به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، محمدرضا لطفی در نخستین تجربه بلند سینمایی خود سراغ موضوع دشواری رفته بود و شاید همین مسئله باعث شده بود از پس قصه فیلم "تعارض" برنیاید و مخاطب فیلم در تالار حافظ با حالتی از منگی از سالن بیرون بیاید و از خود سوال کند، فیلمساز واقعا دنبال طرح جه موضوعی در اثرش بوده است.

"تعارض" یکی از مظاهر زندگی مدرن و انسان شهرنشین را نشانه می‌رود، دوربین‌هایی که در سراسر شهر، آسانسور‌ها و فضا‌های اداری و تجاری نصب هستند و با نگاه سردشان همه حرکات ما را زیر نظر دارند و تنها یک سوال را در ذهن رضا تمدن شخصیت روانپریش قصه بوجود آورند که پشت این همه دوربین‌ها چه کسی است.

قصه فیلم "تعارض" در مورد شاید تک بازیگر این فیلم روایت می‌شود که مشخص نیست از اختلالات شخصیتی رنج می‌برد یا از انزوا و تنهایی خویش به دوربین‌های مدار بسته شهر و خانه پناه می‌برد و پشت لنز دوربین‌ها بدنبال معشوقه خود می‌گردد، موضوعی که شاید برای مخاطبان فیلم تعارض در ابهام باقی بماند و پس از پایان بندی فیلم، تماشاگران را دچار سردرگمی کند.

فیلم "تعارض" می‌توانست در حد یک فیلم کوتاه باقی بماند یا با فیلمنامه قصه مناسب تری به یک آور بلند تبدیل شود، مسئله‌ای که در نخستین کار محمدرضا لطفی دیده نمی‌شود و حال سوال از هیات انتخاب فیلم‌های جشنواره ۳۸ این است ملاک انتخاب آن‌ها چه بوده که بهتر سینمای ایران باید در چنین فیلم‌هایی خلاصه شود.

نوزدهمین جشنواره فیلم فجر شیراز در حالی به پایان سومین روز خود می‌رسد که مخاطبان شیرازی تنها با دیدن فیلم‌هایی همچون درخت گردو و شنای کارت راضی به خانه رفتند و آواری مانند سینما شهر قصه، تعارض و پدران بواسطه نداشتن فیلمنامه قوی نتوانست آن‌ها را راضی کند.

انتهای پیام/