می دهد: اداره کل نمایش از ما لیست‌های اسامی هنرمندان تئاتر مشهد را درخواست کرده و ما نیز این لیست‌ها را ارسال کردیم. هم چنین حمایتی با عنوان تسهیلات کار‌های نمایشی برای آثاری که به اجرا برسند و کسانی که توانسته اند در صندوق هنرمندان ثبت‌نام کنند وام قرض الحسنه‌ای اعطا خواهد شد و حمایتی هم که مصوبه شورای شهر مشهد بوده در دست اقدام است و ان شاءلله پرداخت خواهد شد.

محمدی بیان می کند:شهرداری مشهد برای تئاتر‌هایی که به اجرا برسند و روی صحنه بروند، امکان خرید ۳۰ درصد از بلیت‌های سالن را فراهم کرده و در مجموع حمایت‌های دیگری هم در در حال اجرا است و برای بعضی از هنرمندان تئاتری و هنرمندان سایر رشته‌های هنری هم که عضو صندوق هنرمندان بودند کارت هنر صادر شده و کمک یک و نیم میلیون تومانی به همه این عزیزان صورت گرفته و البته در مرحله بعد هم وزارتخانه و صندوق هنرمندان قول‌هایی داده اند که امیدواریم تا قبل از عید نوروز محقق شود.

او تصریح می کند: امیدواریم این وضعیت کرونایی مشهد شکل ثابتی پیداکند تا نمایش‌ها بتوانند به به فعالیت هنری خود ادامه دهند. اکنون اکثر سالن‌های خصوصی بیشتر از سالن‌های دولتی تئاتر مشهد در حال فعالیت هستند و در لابلای این محدودیت‌هایی که کم یا زیاد شد بیشتر سالن‌های خصوصی فعالیت کرده و اجرای تئاتر داشتند.

 

معاون هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی تاکید می کند: اکنون  آموزشگاه‌های هنری فعال هستند هم سالن‌های نمایش، نگارخانه‌ها و ... اجازه فعالیت دارند اما همه ما مدیران از آن‌ها خواهش کرده ایم که مصوبات ستاد ملی و استانی کرونا را به شدت رعایت کنند، فاصله اجتماعی رعایت شود و همه ملزم به استفاده از ماسک و لوازم ضدعفونی باشند. البته به سینما‌ها هم با همین الزامات بهداشتی اجازه فعالیت داده ایم.

برای تماشای تئاترهای راه یافته به سی و نهمین جشنواره تئاترفجر به تهران سفر کردم، خیلی دلم برای تماشای تئاتر لک زده بود. دلم می خواست بدانم تئاتری ها در یک سال گذشته که سالن تئاتر ها و سالن تمرین ها تعطیل بود، حالا با چه آثاری به این دوره از جشنواره آمده اند.

در تهران با مشاهده جدول اجرای نمایش ها بیشتر دلم برای تئاتر شهر و استان مان سوخت. زیرا متوجه شدم بر خلاف گفته آقای محمدی در بخش خیابانی و غیررقابتی  از استان سه اثر حضور ندارد بلکه فقط یک اثر به نام "لبخند با طعم ماسک" به کارگردانی محسن مسعودی فرد از نیشابور حضور دارد. در بخش نمایش های صحنه ای هم همان دو اثری که آقای محمدی گفته بودند حضور داشت اما تئاتری که از سبزوار آمده بود" ملودی های شهرزاد" نام نداشت و نام اش یک "کاست لته" به کارگردانی محمد اکبری بود، خیلی دلم گرفت که معاون هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مان، حتی تعداد دقیق و نام درست تئاتر های راه یافته به جشنواره فجر را خوب نمی دانست.

برنامه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای حمایت از هنرمندان تئاتر

در حاشیه اجرای یکی از نمایش های جشنواره، به صورت اتفاقی با علی اکبر صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برخورد و با ایشان گفتگو کردم، تمایل داشتم بدانم برنامه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای حمایت از این قشر مظلوم هنر در این دوران بحرانی کرونایی چیست؟

علی اکبر صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می گوید: واقعیت این است که ویروس منحوس کرونا صدمات وخسارات قابل توجهی هم به فضای اقتصاد بخش های مختلف وهم به فضای فعالیت های اجتماعی وارد کرد و یکی از بخش های مهم و قابل توجه هم فعالیت های تئاتری و نمایشی بود که ما در یک سال اخیر آسیب های فراوانی به پیکره آن دیدیم و هنوز هم بقایای این صدمات وجود دارد.

او می افزاید: سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر به نوعی شاید فعالیت های نمایشی را قوت بخشید، فعالیت هایی که مقدمات آن ها از چندماه قبل شروع شد و ما در جشنواره شاهد اجرای نمایش ها و تکاپوی دوباره ای در فضای گروه های نمایشی بودیم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه می دهد: به نظر می رسد که می شود با یک مراعات حداکثری و توجه بیشتر، مسیر آینده را  مجددا برای فعالیت گروه های نمایشی هموار کنیم البته باید مراقبت هارا تشدید و تقویت کرده و از عادی سازی رعایت نکردن دستورالعمل های بهداشتی بپرهیزیم.

صالحی بیان می کند: شرایط کرونایی یک شرایط پیچیده و مخاطره آمیز است و گروه های مرجع اجتماعی به خصوص هنرمندان باید بیش از بقیه مردم به حفظ سلامت شان توجه داشته باشند زیرا تندرستی آنان برای جامعه مهم است و هنرمندان یک مرجعیت خاص در جامعه و یک نقش مهم در آینده کشور دارند.

 

روزهای روشن تئاتری در راه است

 

او تصریح می کند: در مجموع، تجربه این روزها به خصوص تجربه سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر می تواند چشم انداز فعالیت ها را در ماه های آینده به لحاظ نوع  کارکردهای فعالانه تر هم در پایتخت و هم در سایر استان های کشور روشن تر کند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید می کند: در حوزه خسارت ها مالی و مسائل معیشتی که مربوط به گروه های تئاتری بود نیز حمایت هایی انجام گرفته که پیش تر اعلام شده است و در آینده هم طرح های حمایتی در دستور کار داریم از جمله اختصاص دادن وام هایی  به هنرمندان است که هم اکنون بخشی از آن انجام شده و و بخشی هم در حال انجام گرفتن و سرعت یافتن است. بخش دیگری از طرح های حمایتی هم کمک ها و وام های بلاعوض است که در گذشته انجام شده و بعد از این هم انجام خواهد شد.

حرف‌ها و سخنان مسئولان هنری  امیدوارکننده است، از طرفی کمتر شدن آمار کرونایی و خارج شدن شهر‌ها از رنگ قرمز، امید آن را پررنگ می‌کند که شاید نوروز امسال برای اهالی هنرتئاتر مشهد و خراسان رضوی، متفاوت باشد.

گزارشگر؛ حسین شجاع

انتهای پیام//ح.ش