به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در این روز‌ها که فرصت بیش‌تری برای بودن در کنار اعضای خانواده فراهم‌شده، می‌توان با آشنا شدن و طبخ غذا‌های محلی، ماه رمضان متفاوتی را تجربه کرد.

هر شهر و استانی برای خودش نشانه‌هایی دارد که به نحوی شناسنامه آن شهر محسوب می‌شوند، از صنایع‌دستی گرفته تا مکان‌های گردشگری و غذا‌های محلی که همه نمادی از آن محل محسوب می‌شوند.

ماه مبارک رمضان در هر گوشه‌ای از کشور علاوه بر حفظ شکل اصلی با آئین‌های خاص آن مردم برگزار می‌شود، حتی اقوام مختلف مردم ایران از لر، ترک، کرد، فارس زبان‌گرفته تا اهالی جنوب و شمال کشور در برخی آداب و سنن با یکدیگر مشترک هستند و تنها اختلاف در نام آن آئین به دلیل تفاوت در گویش‌ها است.

در این ماه بزرگ و عزیز در شهر‌ها و روستا‌های لارستان بزرگ در کنار آداب و سنن می‌توان تنوع غذایی و شیرینی‌های خاص این خطه را مشاهده کرد.

در لارستان و برای سفره افطار و پس‌ازآن انواع غذاها، حلوا و شیرینی در ماه مبارک رمضان توسط بانوان خوش‌ذوق و هنر تهیه می‌شود. ازجمله این موارد می‌توان شیر برنج، شله‌زرد، فِرنی، حلوای یغدر، حلوای مقراضی لاری، فالوده لاری، حلوای زرده، حلوای شیر، حلوای نبات، حلوای صمغ، حلوای انگشتی، حلوای جذّاب، حلوای گِیشات، حلوای آرد برنج، حلوای تـَرَک، حلوای مِحک، حلوای گـَمبولَه، آش سبزی، آش رشته، حلیم و ... نام برد که همه آن‌ها از مواد مغذی و مقوی برای روزه‌داری تهیه می‌شوند.

برای آگاهی از نحوه تهیه برخی از موارد ذکرشده خبرنگار فارس گفت‌وگویی را با عشرت جهاندیدِ از بانوان فعال و هنرمند لارستانی انجام داده است. این بانو بااشاره به اینکه حلوای شیراز موادی مانند شیر، آرد برنج، شکر، آب، گلاب، روغن، پودر نشاسته و زعفران تهیه می‌شود، اظهار کرد: ابتدا شیر، آرد برنج، شکر و آب را درون ظرف مخصوص پختن حلوا یعنی حلوا ریخته و روی شعله گاز قرار می‌دهیم و پودر نشاسته را که در آب سرد حل و صاف‌کرده‌ایم، به آن اضافه می‌کنیم و آن را مرتب هم می‌زنیم تا گلوله نشود.

جهاندیده بابیان اینکه این مواد را به مدت سه‌ربع الی یک ساعت می‌جوشانیم و در آخر یک لیوان گلاب به آن اضافه کرده و دوباره هم می‌زنیم تا غلیظ شود، افزود: این کار را تا زمانی ادامه می‌دهیم که حالت کش آمدن پیدا کند. در این هنگام آن را از روی شعله برداشته در بشقاب ریخته و روی آن را با زعفران و گلاب تزئین می‌کنیم.

این فعال فرهنگی درباره تهیه حلوای مقراضی لاری نیز گفت: برای تهیه این حلوای خوشمزه به موادی مانند نشاسته، شکر، روغن مایع، آب، خلال مغز بادام، زعفران، هل و گلاب نیاز است.

وی بابیان اینکه برای عید فطر برای شیرین کردن کام عروس خانم‌ها و در عزاداری‌ها نیز از این حلوا‌ها استفاده می‌شود، ادامه داد: در مجلس عزاداری، خویشاوندان یا همسایگان برای صاحب‌عزا می‌فرستند تا مردم میل کنند و فاتحه بخوانند.

مهم‌ترین ماه قمری برای مسلمانان ماه رمضان، نهمین ماه سال قمری و ماه مهمانی خداست که نزد مسلمانان به‌ویژه شیعیان، یکی از ماه‌های ارزشمند و پربرکت محسوب می‌شود و به همین دلیل آن را رمضان المبارک می‌نامند.

در لارستان علاوه بر تهیه شیرینی و حلوا‌های خوشمزه و خوش‌بو، با استفاده از ماده غذایی به نام «مهوه» در ماه مبارک رمضان اقدام به تهیه ده‌ها نوع نان بامزه، رنگ و ابعاد مختلف می‌کنند. مهیاوه «مهوه» غذای سنتی منطقه لارستان است. مهوه لاری به‌صورت مایع بوده و بسیار خوشمزه، مقوی و دارای یُد فراوان است. مهوه خوب، خوش‌بو، رنگ آن زرد است.

برای پاشیدن مهوه روی نان از وسیله‌ای به نام «پِشتَکو» یا برگ کوچک نخل استفاده می‌شد. نانی که همراه با مهوه و روغن می‌خورند به «نونه مهوه را غنی» معروف است. موارد استفاده «مهوه» در لارستان برای تهیه انواع نان بسیار زیاد است که ازجمله این نان‌ها عبارت‌اند از؛ به تنور، تفتان، تَپ تَپی، رگاگ، فَلَزی، نونه نازک، جَرادَ، بالَتُوه، شُلشُلُو، لیتَک، گَپُک و ... اشاره کرد. با مهوه، می‌توان غذایی به نام جیغ در هوا نیز تهیه می‌کنند.

مهوه با شیو‌های خاص و مهارتی ویژه توسط زنان تهیه می‌شود. فقیر و غنی از آن بهره می‌گیرند. برای تهیه مهوه لاری موادی مانند ماهی مُوتُو خشک، خندل (خردل)، نمک و مقداری آب لازم است.

طبخ نان‌های محلی و کلوچه‌های خانگی در این ماه رونق بیشتری می‌گیرد و مردم با توجه به وضعیت معیشتی و استطاعت مالی افطاری می‌دهند. معمولاً کسانی که نذری دارند در ماه‌های قمری به ادای دین می‌پردازند و در ماه رمضان نذورات خود مانند نان، خرما، آش، حلوا و ... را بین مردم و یا در مساجد پخش می‌کنند و اکثراً ترجیح می‌دهند در سه شب قدر این اتفاق بیفتد.

در لارستان در روز عید فطر کسانی که نوعروس دارند برای خانه عروس چند مجمع پر از انواع نان، شیرینی، لباس، طلا و هر آنچه در توان دارند به‌عنوان عیدانه می‌فرستند و خانواده عروس نیز متقابلاً هدیه‌ای برای داماد می‌فرستادند.

منبع: فارس

انتهای پیام/