‌به گزارش خبرنگار  حوزه  دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، سلاح‌های انفرادی یک نیاز همیشگی نیرو‌های زمینی بوده و به همین خاطر توسعه انواع سلاح از جمله اسلحه‌های تک تیرانداز در دستور کار طراحان جهان قرار گرفته و تا امروز مدل‌های مختلفی ساخته شده است.

کشور ما هم که مرز‌های زمینی بسیاری با همسایگان خود دارد این نیاز که باید نیروی زمینی قدرتمند داشته باشد را حس کرده و در مسیر توانمندسازی گام برداشت و این گونه بود که تجهیزات پیشرفته با اتکای به دانش بومی ساخته شد که یک نمونه آن سلاح‌های تک‌تیرانداز است.

سلاح‌های تک تیرانداز کالیبر سنگین از دهه ۱۹۸۰ میلادی وارد خدمت شده و عمدتا از کالیبر ۱۲.۷ میلی متر استفاده می‌کنند که برای نابودی نیرو‌های پیاده، زره پوش‌ها و استحکامات دشمن در فواصلی مثل هزار الی ۱۵۰۰ متر طراحی شدند؛ پس از آن هم کار روی سلاح‌های با کالیبر‌های بالاتر، چون ۱۴.۵ میلیمتر و ۲۰ میلیمتر انجام شد تا در فواصل بالای ۲ کیلومتر زره پوش‌های مجهز به بدنه‌های تقویت شده و یا سنگر‌های بتونی از این طریق منهدم شوند؛ نکته مهم این است که امروز جمهوری اسلامی ایران هم به این دانش دست پیدا کرده است.

سلاح صیاد، اولین تجربه ساخت تک‌تیرانداز بومی

اولین تجریه کشور در زمینه تولید سلاح تک‌تیرانداز به سلاح کالیبر سنگین HS.۵۰ باز می‌گردد؛ کشور ما در حدود یک دهه قبل دانشی در خصوص تولید سلاح تک‌تیرانداز سنگین نداشت، اما این توانایی وجود داشت تا در صورت تهیه یک نمونه با روش مهندسی معکوس نمونه داخلی آن ساخته شود.

سلاح HS.۵۰ در سال ۲۰۰۴ میلادی توسط کشور اتریش ساخته شد؛ این سلاح با کالیبر ۱۲.۷ میلیمتری و وزنی بالغ بر ۱۲.۵ کیلوگرم و برد ۲ کیلومتری از سال ۲۰۰۶ میلادی وارد نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران شد؛ این سلاح قابلیت بسیار ویژه‌ای به نیرو‌های زمینی داد.

همین ورود کافی بود تا نام جمهوری اسلامی ایران ابتدا وارد باشگاه دارندگان این سلاح و سپس وارد باشگاه طراحان و سازندگان تک‌تیرانداز‌های سنگین شود؛ جوانان کشورمان توانستند با روش مهندسی معکوس سلاح صیاد را بسازند که همان کالیبر ۰HS.۵ را داشت، اما نمونه ایرانی دارای خشاب ۵ تایی بود که باعث می‌شد سلاح نواخت تیر بالاتری داشته باشد.

به این صورت اولین سلاح تک‌تیرانداز ایرانی ساخته شد، اما این تازه شروع راه بود، چرا که فناوری آن باعث شد تا کشورمان موفق شود مخوف‌ترین و نیرومندترین سلاح تک‌تیرانداز بومی با نام باهِر که در دنیا نمونه ندارد را به تولید انبوه برساند.

باهِر ایرانی، کابوس کُشنده تجهیزات پیشرفته دشمن

یکی از سلاح‌هایی که توسط جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش در ابتدای سال ۱۳۹۴ از آن رونمایی شد، سلاح تک‌تیرانداز سنگین باهر بود، جوانان کشورمان پیش از باهِر با دانش بومی سلاح‌هایی چون شاهِر را در این رده ساخته بودند، اما تفاوت باهر آن نمونه قبلی در کالیبر آن بود که به ۲۳ میلمیتر افزایش پیدا کرده بود.

