به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شیخ صدوق در کتاب "التوحید" خود روایتی را از امام صادق (ع) در بیان فضیلت‌های اهل‌بیت بیان می‌کند.

 شیخ صدوق در کتاب "التوحید" خود روایتی را در فضیلت اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام نقل می‌کند.

وی می‌نویسد "اِبن أبى یعفور» گفت امام صادق علیه‌السلام فرمود:

خدا یکی و یگانه و به امر خویش متفرد و تنها است. خلقى را آفرید و امر دین خود را به ایشان تفویض فرمود و آن خلق ما هستیم. ‏ إِنَّ اللَّهَ وَاحِدٌ أَحَدٌ مُتَوَحِّدٌ بِالْوَحْدَانِیَّةِ مُتَفَرِّدٌ بِأَمْرِهِ خَلَقَ خَلْقاً فَفَوَّضَ إِلَیْهِمْ أَمْرَ دِینِهِ فَنَحْنُ هُمْ.

اى پسر ابى‌یعفور ماییم حجت خدا در میان بندگانش و گواهان او بر خلقش و امینان او بر وحیش و خزینه‌داران او بر علمش و وجه او که از آن اتا مى‏‌شود و چشم او میان مردم و قلب آگاه الهی، زبان گویاى او درگاه او که بر او دلالت می‌کند؛ یَا ابْنَ أَبِی یَعْفُورٍ نَحْنُ حُجَّةُ اللَّهِ فِی عِبَادِهِ وَ شُهَدَاؤُهُ عَلَى خَلْقِهِ وَ أُمَنَاؤُهُ عَلَى وَحْیِهِ وَ خُزَّانُهُ عَلَى عِلْمِهِ وَ وَجْهُهُ الَّذِی یُؤْتَى مِنْهُ وَ عَیْنُهُ فِی بَرِیَّتِهِ وَ لِسَانُهُ النَّاطِقُ وَ قَلْبُهُ الْوَاعِی وَ بَابُهُ الَّذِی یَدُلُّ عَلَیْهِ.

ماییم کارگزاران بامر او و خوانندگان بسوى راه او به ما خدا شناخته شد و به ما خدا پرستیده شد و ماییم رهنمایان بر خدا و اگر ما نبودیم خدا پرستیده نمی‌شد؛ وَ نَحْنُ الْعَامِلُونَ بِأَمْرِهِوَ الدَّاعُونَ إِلَى سَبِیلِهِ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا عُبِدَ اللَّهُ نَحْنُ الْأَدِلَّاءُ عَلَى اللَّهِ وَ لَوْلَانَا مَا عُبِدَ اللَّهُ. (التوحید (للصدوق)، ص ۱۵۲)

در این روایت نکته‌ای که جلوه‌گری می‌کند، ابعاد فرازمانی و فرامکانی فضائل عترت علیهم‌السلام است. یعنی زمانی که می‌فرمایند به وسیله ما خداوند شناخته شد و به وسیله ما عبودیت شد و یا آنجا که فرمودند ما وجه خداییم که از طریق آن اتا می‌شود، تمام زمان‌ها و مکان‌ها را در بر می‌گیرد؛ از این جهت باید گفت این بزرگواران انوار مقدسی‌اند که از ازل بوده‌اند و تا ابد هستند؛ نه حضوری منفعل بلکه مجرای خداییِ خداوند که در تمام دوران‌ها نقش هدایتگری دارند؛ از این رو هر انسانی در هر کجای عالم و در هر زمانی به ایشان روی آورد، خداوند نظر رحمت به او داشت و وی را به صراط مستقیم هدایت کرد. این مسئله بر خلاف آن چیزی است که از اهل‌بیت تصور می‌شود؛ یعنی نگاه صرف تاریخی داشتن به شخصیت و زندگانی این بزرگواران در واقع تنزّل جایگاه معنوی و فضائل آسمانی ایشان است.

جالب است که بر اساس سایر کتب مقدس، در می‌یابیم برترین انبیاء بشارت به پیامبر و پنج تن آل‌عبا و نیز ۱۲ نقیب رسول‌الله (ص) داده بودند. در واقع یکی از رسالت‌های رسولان الهی آشنا کردن مردم خویش با برترین خوبان عالم یعنی پیامبر و اهل‌بیت ایشان بود. این مسئله در روایات متعدد شیعه دیده می‌شود. از ماجرای آشنایی آدم علیه‌السلام با انوار عرشی عترت و ملاقات ایشان با حضرت زهرا (س) در بهشت خویش و توبه ایشان به وسیله کلمات منسوب به پنج تن آل‌عبا تا رؤیت انوار ملکوتی ایشان توسط ابراهیم نبی در فضای ملکوت و نیز توسل سلیمان نبی به این پنج نور ازلی تنها بخشی از روایات ما در زمینه آشنایی با جایگاه معنوی اهل عترت در زمان‌های گذشته است.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/