به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در زندگی نامه جری لوئیس اینگونه آمده است که جری لوئیس با نام جوزف لویچ در ۱۶ مارچ ۱۹۲۶ میلادی در نیوآرک (نیوجرسی) آمریکا دیده به جهان گشود. پدر و مادرش هر ۲ مجری نمایش‌های سیار بودند. به همین علت، جری لوئیس دوران کودکی را نزد اقوامش سپری کرد. تابستان‌ها نزد پدر و مادرش می‌رفت که در کتسکیلس، نمایش اجرا می‌کردند.

جری لوئیس از ۵ سالگی، گاهی به روی صحنه می‌رفت و قطعه موزیکالی را به تنهایی اجرا می‌کرد. او پس از یک سال تحصیل در دبیرستان، بلیت فروش شد. جری برای گذران زندگی، فروشنده سودا، صادرکننده بارنامه و متصدی کنترل و راهنمایی در سینما شد.

وقتی که ۱۵ ساله شد به اجرای پانتومیم و برنامه‌های کمیک تسلط داشت. او کت و شلوار گشاد و آویزانی را بر تن می‌کرد و نمایش اجرا می‌کرد و با همین تجهیزات ساده همه را می‌خنداند. در آن زمان بود که مکس کولمن همکار پیشکسوت پدرش به او توصیه کرد، کارش را جدی بگیرد، چون حتماً موفق خواهد بود و همین‌طور هم شد و شهرت لوییس جهانی شد.
جری لوییس در طول مدت عمر حرفه‌ای خود جوایز متعددی را از جشنواره فیلم کمدی آمریکا، دوربین طلایی، اتحادیه منتقدین فیلم لوس آنجلس و جشنواره فیلم ونیز از آن خود کرد و در منطقه یادبود مشاهیر هالیوود ۲ ستاره برای خود دارد. سیارک شماره ۱۱۵۴۸ در فضا نیز به نام اوست.

لوئیس پایان عمر خود در لاس وگاس و نوادا زندگی می‌کرد. او در ۱۹۴۶ میلادی با دین مارتین دیگر بازیگر کمدی زوج موفقی را تشکیل دادند، اما ۱۰ سال بعد از یکدیگر جدا شدند.

آشنایی جری لوئیس با دین مارتین و تولد زوج طلایی هالیوود

جری لوئیس در ۱۹۳۹ میلادی با یک مجری نمایش‌های سرگرم کننده و آوازخوان به نام دین مارتین آشنا شد. هر ۲ آن‌ها هیچ موفقیتی کسب نکرده بودند. پس تصمیم گرفتند، زوجی هنری را تشکیل دهند. نخستین نمایش مشترک آن‌ها در آتلانتیک سیتی با موفقیت فراوانی روبرو شد و از آن زمان سال‌ها در سالن‌های پر از تماشاگر برنامه اجرا کردند.

اساس نمایش هایشان، ترانه خوانی دین مارتین بود که مدام دلقک بازی دیوانه وار جری آن را قطع می‌کرد. بداهه گویی توأم با رد و بدل کردن اهانت به نمایش تنش و تعلیق می‌داد.

اواخر سال‌های ۱۹۴۰ میلادی دین مارتین و جری لوئیس محبوب‌ترین زوج کمدی در تئاتر، تلویزیون و باشگاه‌های شبانه بودند. در ۱۹۴۶ میلادی، جری لوئیس و دین مارتین پرده نمایشی را برای اجرا در باشگاه شبانه ساختند که هال بی. والیس آن را به سینما آورد. به این ترتیب که در ۱۹۴۹ میلادی، هال بی. والیس از طرف کمپانی پارامونت با این زوج هنری، قراردادی امضا کرد. فیلم دوست من ایرما، نخستین فیلم شان بود که در آن نقش‌های مکمل را ایفا کردند. مسخره بازی‌های دیوانه وارشان تنها لحظه‌های سرگرم کننده این کمدی و دنباله آن بود.

تنها مشکل اینجا بود که فیلم هایشان فقط به دلیل ناهمخوانی شخصیت‌های شان فاقد انسجام بودند و چنین می‌نمایاند که جری لوئیس از بی عاطفگی دین مارتین آزرده خاطر بوده و دین مارتین هم از مجاورت یک آدم شلخته و بی دست و پا.

به مرور زمان نقش دین مارتین در فیلم‌نامه‌ها رنگ باخت و جری لوئیس در کانون توجهات قرار گرفت. تنش و رقابت میان این ۲ ستاره سرانجام به جدایی و پایان همکاری آنان در ۱۹۵۴ میلادی انجامید. البته هر دوی آنان توانستند به طور انفرادی و موفقیت‌آمیز به فعالیت‌های خود ادامه دهند.

