به گزارش  گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی سیاتل تایمز در مطلبی به قلم «پرامیلا جایاپال» از نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا و «دیان ینتل» از فعالان حقوق افراد در بخش مسکن نوشت: بی خانمانی یکی از بحران‌های فوری، غم انگیز و قابل حل در آمریکاست، اما سیاستگذاران در این باره اقدامی انجام نداده اند.

بی خانمانی حتی پیش از شیوع ویروس کرونا یک معضل بزرگ بود که به اقدام فوری دولت در همه سطوح نیاز داشت. امروز، ما آشکارا شاهد پیامد‌های چند دهه بی توجهی برای پایان دادن به بی خانمانی در آمریکا هستیم. تعدادی از آسیب پذیرترین مردم آمریکا در پیاده رو‌ها یا در سرپناه‌های جمعی می‌خوابند. در حال حاضر، این افراد با افزایش خطر ابتلا به کووید-۱۹ و جان باختن ناشی از ویروس کرونا مواجه هستند.

این وضعیت به سبب انفعال عمدی به وجود آمده است. تجربه بی خانمانی همواره نقص ساختاری در این کشور ثروتمند بوده است که به اولویت بندی نیاز‌های مسکن کم درآمد‌ترین خانواده‌ها در آمریکا بی توجهی شده است. برای هر ده آمریکایی با پایین‌ترین میزان درآمد، کم‌تر از چهار خانه با قیمت مناسب وجود دارد. در حالی که گزینه‌های مناسب وجود ندارد، بیشتر خانواده‌هایی با کمترین درآمد، دست کم نیمی از درآمد خود را صرف اجاره خانه می‌کنند. این وضعیت، خانواده‌ها را وادار می‌کند بین خرید مواد غذایی سالم یا دارو‌های مورد نیاز و داشتن سقفی روی سر خود، یکی را انتخاب کنند. فقط یک شوک مالی پیش بینی نشده می‌تواند موجب بیرون انداخته شدن از خانه و در وضعیت‌های بدتر، بی خانمانی کامل شود. هر کدام از این وضعیت ها، هزینه‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی به همراه دارد.

در ادامه این گزارش آمده است: شیوع ویروس کرونا و پیامد‌های سلامتی و مالی آن همان شوکی است که برای بسیاری از خانواده‌هایی که در آستانه بی خانمانی قرار دارند به وجود آمده است. برای بسیاری از این خانواده‌ها کمکی وجود ندارد که مانع از تخلیه آن‌ها از خانه هایشان و فقیر شدن آن‌ها شود. چند دهه کمبود اعتبار شدید، برای کمک به بخش مسکن موجب شده است ما با نظام قرعه کشی مسکن رو به رو باشیم. در این نظام از هر چهار خانواده که مستحق دریافت کمک مسکن هستند، یک خانواده این کمک را دریافت می‌کند.

این گزارش می افزاید: بی خانمانی، بیش‌ترین لطمه را به رنگین پوستان وارد می‌کند. در حالی که خانواده‌های سیاهپوست، ۱۳ درصد از جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند، آن‌ها ۴۰ درصد از بی خانمان‌های آمریکا را شکل می‌دهند. این وضعیت، نتیجه نژادپرستی ساختاری، تبعیض در زمینه مسکن و پایین‌تر بودن درآمد در میان سیاهپوستان آمریکاست. در اینجا عدالت در زمینه مسکن و عدالت نژادی به شکلی جدایی ناپذیر با هم ارتباط دارند.

دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا به جای رسیدگی به دلایل اصلی بی خانمانی، همچنان تغییرات سیاست گذاری را پیشنهاد می‌کند که بی خانمانی را بدتر می‌کند. بن کارسون، وزیر مسکن و توسعه شهری برای چهارمین سال متوالی پیشنهاد کاهش شدید یا حذف برنامه‌های فدرال را مطرح کرد که به توانایی کم درآمد‌ترین مردم آمریکا برای داشتن خانه کمک می‌کند. کارسون، پیشنهاد کرد اجاره‌ها برای کم درآمدترین مستاجران و دریافت کننده یارانه، سه برابر افزایش یابد که این تصمیم موجب محروم شدن ۱۰۰ هزار خانواده مهاجر از کمک مسکن فدرال شد.

در حال حاضر، بیش از نیم میلیون نفر از جمله ۱۰۰ هزار کودک در آمریکا ثروتمند‌ترین کشور جهان و در بحبوحه یک همه گیری جهانی فاقد مکانی هستند که بتوان آن را خانه نامید.

انتهای پیام/