به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، به نظر میرسد مولکولهای مهندسی شده مبتنی بر طلا نسبت به روشهای درمان مبتنی بر پلاتین، گزینهای موثرتر و ایمنتر برای مبارزه با سرطان هستند.
طی چند دهه گذشته، سیسپلاتین مبتنی بر پلاتین یکی از گزینههای درمان رایج برای بسیاری از انواع سرطان بوده است. این دارو به ویژه در متوقف کردن سرطان بیضه با نرخ موفقیت بیش از ۹۰ درصد، بسیار موثر عمل کرده است.
با این وجود، سودمندی سیسپلاتین و دیگر داروهای مبتنی بر فلز برای درمان سرطان به واسطه عواملی مانند سمیت و عدم پایداری در بلند مدت محدود بوده است.
اکنون، مطالعهای جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه RMIT در ملبورن، استرالیا انجام شده و نتایج آن در نشریه Chemistry: A European Journal منتشر شد، نشان داده است که چهار مولکول مهندسی شده زیست فعال مبتنی بر طلا میتوانند در درمان سرطان بکار گرفته شوند.
آزمایشات پیشبالینی نشان داده اند که این مولکولها میتوانند عملکردی ۲۴ برابر موثرتر از سیسپلاتین در نابودی برخی سلولهای سرطانی داشته باشند.
همچنین، آنها در مهار تومور بهتر عمل کرده و نسبت به داروهای دیگر مقاوم هستند که امکان تاثیر با طول مدت بیشتر را فراهم میکند.
به گفته ندا میرزاده، یکی از مولفان این مطالعه، نتایج این مطالعه پتانسیلی باورنکردنی را برای توسعه درمانهای ضد سرطان جدید با قدرت و دقت بیشتر را نشان داده است.
ترکیبات فلزی به عنوان دارو
هزاران سال است که مردم از فواید درمانی فلزات آگاه هستند. فلزات عناصری طبیعی هستند که در طیف گستردهای از فعالیتهای سلولی نقش دارند و حداقل تا اندازهای با بدن انسان سازگار هستند. اما انتخاب دوز ایمن و مطلوب چالش برانگیز بوده است.
با این وجود، مصریان و چینیهای باستان طلا و مس را با موفقیت در درمان سفلیس به کار گرفتند. به همین ترتیب، پزشکان یونان باستان از سولفید جیوه برای درمان بیماری چشم، تراخم و شرایط دیگر استفاده میکردند.
در اواسط دهه ۱۹۶۰، بارنت روزنبرگ، پژوهشگر، طی آزمایشاتی که روی باکتری اشریکیا کولای (ئی. کولای) انجام میداد، متوجه شد که افزایش قدرت در الکترودهای پلاتینی موجب توقف ناگهانی تقسیم سلولی در نمونهها میشود.
روزنبرگ خیلی زود دلیل این شرایط را کشف کرد: ترکیبی به نام سیسپلاتین که توسط الکترودها تولید میشد.
پژوهشهای بیشتر روزنبرگ کارایی چشمگیر سیسپلاتین در توقف رشد تومورها در موشها را نشان داد.
از زمان تصویب نهایی برای استفاده انسانی در سال ۱۹۷۸، سیسپلاتین به مهمترین ابزار در مبارزه با سرطان، چه به تنهایی و چه همراه با ترکیبات دیگر تبدیل شده است.
چهار مولکول جدید
تیم پژوهشی که مولکولهای جدید را مهندسی کرده است مجموعهای از شیمیدانان و داروسازان را گرد هم آورده بود تا دههها تجربه را در توسعه مولکولهای طلا برای مصارف خاص را به اشتراک بگذارند.
در این مورد، پژوهشگران مولکولهایی را طراحی کردند که سلولهای سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلولهای سالم هدف قرار میدهند.
همچنین، مولکولهای آنها تولید تیوردوکسین ردوکتاز، آنزیمی مرتبط با رشد سرطان و مقاومت دارویی را مهار میکنند.
افزون بر این، مولکولها دارای خواص ضد التهاب مفید برای تسکین تورم هستند که اغلب در محل تومور دیده میشود. این توانایی ممکن است امکان استفاده از این مولکولها در توسعه روشهای درمان برای آرتریت یا التهاب مفاصل در آینده را نیز فراهم کند.
پژوهشگران مطالعات پیش بالینی در محیط آزمایشگاهی و در بافت زنده را تکمیل کرده اند که اثر سیتوتوکسیک مولکولهای آنها بر سلولهای سرطان پروستات، پستان، دهانه رحم، ملانوما، و روده بزرگ را نشان داده است. همچنین، آنها موفق به کند کردن رشد تومور در سوژههای حیوانی به میزان ۴۶.۹ درصد در مقابل ۲۹ درصد سیسپلاتین شدند.
منبع: عصرایران
انتهای پیام/