به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، قبل از آنکه به فرصت و امکانات توسعه استارتآپ در شهرستانها بپردازیم، باید تعریفی از استارتآپ داشته باشیم.
تعاریف مختلفی از استارتآپ توسط مختصصان این عرصه بیان شده است:
استیو بلنک (steve blank)، کارآفرین در سیلیکون ولی و مدرس دانشگاه، استارتآپ را سازمانی در جستوجوی یک مدل کسب و کار با قابلیت تکرار و مقیاس پذیری تعریف میکند.
اریک ریس (eric ries )، کارآفرین و بنیانگذار IMVU، یک نظریهپرداز در حوزه کارآفرینی و به طور خاص استارتآپها، به وجود آمدن استارتآپ را که یک نهاد انسانی برای ارائه یک محصول یا خدمت جدید است، در شرایطی که ابهام بالایی وجود دارد، ضروری دانسته است.
برخی از شهرستانها ممکن است ظرفیتها یا پتانسیلهایی داشته باشند که باعث شکلگیری کارآفرینیهای خاصی شوند که امکان رشد آن در شهرهای مرکزی وجود ندارد. مخصوصا کارآفرینی مربوط در حوزه کشاورزی، دامداری، صنایع دستی و گردشگری، برای مثال یک استارتآپ در بندرعباس وجود دارد که ماهی صید روز را سفارش آنلاین میگیرد و به وسیله پست هوایی به رستورانهای تهران و شهرهای بزرگ ارسال میکند. به این ترتیب ارزشی که تا قبل از این وجود نداشته ، بر اساس ظرفیت و پتانسیلی که در یک شهر بندری وجود دارد، شکل گرفته است.
اما در مورد کارآفرینیهایی که وابسته به ظرفیتها و پتانسیل محلی نیستند هم استقرار در شهرستان میتواند در کاهش هزینهها تأثیر خیلی خوبی داشته باشد، واضح است که در شهرستانها اجاره بهای مکان و حقوق و دستمزد کارکنان خیلی کمتر است، این هزینه کمتر میتواند بعضی ایدههای غیر معقول را که اجرای آنها در تهران منطقی به نظر نمیرسد، در شهرستان تبدیل به یک کسب و کار سودآور بکند.
بیشتر بخوانید: محققان ایرانی به دنبال کشف سیارات قابل زیست
اما باید بپذیریم که این ظرفیتها و مزایا در برابر مشکلات بیشماری که در زمینه کارآفرینی استارتآپی وجود دارد، ناچیز است. بیشترین کمبود در شهرستانهای کوچک، نبود دانش تخصصی و فرصتهای مهارتآموزی است.
در شهرستانهای کوچک به دلیل نداشتن آگاهی و آموزش کافی، امکان سوءاستفاده توسط افراد سودجو نیز فراوان است. طراحان و تولیدکنندگان وبسایتها اپلیکیشنهایی که میخواهند، برای یک فرد مشتاق به کارآفرینی طرحی را انجام دهند یا حتی با شارلاتانیسم به ترویج فرهنگ پولدار شدن سریع از طریق ایجاد کسب و کار رویایی بپردازند، در شهرستانها فراوان است. ایدهها بسیار خام هستند و بطور مشخص هیچ شانسی در موفق شدن ندارند، بنابراین با صرف وقت و هزینه فراوان توسط افراد ناآگاه در شهرستانها اجرا میشوند.
به نظر میرسد بهترین راهکار این است که دولت به جای ایجاد یک سیستم اداری دولتی برای حمایت از نوآفرینی از منتورها و متخصصین و افراد مجرب غیروابسته به سیستم دولتی استفاده کند.
انتهای پیام/