به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمتهایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم میپردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَٰلِکَ قَوَامًا
و آنان هستند که هنگام انفاق (به مسکینان) اسراف نکرده و بخل هم نورزند، بلکه احسان آنها در حد میانه و اعتدال باشد.
فایل صوتی تلاوت آیه ۶۷ سوره فرقان
امام صادق (ع) میفرمایند: چهار شخص هستند که دعایشان مستجاب نمیشود: مردی که مالی دارد و آن را از بین برده و فاسد کرده و میگوید: «خدایا به من روزی ده». پس به وی گفته شود: «آیا به تو دستور میانهروی ندادم؟ آیا بهتو دستور اصلاح مالت را ندادم»؟ سپس خداوند میفرماید: «وَ الَّذِینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواما».
کلمه «قوام» به معنای حد وسط و کلمه «قوام» به معنای وسیله قیام است.امام رضا (ع) مقدار هزینه و انفاق معتدل را همان مقدار معروفی دانستند که در سوره بقره آمده: «عَلَی الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَی الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتاعاً بِالْمَعْرُوفِ» یعنی توانگر در شأن توانمندی خود و تهیدست در حدّ توان خود مطابق عُرف پسندیده و شأن خود بدهد.
بیشتر بخوانید
در جای دیگر از قرآن کریم نیز میخوانیم: «لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَهً إِلی عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ» به دستت را به گردنت غل و زنجیر کن و بخیل باش و نه کاملاً آن را باز بگذار و ولخرجی و اسراف کن.
امام صادق (ع) مقداری سنگریزه از زمین برداشت و مشت خود را بست و فرمود:این اقتار (سختگیری و بخل ورزیدن) است، سپس مشت دیگری برداشت و دست خود را چنان گشود که همهی سنگریزهها به زمین ریخت، آن گاه فرمود:این اسراف است. بار سوّم مشت دیگری برداشت و دست خود را کمی باز کرد به طوری که مقداری از سنگریزهها ریخت و مقداری در دستش باقی ماند، سپس فرمود:این، قَوام و اعتدال و حد وسط است.
۱- انفاق برای عبادالرحمن، یک وظیفه ومسألهی قطعی است. «إِذا أَنْفَقُوا» (در ادبیات عرب «إِذا» نشان عملی شدن و «لو» نشان عملی نشدن است.)
۲- نماز شب و ترس از جهنّم و خوف الهی، باید در کنار رسیدگی به محرومان جامعه باشد. «یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ - أَنْفَقُوا»
۳- انسان مالک است، ولی در خرج کردن محدودیّت دارد. «لَمْ یُسْرِفُوا»
۴- اسراف جایز نیست، حتّی در انفاق. «إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا»
۵-بندگان خاصّ خداوند، از بخل بدورند. «لَمْ یَقْتُرُوا»
۶- امّت میانه ووسط، باید برنامههای معتدل داشته باشد. «وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً»
۷- میانه روی در عبادت و انفاق، ارزش است. «قَواماً»
انتهای پیام/