افزایش کالیبر در باهر باعث شد تا نام جمهوری اسلامی ایران در بالای لیست کشور‌های دارنده تک‌تیرانداز‌های سنگین باشد، چرا که تاکنون هیچ کشوری در دنیا به این کالیبر دست پیدا نکرده است؛ گلوله‌های کالیبر ۲۳ میلیمتر در دنیا به عنوان گلوله سلاح‌های ضد هوایی و توپ‌های نصب شده بر روی جنگنده‌ها به شمار می‌آیند. گلوله‌های این کالیبر را می‌توان در گونه‌هایی مثل شدید الانفجار و ضد زره استفاده کرد.

سلاح ایرانی باهر با این کالیبر به گفته بسیاری از کارشناسان نظامی یک توپ تک‎‌تیرانداز است که می‌تواند انواع بالگرد‌های موجود در جهان اعم از رزمی یا ترابری و طیف وسیعی از خودرو‌های زرهی را هدف قرار داده و منهدم کند، اما نکته مهم در سلاح باهر نوع طراحی آن است.

این توپ تک‌تیرانداز وزنی بالغ بر ۶۲ کیلوگرم و برد ۴ کیلومتری دارد و برای شلیک به یک لوله بسیار بلند مجهز شده است، دلیل این کار هم افزایش شتاب و دقت گلوله است، چرا که هر چه طول لوله بیشتر باشد گلوله در برخورد با خان‌های سلاح بیشتر می‌چرخد و در نتیجه در مسیری مستقیم‌تر و با سرعتی بالاتر حرکت می‌کند.

از طرف دیگر در این سلاح شاهد نصب یک شعله پوش بزرگ هستیم که وظیفه آن خروج گاز‌های ناشی از شلیک و کاهش فشار گاز باروت ایجاد شده در درون لوله است. نفر استفاده کننده از باهر برای هر بار شلیک و مسلح شدن باید یک بار گلنگدن را بکشد تا پوکه گلوله قبلی خارج و گلوله جدید بارگذاری شود.

نیرو‌های مسلح کشورمان با استفاده از باهر و گلوله ۲۳ میلیمتری آن قادر هستند به سنگر‌های بتنی، برجک‌های دیده‌بانی، سامانه‌های راداری نصب‌شده بر خودرو‌های زرهی پشتیبانی و انواع زره‌پوش‌ها آسیب جدی وارد کنند و رویای داشتن تسلیحات پیشرفته هر دشمنی را به کابوس تبدیل کنند.

نمونه ارتقا یافته باهر در اختیار نیرو‌های مسلح کشور

ساخت سلاح پیشرفته و بومی در نیرو‌های مسلح یک امر مهم است، اما مهم‌تر از آن بحث ارتقای تجهیزات است که کار آن هم به همت جوانان متخصص و انقلابی کشورمان شروع شده و یک نمونه آن سلاح باهر بوده که ارتقای آن در چند سال قبل انجام و تحویل نیرو‌های مسلح شده است.

جوانان نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در گامی موثر توانستند تغییرات بسیاری از جمله در نوع تغذیه و فرآیند ره‌گیری را در باهر ایجاد کنند که این سلاح مخوف را به شکارچی بی‌رقیب میدان نبرد تبدیل می‌کند که به گفته فرماندهان نزاجا و کارشناسان مسائل نظامی قادر است برگ برنده ایران در منازعات باشد.

نکته بسیار مهم که احتمالا بتوانیم در آینده شاهد آن باشیم نصب این سلاح دقیق بر روی بالگرد‌های نیرو‌های مسلح به خصوص ارتش است، پیش‌تر متخصصان نیروی زمینی سلاح تک‌تیرانداز شاهِر را روی بالگرد‌های ارتش نصب کرده بودند که قدرتی چند برابر به پرنده‌های ارتش داده بود، اما اگر با باهر چنین اقدامی صورت بگیرد بسیاری از معادلات در منطقه پرتلاطم غرب آسیا به هم خواهد خورد و ایران دست برتر در منطقه برای ایجاد امنیت را پرتوان‌تر می‌کند.

در هر صورت ساخت سلاح باهر ثابت کرد که هیچ راهی بر روی جوانان انقلابی ایران اسلامی بسته نیست و با تکیه بر دانش بومی موجود در کشور می‌توان تمامی نیاز‌ها را برطرف کرد؛ نگاهی که امروز لازم است تا در سایر بخش‌های کشور وجود داشته باشد.

انتهای پیام/