به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، سعیده جمشیدی در مورد بیماری اوتیسم گفت: این بیماری یک اختلال در سیستم عصبی است که عملکرد مغز را مختل می‌کند و مغز در زمینه‌هایی مثل رفتار‌های اجتماعی و ارتباطی دچار مشکل می‌شود.

وی ادامه داد: این اختلال در سراسر دنیا در بین همه نژادها، سبک زندگی، با هر میزان سواد و وضع اقتصادی دیده می‌شود.

بیشتربخوانید

• اوتیسم را بیشتر بشناسید

این روان شناس در خصوص علائم تشخیص این کودکان بیان کرد: آن‌ها در بیان نیاز‌ها و مشکلاتشان به جای استفاده از کلمات از ادا‌ها و اشاره‌ها استفاده می‌کنندو نمی‌توانند خواسته‌هایشان را یه درستی به والدین و اطرافیان مطرح کنند.

این روان شناس اظهار کرد: این افراد مسائل عاطفی و درد‌های جسمانی خود را به شیوه غیرمعمول بیان می‌کنند، برای مثال اگر درد داشته باشند ممکن است با جیغ و گریه واکنش نشان دهند.

وی افزود: این کودکان اصرار به یکنواختی و تکرار دارند و در مقابل تغییرات مقاومت می‌کنند و اگر تغییری در زندگی مبتلایان به اوتیسم هر چند کوچک مثل عوض شدن وسایل اتاقشان اتفاق بیفتد، موجب بهم ریختتگی‌شان می‌شود.

این روان شناس متذکر شد: یکی از نشانه‌های این کودکان تکرار کلمات یا جملات است و والدین باید حتما در این مورد آموزش ببینید تا تمرکز او را به سمت دیگری ببرند؛ برخی از این کودکان از اینکه لمس شوند، بهم ریخته می‌شوند درحالی که بعضی دیگر از آن‌ها نوازش را دوست دارند.

جمشیدی ضمن اشاره به اینکه این کودکان به اشیای در حال چرخیدن نظیر پنکه، چرخ و لباسشویی علاقه نشان می‌دهند، توضیح داد: این کودکان حرکات کلیشه‌ای انجام می‌دهند، برای مثال یک وسیله را دائما می‌چرخانند و یا با ابزاری مدام ور می‌روند؛ نکته جالب توجه این است که ممکن است کودکان عادی نیز در مقاطعی به دلیل اضطراب این حرکات را داشته باشند، اما زود گذر است، ولی در مبتلایان به اوتیسم انجام حرکات کلیشه‌ای مداوم است.

وی اضافه کرد: کودکان مبتلا به اوتیسم بسته به شدت مشکلشان و اینکه در چه طیفی از اوتیسم هستند، ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنند، مثلا به جای نگاه کردن به طرف مقابل به دیوار خیر می‌شوند.

این روان شناس بیان کرد: بیماری اوتیسم یک طیف است و شدت این بیماری بسته به طیفی است که فرد مبتلا در آن قرار دارد؛ بعضی از این کودکان یادگیری کاملا عادی دارند که آن‌ها جزو طیف اوتیسم با عملکرد بالا محسوب می‌شوند و کمتر با مشکلات حاد روبه هستند و تعدادی از آن‌ها نیز دچار مشکلات حاد هستند که از عملکردشان قابل تشخیص است.

جمشیدی ضمن اشاره به اینکه مبتلایان به اوتیسم ممکن است به بعضی چیز‌ها به صورت غیرعادی وابسته شوند، اظهار کرد: یکی از نشانه‌های تشخیص اوتیسم در کودکی واکنش نشان ندادن نسبت به نام خودشان است، هر چند که از لحاظ شنوایی مشکلی ندارند. برای مثال هنگامی که والدینشان آن‌ها را صدا می‌زنند واکنشی از خود بروز نمی‌دهند و همچنین هنگامی که فردی گریه می‌کند و یا می‌خندد، کودکان عادی از همان نوزادی متوجه می‌شوند و عکس العمل نشان می‌دهند، اما در مبتلایان به اوتیسم چنین واکنش‌هایی وجود ندارد.

