به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،امام حسن بن على (ع) فرزند ارشد امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و امام دوم شیعیان است.
ایشان هفت سال از عمر با برکت شان را در دوران پیامبر اسلام (ص) زندگی کردند و پس از رحلت پیامبر (ص) حدود سى سال در کنار پدر گرامیشان امام علی علیه (ع) بودند.
پس از شهادت پدر (در سال ۴۰ هجرى) مردم با امام حسن (ع) به عنوان جانشین امام علی (ع) بیعت کردند، اما در نهایت به دلیل نداشتن حمایت ناچار به قبول صلح با معاویه در سال ۴۱ هجری شد. مدت امامت ایشان ۱۰ سال بود و در سال ۵۰ هجرى در حالی که ۴۸ سال سن داشت با توطئه معاویه مسموم و به شهادت رسید.
کنیه امام حسن (ع) در همه منابع «ابومحمد» ذکر شده‌است. نام‌ها و الفاظ دوگانه‌ای که پیامبر (ص) برای امام حسن (ع) و امام حسین (ع) مانندحسنین، شبر و شبیر، سرور جوانان بهشت، سبطان و ریحانتان به‌کار می‌برد.
این نشان‌دهنده نوعی رابطه مکمل‌گونه میان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) است در کتاب ألقابُ الرَّسولِ و عِترَتِه القاب مشترک حسنین مانند سِبط رسول‌الله، رَیحانَةُ نبیّ‌الله، سَیِّدُ شَبابِ أهلِ‌الْجَنَّة، قُرَّةُ عَیْنِ الْبَتول، عالِم، مُلهَمُ الْحَقّ و قائِدُ الْخَلق آمده است؛ نام‌ها و لقب‌هایی جداگانه مانند سبط اکبر، سبط اول، سبط نبی و ریحانه نبی نیز برای امام حسن (ع) نقل شده است به‌گفته ابن ابی‌الثلج، امیر، حجت، کَفی، سبط ، ولی از القاب اختصاصی امام حسن (ع) هستند. دیگر القاب ذکرشده برای امام حسن (ع)، وزیر، قائم، طیب، امین، بر و زاهد هستند ابن طلحه شافعی، تقی را مشهورترین لقب امام حسن (ع) و سید را ارجمندترین آنها می‌داند القابی دیگر هم برای ایشان آورده‌اند که از آن میان علاوه بر مجتبی، زکی و تقی کاربرد بسیار دارند و کریم اهل بیت (ع) نزد شیعه بسیار مشهور است. القاب دیگری مانند سبط اول، امام ثانی، مقتدی ثالث، ذکر رابع و مباهل خامس نقل شده است امام حسن (ع) را گاهی امام مسموم یاد کرده‌اند که اشاره به کشته شدن ایشان با سم دارد.
حجت الاسلام و المسلمین محمد پویا کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه اصل پیام و هدف امام حسن مجتبی (ع) در نحوه مدیریت امور سیاسی و اجتماعی دوران امامتشان حفظ و گسترش وحدت میان مسلمانان و جلوگیری از خونریزی که بزرگترین خواسته ایشان از نزدیکانشان بود، اظهار کرد: خیانت و کم کاری یاران امام حسن مجتبی (ع) در تاریخ اسلام بی سابقه بوده و آنها با فریب معاویه با استفاده از سیاست ها و نیرنگ های مادی و سیاسی که داشت امام (ع) را تنها گذاشتند. چون امام (ع) نباید به هر طریقی که شده دست به جنگ بزند و نتیجه آن را بسنجد.
وی افزود: امام از جنگ و ستیز پرهیز کرد و با وجود اینکه رضایت قلبی نداشتند تن به قبول صلح با معاویه دادند، خوارج نقش زیادی در این اقدام داشتند.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: مردم امام حسن مجتبی (ع) را تنها گذاشتند و عملا ایشان را به معاویه تحویل دادند. معاویه یاران امام حسن (ع) را با وسوسه سکه ها خرید. امام حسن (ع) که کرامتشان زبان زد همه است با تفکر حکیمانه و مدیریتی که داشتند برای جلوگیری از اختلاف نژادی و قبیله ای و خونریزی، صلح با معاویه را قبول کردند.
حجت الاسلام و المسلمین پویا تصریح کرد: پس از این ماجرا و بعد از شهادت امام حسن مجتبی (ع) مخالفان ایشان اعمال شرمانه زیادی انجام دادند و از بدترین آن تیر باران پیکر مطهر ایشان بود ، امام حسین (ع) در پاسخ به این عمل شرمانه فرمودند: اگر برادرم سفارش به صلح و وحدت نمی فرمود الان پاسخ اهانت شما را می دادم. این موضوع بیانگر این است که پیام اصلی امام حسن مجتبی (ع) ایجاد وحدت اسلامی است.
این کارشناس مذهبی گفت:بر اساس نظرات علماء و مشاهیر شیعه با توجه به روایات و تفاسیر موجود، صحت روز هفتم صفر برای شهادت امام حسن مجتبی (ع) قوی تر است و بهتر است روز هفتم نیز برای امام حسن مجتبی (ع) مانند روز بیست و هشتم صفر عزاداری شود و راجع به فضایل آن حضرت گفته شود.
حجت الاسلام و المسلمین محمد پویا گفت:چه فرقی می کند چه روزی شهادت امام حسن مجتبی (ع) اعلام شود برای ادای دین نسبت به امام حسن (ع) این تنها کاری است که مریدان و محبان ایشان می توانند انجام بدهند.
انتهای پیام/
