به گزارش خبرنگار  حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان, روز تئاتر جشنی برای یک هنر ارزشمند است. هنری که مفاهیم ارزشی و انسانی را برای مخاطبان خود عرضه می‌کند. سمیه مهری کارگردان، بازیگر و نویسنده تئاتر یادداشتی اختصاصی را برای روز تئاتر نوشته است که در ادامه می‌خوانید.

«تمدن، یعنی وقتی مردم، کمی خود را از فکر معاش و قوت و غذا آسوده کنند و به فلسفه و هنر بپردازند
ویل دورانت)
روز تئاتر مبارک، مبارک باد بر همه‌ی کسانی که عمر و داشته هایشان را در طبق اخلاص گذاشتند تا باعث شوند هنر دوام و قوام یابد، تا دلیلی باشند بر رشد و تعالی هنر، بی هیچ چشم داشتی. آنان که حافظ روحی بودند که از بزرگ معمار و هنرمند جهان، خداوند سبحان به امانت برده اند تا مبادا رنگ دنیوی به خود بگیرد و خدای ناکرده نام و نان برایشان به ارمغان آورد. آنان که درکارشان جز صداقت کلام و عشق به خدمت، به خلق خدا چیزی مشهود نیست.
هرکه در عشق سر از قله برآرد هنر است
همه تا دامنه‌ی کوه تحمل دارند
هنر تئاتر، هنر درک است. آری، درک درد، انتقال درد، برانگیختن احساسِ انسانیِ انسان‌های خفته.
آنجا که دکتر شریعتی چه ساده گفت: الهی به هنرمندان ما درد عطا کن.
حال جای هزار سوال است چرا درد؟
راستی مگر درکِ بدون همدردی هم می‌شود؟!
همگان نیک می‌دانیم حلقه اتصال درد و هنر، واژه‌ای مقدسی ست بنام عشق.
وقتی آقای کرایسلر با ویولونش بر روی استیج آن چنان هنرنمایی می‌کرد که همه سالن مدهوش هنرش شده بودند.
در پایان کنسرت خانم متمولی خطاب به کرایسلر چنین گفت:
دوست دارم همه‌ی آنچه را که دارم بدهم تا همچون شما ویولون را به زیبایی بنوازم.
آقای کرایسلر به آرامی گفت: اتفاقا من هم همین کار را کردم.
هنرمند عاشق است و همدرد، صادق است و درویش، قوی است و پر ریش.
آنکس که پریشان شود از ناله‌ی بلبل
بر دامنش آویز که وی را خبری هست
هنرمندان تئاتر مسیر خود را یافته اند و مسیری را انتخاب کرده اند که کمتر کسی یارای و پای رفتن را دارد. آن‌ها مسیر خدایی شدن و آسمانی شدن را به خوبی دریافت کرده اند. آن‌ها نه خلق را فروختند به دنیا، و نه خدای خود را. آن‌ها نیک دریافته اند که اولین تقاطع مسیر زندگی یک هنرمند واقعی به مادیات می‌خورد.
آسمانی شدن از خاک بریدن می‌خواست
بی سبب نیست که فواره فرو ریختنی ست
هنر آن است که عکس تو بیفتد در ماه
ماه در آب که همواره فرو ریختنی ست.
تئاتر به آدم‌ها می‌آموزد
تا تلاش کنیم برای، بجای خود رسیدن
و در جای دیگران قرار نگرفتن
و به یقین رسیدن به این اصل عظیم که:
همیشه جا برای همه هست.
تئاتر به ما می‌آموزد تا چگونه پرنده‌ای را در دست بگیریم به طوری که نه بپرد و نه بمیرد.
آری، تئاتر هنر فاصله‌ها و تعمیم آن به سراسر زندگی پر آشوب انسان‌ها.
به قول بزرگان تئاتر هنر عشق ورزیدن، هنر فاصله هاست، تا نه بسوزیم و نه یخ بزنیم.
هنرِ هنرمندان، فریاد زندگی ست و چگونه زیستن
تئاتر، هنری ست که عوام می‌بینند و خواص تحسینش می‌کنند؛ و شاید بزرگترین هنر در عصر حاضر، هنر تحمل است.
کرد تئاتری که باشی هر روز چیزی را برای تحمل خواهی یافت.
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است
باز هم سالروز تئاتر را بر مردان مرد و مجاهدان روز‌های بَردِ این روز‌های تئاتر را تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.
عزت قرینتان باد و توسن بختتان سرکش
حقیر الاحقر. سمیه مهری»

انتهای پیام/