به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، برخی از آشنایان راز‌های مزار‌های پنهان _ از دوره‌گردان اهل دل و برخی اهالی هنر هنگام تشرف به حرم رضوی از ایوان عباسی «صحن انقلاب» وارد می‌شوند تا پای مزار آن «آوازخوان نوغان» ادای احترام کنند. آواز خوانی که به جیکی جیکی، ننه خانوم در بین مردم معروف بوده است.

 

 

روایات مختلفی از «جیکی جیکی، ننه خانومی» سینه به سینه نقل شده که گرچه در جزئیات تفاوت‌هایی دارد، اما شاکله اصلی روایات یکی می‌باشد. وی ظاهرا مطرب دوره گرد تنهای دهه‌های ۳۰ و ۴۰ در مشهد مقدس است و کلاه پوستی که دم روباهی از آن آویزان بوده بر سر می‌گذاشته و نکته ظریف که بیانگر ادب و حسن محضر وی به ساحت مقدس امام رضا (ع) است اینکه وی هر روز بعد از سلام دادن به این امام همام با تنبکی که در دست داشته برای مردم می‌خوانده است. معرفت رضوی جیکی جیکی آنطور که از گفته‌های ریش سفیدان و پیران مشهدی بر می‌آید تا بدان حد بوده که در گذر از هر کوچه در محله نوغان و یا سایر مناطق آن دوران مشهد که دسترسی و رویت گنبد و بارگاه عالم ال محمد (ص) بسادگی میسر بوده؛ بلافاصله تنبکش را به نشانه احترام و ادب و حسن معاشرت، بر پشت و یا زیر لباس مندرسش پنهان می‌نموده و با سلامی دوباره به آقا و پس از محو چشم انداز گنبد، شروع به آوازه خوانی و تنبک زنی می‌کرده است. این حسن ادب و احترام جیکی جیکی به نماد‌ها و مصادیق دینی و مذهبی تا بدانجا پیش می‌رود که بنا بر گفته برخی از روحانیون مشهدی، شامل آن‌ها نیز می‌شده و «جیکی جیکی ننه خانومی» حتی با دیدن روحانیون نیز با مخفی کردن تنبکش دست از آوازه خوانی بر می‌داشته و پس از احوال پرسی و چاق سلامتی و عبور از آنان شروع به تنبک زنی و آوازه خوانی می‌کرده است. پنهان نماند که این تنبک زنی و آوازه خوانی وی بصورت لهو و لعب کنونی نبوده بلکه متاثر از صفای باطنی اش به منظور شادمان کردن مردم و با هدف امرار معاش صورت می‌گرفته و همین باعث می‌شد تا تنبک زنی و آوازه خوانی اش بر دل مردم بنشیند.

 

 

 

نقل است که غیبت چند روزه این چهره نام آشنای محله نوغان، باعث می‌شود تا مردم به محل زندگی او بروند و جنازه او را بیابند. از آنجاییکه وی تنها می‌زیسته لذا برخی از اهالی نوغان و کسبه و تجار طی اقدامی خیرخواهانه در مقام دفن و کفن «جیکی جیکی، ننه خانومی» بر می‌آیند. در همان روز نیز یکی از بزرگان و ثروتمندان مشهدی که برخی او را سرهنگ، برخی او را تاجر و برخی نیز یکی از خوانین مشهدی تعریف نموده فوت می‌نماید که نامش حاج حسن بوده است. هنگامی که هر دو را برای شستن به غسالخانه می‌برند بعد از غسل میت، جنازه مطرب را به قبرستان عمومی مشهد منتقل می‌نمایند و جنازه آن مرد متمول به صحن امام رضا (ع) که از قضا بسیار گران نیز بوده و تامین آن از عهده هر کسی بر نمی‌آمده؛ انتقال می‌یابد!. در صحن امام رضا (ع) وقتی فرزندان حاج حسن نامی، کفن پدر را کنار می‌زنند تا آخرین وداع را داشته باشند در کمال بهت و حیرت و ناباوری با جنازه جیکی جیکی خانومی روبرو شده و تا بخود بیایند؛ متوجه می‌شوند که جنازه پدرشان در گورستان عمومی شهر دفن شده است!. سعی و تلاش آنان برای نبش قبر با حکم دو تن از آیات عظام و معروف مشهد بی نتیجه می‌ماند و «جیکی جیکی، ننه خانومی» در پناه کرامت صاحب کرامتش یعنی امام الرئوف حضرت ثامن الحجج (ع) و به واسطه همان فرهنگ و معرفت رضوی اش تا ابد در صحن و سرای امام رضا (ع) می‌آرامد.


منبع: قدس آنلاین

 

انتهای پیام//م.م