به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  براساس آمار موجود، چیزی نزدیک به ٤٠‌میلیون نفر مسلمان در چین زندگی می‌کنند که کمی بیش از ٣‌درصد جمعیت این کشور را شامل می‌شود. اکثر این اقلیت مذهبی در استان‌های سین‌کیانگ، گانسو، نینگشیا و چینگ‌های زندگی می‌کنند و اویغور‌ها که از اقوام ترک به شمار می‌روند، عمده آمار قومی جمعیت مسلمانان چین را به خود اختصاص داده‌اند. اویغور‌ها به غیر از چین در کشورهایی، چون قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان، روسیه و ترکیه نیز ساکن هستند، اما بی‌شک مسقط‌الرأس آن‌ها را باید استان سین‌کیانگ چین یا همان ترکستان شرقی قلمداد کرد.

در تاریخ جمهوری خلق چین خصوصا بعد از تثبیت حکومت کمونیستی، اختلاف و درگیری با اقلیت‌های قومی و مذهبی را به کرات می‌توان مشاهده کرد، اما این موضوع درخصوص اویغور‌ها و اقلیت مسلمان کمی پیچیده‌تر است، چه آن‌که اویغور‌ها بعد از حمله ارتش آزادی‌بخش خلق به ترکستان شرقی در سال ١٩٤٩ میلاد، اصولا دولت چین را به چشم یک متجاوز و اشغالگر می‌بینند. این حس بدگمانی دوطرفه طی این سال‌ها باعث شده است انواع فشار‌ها از سوی پکن نسبت به اقلیت مسلمان این منطقه اعمال شده و از آن‌سو اویغور‌ها نیز هر ازچندگاهی با تشکیل گروه‌های استقلال‌طلب نسبت به تنگنا‌هایی که دولت چین برایشان ایجاد می‌کند، عکس‌العمل نشان می‌دهند. این اواخر، اما سر برآوردن گروه‌های افراطی و سلفی بهانه‌ای شده است تا پکن فشار خود بر مسلمانان چین را افزایش داده و به بهانه مبارزه با تروریسم فشار‌های دوچندانی را بر این اقلیت مذهبی و قومی وارد بیاورد.

سیاست سوزاندن‌تر و خشک با هم

بنا بر آخرین گزارش کمیته بین‌المللی مقابله با تبعیض نژادی سازمان ملل متحد بیش از یک‌میلیون نفر از مسلمانان منطقه ترکستان شرقی هم اینک در اردوگاه‌هایی که دولت چین ترتیب احداث‌شان را داده است، زندگی می‌کنند. دولت چین به این اردوگاه‌ها نام «مرکز بازآموزی» داده و هدف خود از تشکیل چنین مکان‌هایی را پیشگیری از رشد افکار افراطی در بین مسلمانان چینی اعلام کرده است. نگرانی چین از رشد افکار گروه‌های افراطی موضوعی قابل درک است، اما سختگیری بیش از حد و گناهکارپنداشتن همه، بدون آن‌که جرمی در محکمه‌ای به اثبات رسیده باشد، همان چیزی است که کشور‌های مسلمان از چین انتظار دارند کمی بیشتر درخصوص آن تعمق به خرج بدهد.

تجربه نشان داده است فشار بی‌دلیل و بدون محمل قانونی حتی اگر هدفی درست پشت آن باشد، نهایتا به ضد خود تبدیل خواهد شد. اسلام قرن‌ها پیش توسط ایرانیان و از طریق جاده ابریشم به چین وارد شد و پکن به خوبی می‌داند که مسلمانان خواه ناخواه بخشی لاینفک از جامعه این کشور هستند. این میان تعامل شاید تنها راهی است که نهایتا به جوابی درست نیز ختم خواهد شد.

منبع: روزنامه شهروند

انتهای پیام/