جری لوئیس در مقام ستاره هالیوود

یکی از مشهورترین فیلم‌های جری لوئیس، فیلم پروفسور دیوانه است که او در آن، نقش ۲ شخص را بازی می‌کند: یکی نقش آدمی خنگ و دوم نقش یک ناجی زنان.

لوئیس در شمار زیادی از فیلم‌های کمدی بازی کرد و به یکی از پول‌سازترین کمدین‌های آمریکا بدل شد، اگر چه او تنها در پی کسب درآمد نبود.

جری لوئیس هیچ‌گاه منتقدان را چندان جدی نگرفت. محبوبیت او ضامن فروش عالی و بی‌برو برگرد فیلم‌هایی بود که در آن‌ها بازی کرده است. البته این ستاره هالیوود در طول فعالیت حرفه‌ای خود، طعم ناکامی را نیز بار‌ها چشید. یکی از ناکامی‌های بزرگ او از دست دادن نقش نخست در فیلم بعضی‌ها داغش رو دوست دارند اثر بیلی وایلدر بود. این نقش در نهایت به جک لمون واگذار شد.

کشف نبوغ جری لوئیس به وسیله منتقدان اروپایی‌ها بود نه آمریکایی

جری لوئیس در سال‌های ۱۹۷۰ میلادی در هیچ فیلمی ظاهر نشد، اما نامش بر تابلوی بیش از ۲۰۰ سالن سینما نقش بسته بود که بخشی از یک زنجیره فعالیت تجاری او بود. جری لوئیس در آمریکا با ناباوری چیزی را تجربه کرد که تلخ بود، جدی نگرفته شدن از طرف هموطنان.

منتقدان آمریکایی یا به او بی اعتنایی کردند یا او را نادیده گرفتند، اما در فرانسه خیلی زود تبدیل به قهرمان فرهنگی شد و منتقدان سرشناس و پرنفوذ به او سلطان کمدی دیوانه وار لقب دادند. ۲ مجله کایه دو سینما و پزیتیف که از مخاطبانی فرهیخته برخوردار بودند و به طور کلی بر سر فلسفه نقد با یکدیگر جدل می‌کردند بر سر نبوغ جری لوئیس در مقام کمدین، اشتراک نظر داشتند. منتقدان هر ۲ نشریه مدعی شدند که آثار جری لوئیس به نکاتی عمیق از آمریکا می‌پردازد که بر آمریکایی‌ها پوشیده مانده است.

جری لوئیس از منظر فیلمسازان و سینماگران

وقتی لوییس نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد، مجری مراسم درباره او گفت: جری لوییس مردی برای تمام فصول، تمام مردم و تمام اعصار است و نام او در قلب میلیون‌ها نفر از مردم دنیا برابر با صلح، عشق و برادری می‌باشد.

ژان لوگ گدار کارگردان فرانسوی نیز در این ارتباط می‌گوید: جری لوییس تنها کارگردان آمریکایی است که فیلم‌های مترقی ساخته است. او بسیار بهتر از چاپلین و کیتون بود.

فرجام تراژیک سلطان کمدی

لوییس سال‌های متمادی بیمار بود و حتی در ۱۹۸۲ میلادی به دنبال یک سکته قلبی گفته شد که او درگذشته است. در سال‌های بعد او به دیابت، سرطان پروستات و مننژیت مبتلا شد، اما برای اینکه بیماری او را از پا نیندازد در ۲۰۱۱ میلادی در نمایش پروفسور دیوانه در برادوی نیویورک روی صحنه رفت. او در آن زمان گفت: می‌خواهم کاری را که شروع کردم، تمام کنم. می‌خواهم قبل از اینکه بروم این کار را بکنم.

منتقدین اروپایی همواره او را بازیگری تحسین‌برانگیز دانسته‌اند که روی تک تک حرکاتش تسلط کامل دارد و از این زاویه او را قابل قیاس با هوارد هوکس و آلفرد هیچکاک می‌دانند. با وجود اینکه لوییس دیگر در فیلم‌های کمدی ظاهر نمی‌شود، اما هنوز هم مردم او را دوست دارند و حرف‌های بامزه او به‌صورت تکه کلام‌هایی درآمده که در فرهنگ محاوره آمریکا جا بازکرده است.

لوییس سرانجام در ۲۰ اوت ۲۰۱۷ میلادی در ۹۱ سالگی در خانه‌اش در لاس وگاس درگذشت.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/