زهرا عراقی، روانپزشک در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه کلینیک  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره بی اشتهایی عصبی اظهار کرد: بی اشتهایی عصبی می‌تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد که  معمولا در سنین بلوغ ظاهر می‌شود.

بیشتربخوانید :به‌دنبال راهی قطعی برای کاهش وزن هستید؟ حتما این مطلب را بخوانید

این روانپزشک گفت: بی اشتهایی را هرگز نباید نادیده گرفت، دلایل مختلفی می‌توانند موجب بی‌اشتهایی و احساس خستگی شوند که از مسائل جسمانی و روانی تا مصرف دارویی خاص را شامل می‌شود و برای تشخیص دقیق شاید به اطلاعات بیشتری نیاز داشته باشد.

او درباره علائم و نشانه‌های این نوع مشکل بیان کرد: افراد مبتلا، به هیچ غذایی میل ندارند و در اوج گرسنگی هم با کمی نان سیر می‌شوند. حتی اگر فرد دیگری برایشان غذا آماده کنند، نمی‌خورند. اندامی لاغر و ریز نقشی دارند؛ از لاغری بیش از اندازه ناراحت هستند و هرکاری می‌کنند؛ اشتها به غذا برایشان به وجود نمی‌آید. 

بیشتر بخوانید: چند نرمش ساده برای رهایی از "اسپاسم گردن و شانه"

عراقی در ادامه گفت: نشانه‌های فیزیکی و علائم عصبی با گرسنگی کشیدن در ارتباط است. بی اشتهایی عصبی شامل مشکلات احساسی و رفتاری از جمله درک نادرست از وزن بدن و ترس بسیار شدید از افزایش وزن یا چاق شدن می‌شود.

این روانپزشک درباره علل بروز این عارضه تصریح کرد: پزشکان احتمال می‌دهند که برخی از این عوامل شامل تعارضات خانوادگی و تعارضات جنسی، ترس بیمارگونه از اضافه وزن، اپیدمی لاغری به عنوان مُد روز و مظهر زیبایی یا به عنوان یکی از علائم افسردگی یا اختلال شخصیتی هستند.

عراقی گفت: عواملی که خطر ابتلا به این اختلال روانی را افزایش می‌دهد، شامل فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصیت تکامل طلب، وسواسی یا پیروزی خواه، استرس روانی یا مشاغل خاص است.

او درباره راه های تشخیص این نوع مشکل بیان کرد: تشخیص نشانه‌ها و علائم ممکن است بسیار دشوار باشد، چون چیزی که وزن پایین بدن در نظر گرفته می‌شود برای هر فرد متفاوت است و برخی از اشخاص ممکن است زیاد لاغر به نظر نیایند. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولا لاغری، عادات غذایی یا مشکلات فیزیکی خود را پنهان می‌کنند.

او درباره درمان این نوع اختلال گفت:  متاسفانه بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی علاقه‌ای به درمان ندارند، حداقل در ابتدا این چنین هستند. علاقه به لاغر ماندن نگرانی درباره سلامتشان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر فرد دچار اختلال تغذیه است از یک روانپزشک حتما کمک بگیرد. فرد مبتلا نباید از گفتن مشکل خود خجل باشد؛ در گروه درمانی با افراد دیگری که به اختلال کم خوری عصبی دچار هستند آشنا شوید. از این طریق می‌توانید با عوارض این اختلال و تاثیرات آن بر زندگی شخصی و اجتماعی بیشتر آشنا شوید و به بینش نسبی در مورد این اختلال برسید.

انتهای پیام/