به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،فاطمه آریانژاد کارشناس مرکز مشاوره آرامش فرماندهی انتظامی مازندران با بیان اینکه رفتار والدین شخصیت فرزندان را شکل می‌دهد، گفت: والدین در برابر فرزندان خود مسئول اند، پس باید وقت بیشتری برای تربیت آن‌ها بگذارند.

او افزود: برخی جملات که ما به کودکان می‌گوییم، در واقع بسیار مخرب بوده و با وجود این که نیت بدی نداریم، اما با بکار بردن این جملات باعث می‌شویم که کودکان به آنچه که واقعا هستند باور نداشته باشند.

جملات گول زننده ای مثل " کارت خوب بود " " گریه نکن " "چرا اینکار را کردی" باعث می‌شوند کودک کمترین تلاش ممکن را برای کارهایش انجام دهد.

 

این جمله معمولا برای کار‌هایی استفاده می‌شود که کودک در انجامش واقعا تلاشی نکرده، با بکار بردن این عبارت به او یاد می‌دهید که هر چیزی که مامان یا بابا بگویند کار خوب است.

---

به جای آن بگویید " تو واقعا برای آن سخت تلاش کردی! " با تکیه بر روی تلاش کردن، به او یاد می‌دهیم که تلاش از نتیجه مهمتر بوده و در زمان روبرو شدن با یک کار سخت، پافشاری بیشتری در انجام آن از خود نشان دهد.

 

دیدن گریه بچه‌ها همیشه راحت نیست، اما وقتی که به او می‌گوییم " گریه نکن" احساسات او را نادیده گرفته و به او می‌فهمانیم که اشک هایش برای ما ارزشی ندارد، این باعث می‌شود که او احساساتش را مخفی کرده و در نهایت دچار انفجار عاطفی می‌شود.

سعی کنید به کودک فضایی برای گریستن بدهید مثلا بگویید " ایرادی ندارد که گریه کنی هرکسی بعضی وقت‌ها به گریه نیاز دارد، منم همینجا هستم و به تو گوش می‌کنم"

چرا اینکار را کردی؟

 

اگر کودک کاری کرده که شما خوشتان نمی‌آید، مطمئنا باید با او صحبت کنید، اما تنشی که در آن لحظه به وجود می‌آید اجازه نمی‌دهد که او از اشتباهاتش درس بگیرد و وقتی که شما از او می‌پرسید "چرا؟ " شما به او فشار می‌آورید که به کارش فکر کرده و آن را تحلیل کند که یک مهارت بسیار پیشرفته حتی برای بزرگتر‌ها به شمار می‌رود در زمان برخورد با چنین پرسشی، بیشتر کودکان حالت تدافعی به خود گرفته و یا سکوت می‌کنند.

در عوض، یک مسیر ارتباطی با او برقرار کنید و حدس بزنید که او چه احساسی ممکن است داشته باشد و نیاز‌های اساسی او چه چیز‌هایی است.

اگر تو فلان کار را بکنی من به تو فلان چیز را می‌دهم

 

رشوه دادن به بچه‌ها مانع مشارکت آن‌ها به سهولت و سادگی می‌شود، این چنین معاملاتی با کودکان تبدیل به یک سرازیری لغزنده می‌شود و چنانچه بطور مداوم صورت گیرد، همیشه مجبور به عقب نشینی می‌شوید.

وقتی فرزندتان می‌گوید " نه! اتاقم را تمیز نمی‌کنم اگر برایم فلان چیز را نخری"

از جمله " از این که به من در تمیز کردن خانه کمک می‌کنی ممنونم " استفاده کنید.

هنگامی که ما قدردانی واقعی خود را نشان می‌دهیم کودکان انگیزه ذاتی برای کمک کردن پیدا کرده و اگر فرزندان شما چندان اهل کمک نبودند، به او وقت‌هایی را یادآوری کنید که کمکتان می‌کرد. مثلا بگویید:" یادت هست یک زمانی کمکم می‌کردی آشغال‌ها را بیرون بگذارم؟ واقعا کمک بزرگی بود"

" تو خیلی باهوشی"

 

وقتی به بچه بگویید که باهوش است، فکر می‌کنیم که اعتماد بنفس و عزت نفس او را زیاد کرده ایم، اما باید بدانید که این گونه ستودن از شخصیت او واقعا تاثیر عکس دارد با گفتن اینکه او باهوش است، بطور ناخودآگاه این پیام را به او می‌فرستیم که او فقط درصورتی باهوش است که نمره خوبی بگیرد، کارش را تمام کند و یا بهترین نتیجه را بگیرد.

همه این‌ها فشار زیادی را روی یک کودک وارد می‌سازد. در عوض به او بگویید" که قدر تلاش او را می‌دانید. " با تمرکز کردن روی تلاش بیش از نتیجه، به او اجازه می‌دهید که بفهمید چه چیزی واقعا برایتان با ارزش است.

انتهای پیام/ س