مریم مسکین مشاور ارتباطات فردی و کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت در گفتوگو با خبرنگار گروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: یکی از موضوعاتی که بسیاری از افراد جامعه از آن رنج میبرند، تردید در انتخابهای مهم زندگی است و از این موضوع شکایت دارند که نمیتوانند انتخابی درست داشته باشند و گاها پس از انتخاب، پشیمان میشوند.
او افزود: تردید در انتخابها حتی برای معیارهای زندگی نمایان میشود، به این معنا که شخص پس از گذشت مدتی از یک ارتباط موفق، دچار اختلافاتی با فرد مقابل شده و زندگی و آینده آنها را به خطر میاندازد، اما همانگونه که میدانیم، انسان یک موجود انتخابگر است و هر فرد در طول زندگی خود با انتخابهای متعدد و متنوعی مواجه خواهد شد.
مسکین بیان داشت: به عبارتی دیگر همه افراد جامعه در طول زندگی شخصی خود در مسیری قرار میگیرند که ناگزیر به انتخاب کردن هستند، البته بعضی انتخابها مربوط به مسائل کم اهمیت و کوچک بوده و برخی دیگر از آنها بسیار مهم به شمار میروند و آینده او را تحت تاثیر قرار میدهند، به این معنا که گاهی انتخابهای اشتباه قابل جبران هستند و تاثیر زیادی بر زندگی ما نمیگذارند، ولی کوچکترین اشتباه در تصمیم گیری میتواند تاثیرات منفی به دنبال داشته باشد.
مشاور ارتباطات فردی و درمانگر اضطراب، افسردگی، وسواس و اختلالات خواب اظهار کرد: انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل و انتخاب همسر، ۳ انتخاب مهم و سرنوشت ساز در زندگی همه ما محسوب میشوند و فرد باید دقت و احتیاط زیادی در این زمینه به خرج دهد، اما گاهی برخی از افراد نمیتوانند انتخاب درستی داشته باشند یا در انتخابها مدام دچار تردید میشوند که این تردید دلایلی دارد که باید مورد بررسی قرار گرفته و سپس رفع شوند.
کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت در پاسخ به این پرسش که چرا بعضی افراد در انتخابها دچار تردید و دودلی میشوند؟، گفت: افرادی که از حمایت عاطفی والدین در کودکی به میزان مطلوب برخوردار نمیشوند، افرادی که موفقیتها و تواناییهای آنها از سوی والدین و اطرافیان دیده نمیشود و یا نتوانسته اند رضایت آنها را جلب کنند، بیشتر دچار تردید در انتخابها خواهند شد.
او ادامه داد: والدین سختگیر در تربیت فرزند و والدین کمال گرا و حامی همیشگی کودک هستند و اجازه انتخاب به کودک نمیدهند، اما در مقابل درصورت بروز خطا و اشتباه از سوی فرزند بیش از حد واکنش نشان میدهند و به گونهای رفتار میکنند که کودک توانایی تصمیم گیری را ندارد، چرا که همیشه از اشتباه کردن و واکنش منفی و تنبیه والدین ترس دارند و ترجیح میدهند همیشه دیگران برای آنها تصمیم گرفته و انتخاب کنند و بذر نداشتن اعتماد به نفس در نهاد فرد کاشته شود و تاثیرات خود را در زندگی و آینده فرد نشان دهد.
مسکین تصریح کرد: والدین با تصمیم گیری به جای کودک سبب شکل نگرفتن مسئولیت پذیری در او میشوند و این اتفاق نشات گرفته از این است که والدین نمیخواهند و یا نمیتوانند طی کردن مسیر اشتباه از سوی فرزند را ببینند و همین امر باعث میشود فرد در بزرگسالی همیشه به دنبال اطمینان طلبی نسبت به تصمیمها باشد، به این معنا که برای انجام کاری و اتخاذ تصمیم از افراد مختلف پرس و جو کند و پس از اطمینان از تصمیم، دست به انتخاب بزند.
او با بیان اینکه این افراد همیشه از انجام دادن کارها به صورت مستقلانه ناتوان هستند و توقع حمایت زیاد از دیگران دارنن تا بتوانند یک مسیر را انتخاب کنند، اظهار داشت: خانوادههایی که بیش از حد صمیمی و از لحاظ عاطفی خیلی نزدیک هستند در واقع مرزهای در هم تنیدهای دارند، یعنی هیچ مرزی و رمزی در روابط بین اعضای خانواده وجود ندارد و هویت جمعی در خانواده حاکم بوده و همیشه حرف حرف یک نفر است.
مشاور ارتباطات فردی بیان کرد: این سبک زندگی و رفتار اطرافیان باعث شکلگیری طرحواره خود تحول نیافته در فرد شده و همچنین نداشتن استقلال فکری، عاطفی و رفتاری را در بزرگسالی در شخص به وجود میآورد، به عبارتی دیگر او این طرز فکر را دارد که هر چیزی که والدین و بزرگترها انجام داده اند، من هم باید آن را انجام دهم و به اصطلاح کپی از رفتار و فکر بزرگترها میشود، همچنین تقلید کامل از نماد دلبستگی است و نمیتوانند درباره نماد دلبستگیها به یک واقعبینی برسند. برای مثال فرد انتظاراتی را که از پدر خودش دارد، همان رفتار و گفتار را از همسرش انتظار دارد که این روش کاملا اشتباه است، چراکه افراد در نقشها با هم متفاوت هستند.
مریم مسکین در ادامه گفت: برای اینکه در انتخابهای مهم دچار اشتباه و خطا نشویم باید در انتخابهای کوچکتر خود را محک بزنیم و آزمون و خطا داشته باشیم، با این روش تردیدها و ترسها از بین میروند و میتوانیم با اعتماد به نفس دست به انتخابهای مهمتر بزنیم، چراکه انتخابهایی که چندان در مسیر زندگی ما اثرگذار نیستند و یا آسیب زیادی به ما نمیرسانند، میتوانند گزینه خوبی برای آزمون ما باشند.
او تاکید کرد: تا زمانیکه قدم در مسیری نگذاریم، نمیتوانیم آسیب و مزایای آن را تجربه کنیم، پس بهتر است که این مسیر را در مورد انتخابهای غیر مهم و ضروری طی کرده باشیم و با کولهباری از تجربه پا در مسیر انتخابهای مهم زندگی بگذاریم، البته بعضی از انتخابها پس از گذشت مدت زمانی، برای عادی میشوند و با خود میگوییم که باید از اول دقت بیشتری در اقدام میکردم، به همین منظور باید برای انتخابهای مهم و سرنوشت ساز، معیارهای مهم را مدنظر قرار دهیم.
انتهای پیام/گ