وی ضمن تاکید بر اینکه پدر و مادر‌ها باید در صورت مشاهده علائمی نظیر عدم واکنش و بی توجهی کودک به اتفاقات محیط اطرافش به پزشک مراجه کنند چرا که هر چقدر اوتیسم زود‌تر شناسانی شود، امکان آموزش به کودکان بیشتر فراهم است، متذکرشد: سن طلایی درمان اوتیسم تا قبل از پنج سالگی است و هرچه در سن پایین‌تر این اختلال شناسایی شود توان بخشی و آموزش آغاز گردد، احتمال پیشرفت و رفتار‌های عادی و همچنین رشد طبیعی بیشتر می‌شود و اگر این افراد به حال خود رها شوند نمی‌توانند عملکرد مناسبی از خود بروز دهند.

این روان شناس ضمن اشاره به اینکه این کودکان ممکن است از لحاظ حرکتی و بدنی خیلی نرم و عادی نباشند و گاهی بدنی خشک داشته باشند، عنوان کرد: کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به بو، نور، رنگ‌ها و صدا از طریق حساسیت بیش از حد نشان می‌دهند؛ بعضی از آن‌ها نسبت به صدا‌ها و بو‌ها واکنش‌های شدید نشان می‌دهند.

ارتباط مبتلایان به اتوتیسم با دنیای پیرامونشان اندک است

جمشیدی افزود: ارتباط مبتلایان به اوتیسم با دنیای پیرامونشان اندک است؛ همچنین آن‌ها در مهارت‌های گفتاری و به کار بردن ضمایر مشکل دارند و به جای آنکه از ضمیر «من» استفاده کنند اسم خود را با سوم شخص به کر می‌برند، برای مثال می‌گویند: «علی گرسنه است.»

وی توضیح داد: کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل چندانی به بازی کردن با اسباب بازی از خود نشان نمی‌دهند و بیشتر دوست دارند با یک وسیله نظیر نخ، یک تکه پارچه مشغول شوند و و ساعت‌ها با آن بازی کنند و سرگرم شوند.

وی با بیان اینکه افراد مبتلا به اوتیسم اصلا دروغ نمی‌گویند و اهل دغل کاری نیستند، ادامه داد: آن‌ها هنگام بازی‌های مختلف نمی‌توانند با سایر همسالان خود ارتباط بر قرار کنند چرا که در اجرای قوانین و برقرای ارتباط با محیط اطرافشان مشکل دارند. برای مثال: وقتی در پارک سوار تاب می‌شوند متوجه نمی‌شوند که باید پیاده شوند تا نفر بعدی سوار شود.

واکنش‌های کودکان مبتلا به اوتیسم شدید و غیر منتظره است

جمشیدی با بیان اینکه واکنش‌ها در کودکان مبتلا بسیار متفاوت است و هر کدام از آن‌ها ویژگی‌ها و عکس العمل‌های خاص خود را دارند، افزود: اگر این افراد آموزش ببینند می‌توانند زندگی عادی داشته باشند و حتی به دانشگاه بروند در واقع مبتلایان به اوتیسم که به دانشگاه رفته اند، اوتیسم با عملکرد بالا داشته اند البته تلاش خانواده‌ها هم در این امر بسیار موثر بوده اند؛ جالب است بدانید که انیشتین هم مبتلا به طیف خفیف این بیماری بوده و اوتیسم با عملکرد بالا داشته است.

والدین و کودکان مبتلا به اوتیسم باید آموزش‌های لازم را ببینند

جمشیدی عنوان کرد: والدین و کودکان مبتلا به اوتیسم باید آموزش‌های لازم را در برخی مراکز بهزیستی، مراکز استثنایی و آموزش و پرورش استثنایی ببینند؛ کودکان مبتلا به اوتیسم می‌توانند از ۴ سالگی در پیش دبستانی‌ها و مهدکودک‌های آموزش و پرورش استثنایی تحصیل خود را آغاز نمایند، البته نه معنی شروع یادگیری درس‌های مدرسه بلکه آموزش‌هایی که برای آن‌ها لازم است را فرا می‌گیرند.

وی گفت: از آنجایی که اوتیسم یک اختلال است، تنها می‌شود با مداخلات پزشکان و روان شناسان و همچنین دادن آموزش‌های لازم به آن‌ها به بهبود زندگی این افراد کمک کرد.

راه‌های درمان اوتیسم چیست؟

این روان شناس در خصوص راه‌های درمان این اختلال عنوان کرد: برای درمان این افراد از دارو درمانی، تکنیک‌های ABA، تقویت مهارت‌های مختلف آن‌ها در خانه توسط والدین، روش‌های آموزشی با استفاده از عکسا و مشاهده و همچنین کار درمانی، رژیم درمانی، بازی درمانی و گفتار درمانی استفاده می‌شود.

منبع: میزان

انتهای پیام/