سوره ای که باعث بخشیده شدن گناهانتان می شود + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره معارج هفتادمین سوره جزء بیست و نهم و از سوره‌های مکی قرآن کریم است.

این سوره را به این دلیل مَعارج می‌نامند که این کلمه در آیه ۳ این سوره با نقل داستان کسی آغاز می‌شود که از خدا برای خود عذاب خواست سپس خصوصیات قیامت و برخی از اوصاف و احوال مومنان و وضعیت کافران را بیان می‌کند و در آخر به مشرکان و کافران بیم می‌دهد و از قیامت می‌گوید.

در شأن نزول آیات ۱ تا۳ سوره معارج آمده است، این آیات مربوط به واقعه غدیر و فردی است که ولایت امام علی (ع) را نپذیرفت.

پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره معارج می‌فرماید:هر کس سوره معارج را قرائت کند خداوند ثواب کسانی را که رعایت امانت و عهد‌های خود را می‌کنند و کسانی را که بر نماز‌های خود مواظبت می‌کنند، به او عطا می‌کند.

امام باقر (ع) نیز در این باره فرمودند:هر کس قرائت این سوره را ادامه دهد، خداوند در روز قیامت از گناه او نمى‌پرسد و او را در بهشت با پیامبر و اهل بیت ساکن نماید.

گره گشایی برای اسیران و زندانیان و روا شدن حاجات از خواص سوره معارج است.

فایل صوتی تلاوت سوره معارج با صدای شهریار پرهیزگار

متن سوره معارج همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿١﴾

پرسنده‌اى از عذاب واقع شونده‌اى پرسید (۱)

لِّلْکَافِرِ‌ینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿٢﴾

که اختصاص به کافران دارد و آن را بازدارنده‌اى نیست (۲)

مِّنَ اللَّـهِ ذِی الْمَعَارِ‌جِ ﴿٣﴾

 و از جانب خداوند صاحب درجات و مراتب است (۳)

تَعْرُ‌جُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّ‌وحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُ‌هُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿٤﴾

 فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‌روند(۴)

فَاصْبِرْ صَبْرً‌ا جَمِیلًا ﴿٥﴾

 پس صبر کن، صبرى نیکو (۵)

إِنَّهُمْ یَرَ‌وْنَهُ بَعِیدًا ﴿٦﴾

 زیرا آنان عذاب را دور مى‌بینند (۶)

وَ نَرَ‌اهُ قَرِ‌یبًا ﴿٧﴾

 و ما نزدیکش مى‌بینیم (۷)

یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿٨﴾

روزى که آسمانها، چون فلز گداخته شود (۸)

وَ تَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿٩﴾

 و کوهها، چون پشم زده گردد (۹)

وَ لَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿١٠﴾

 و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى حال نپرسد (۱۰)

یُبَصَّرُ‌ونَهُمْ ۚ یَوَدُّ الْمُجْرِ‌مُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿١١﴾

آنان را به ایشان نشان مى‌دهند گناهکار آرزو مى‌کند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (۱۱)

وَ صَاحِبَتِهِ وَ أَخِیهِ ﴿١٢﴾

و نیز همسرش و برادرش را (۱۲)

وَ فَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿١٣﴾

و قبیله‌اش را که به او پناه مى‌دهد (۱۳)

وَ مَن فِی الْأَرْ‌ضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنجِیهِ ﴿١٤﴾

و هر که را که در روى زمین است همه را عوض مى‌دادو آنگاه خود را رها مى‌کرد (۱۴)

کَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ﴿١٥﴾

نه چنین است آتش زبانه مى‌کشد (۱۵)

نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ ﴿١٦﴾

پوست سر و اندام را برکننده است (۱۶)

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّىٰ ﴿١٧﴾

 هر که را پشت کرده و روى برتافته (۱۷)

وَ جَمَعَ فَأَوْعَىٰ ﴿١٨﴾

 و گرد آورده و انباشته و حسابش را نگاه داشته فرا مى‌خواند (۱۸)

إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿١٩﴾

به راستى که انسان سخت آزمند و بى‌تاب خلق شده است(۱۹)

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿٢٠﴾

 چون صدمه‌اى به او رسد عجز و لابه کند (۲۰)

وَ إِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿٢١﴾

 و چون خیرى به او رسد بخل ورزد (۲۱)

إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿٢٢﴾

 غیر از نمازگزاران (۲۲)

الَّذِینَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿٢٣﴾

همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مى‌کنند (۲۳)

وَ الَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿٢٤﴾

و همانان که در اموالشان حقى معلوم است (۲۴)

لِّلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُ‌ومِ ﴿٢٥﴾

 براى سائل و محروم (۲۵)

وَ الَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿٢٦﴾

و کسانى که روز جزا را باور دارند (۲۶)

وَ الَّذِینَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَ‌بِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿٢٧﴾ 

 و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (۲۷)

إِنَّ عَذَابَ رَ‌بِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿٢٨﴾ 

 چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمى‌توانند بود (۲۸)

وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُ‌وجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿٢٩﴾

و کسانى که دامن خود را حفظ مى‌کنند(۲۹)

إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿٣٠﴾

 مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که در این صورت مورد نکوهش نیستند (۳۰)

فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَ رَ‌اءَ ذَٰلِکَ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٣١﴾

و هر کس پا از این حد فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (۳۱)

وَ الَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَ‌اعُونَ ﴿٣٢﴾

و کسانى که امانت‌ها و پیمان خود را مراعات مى‌کنند (۳۲)

وَ الَّذِینَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿٣٣﴾

 و آنان که بر شهادتهاى خود ایستاده‌اند (۳۳)

وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿٣٤﴾

 و کسانى که بر نمازشان مداومت مى‌ورزند (۳۴)

أُولَـٰئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُّکْرَ‌مُونَ ﴿٣٥﴾

آن‌ها هستند که در باغهایى از بهشت گرامى خواهند بود (۳۵)

فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُ‌وا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿٣٦﴾

 چه شده است که آنان که کفر ورزیده‌اند به سوى تو شتابان (۳۶)

عَنِ الْیَمِینِ وَ عَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿٣٧﴾

گروه گروه از راست و از چپ هجوم مى‌آورند(۳۷)

أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِ‌ئٍ مِّنْهُمْ أَن یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿٣٨﴾

 آیا هر یک از آنان طمع مى‌بندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود؟ (۳۸)

کَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾

 نه چنین است ما آنان را از آنچه خود مى‌دانند آفریدیم (۳۹)

فَلَا أُقْسِمُ بِرَ‌بِّ الْمَشَارِ‌قِ وَ الْمَغَارِ‌بِ إِنَّا لَقَادِرُ‌ونَ ﴿٤٠﴾

 هرگز به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مى‌کنم که ما تواناییم (۴۰)

عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَیْرً‌ا مِّنْهُمْ وَ مَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿٤١﴾

که به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست. (۴۱)

فَذَرْ‌هُمْ یَخُوضُوا وَ یَلْعَبُوا حَتَّىٰ یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٤٢﴾

 پس بگذارشان یاوه گویند و بازى کنند تا روزى را که وعده داده شده‌اند ملاقات نمایند (۴۲)

یَوْمَ یَخْرُ‌جُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَ‌اعًا کَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿٤٣﴾

 روزى که از گور‌هاى خود شتابان برآیند گویى که آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (۴۳)

خَاشِعَةً أَبْصَارُ‌هُمْ تَرْ‌هَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿٤٤﴾

دیدگانشان فرو افتاده غبارمذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى که به ایشان وعده داده مى‌شد (۴۴)

انتهای پیام/