به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هشت‌ماه پس از آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، ٦ کشور حاشیه جنوبی خلیج فارس شامل عربستان، کویت، امارات متحده عربی، قطر، عمان و بحرین «شورای همکاری خلیج فارس» را با هدف یکپارچگی اقتصادی و نظامی تشکیل دادند. این میان عضویت نداشتن دیگر کشور عربی منطقه یعنی عراق در شورای فوق خصوصا در مقطعی که رژیم بعث جنگی تمام‌عیار را با همسایه شرقی خود آغاز کرده بود، اتفاقی منطقی به شمار می‌رفت، زیرا به‌رغم حمایت‌های نهان و آشکار کشور‌های عضو شورا از صدام‌حسین، پذیرش عراق در این تشکل عربی معنایی جز صف‌آرایی مقابل ایران را به اذهان متبادر نمی‌کرد. نتیجتاً در طول دوران جنگ تحمیلی صحبتی از عضویت عراق در این شورا به میان نیامد و بعد از خاتمه جنگ نیز اشغال کویت پرونده این عضویت را برای همیشه بست و به بایگانی تاریخ فرستاد.

بیشتربخوانید : حمایت شورای همکاری خلیج فارس از اقدامات شورای نظامی انتقالی سودان

عضوگیری پس از ٣٨ سال

امروز و با گذشت ٣٨‌سال از تأسیس شورای همکاری خلیج فارس، بار دیگر زمزمه‌های عضویت عراق در این شورا بالا گرفته است و با توجه به این‌که تاریخ نشان داده کشور‌های تشکیل‌دهنده این شورا بی اجازه عربستان از خوردن آب هم امتناع می‌کنند، این‌طور به نظر می‌رسد که منبع شایعات و زمزمه‌های فوق را در نه در مسقط و ابوظبی و منامه و... که در ریاض باید جست‌وجو کرد. در جریان سفر اخیر عادل عبدالمهدی به عربستان، در ملاقات‌های نخست‌وزیر عراق با مقامات عربستانی، دیدار با عبداللطیف الزیانی دبیرکل بحرینی شورای همکاری خلیج فارس نیز در برنامه‌ها گنجانده شده بود که همین نشان می‌دهد عزم ریاض برای کشاندن بغداد به دامن شورای همکاری جزم‌تر از آن است که تصور می‌رفت. به عقیده بسیاری از کارشناسان، عضویت عراق در شورای همکاری خلیج فارس منافع اقتصادی زیادی را متوجه بغداد خواهد کرد، اما همین کارشناسان روی این نکته نیز انگشت می‌گذارند که شورای همکاری صرفاً یک سازمان اقتصادی نیست و عراق در صورت پذیرش این دعوت باید دیگر تبعات عضویت خود را نیز تمام و کمال بپذیرد.

یک معامله و چند پیامد

بر هیچ‌کس پوشیده نیست که شورای همکاری خلیج فارس به دلیل ادامه اختلاف سه کشور عربستان، امارات متحده عربی و بحرین با دیگر عضو شورا یعنی قطر این روز‌ها در بحرانی‌ترین وضع خود طی چهار دهه گذشته قرار دارد و پذیرش یک کشور جدید می‌تواند بار دیگر خون را در رگ‌های منجمد آن به جریان بیندازد؛ اتفاقی که با رونق گرفتن اقتصاد عراق می‌تواند به‌عنوان یک معامله دو سر سود در نظر گرفته شود، اما با توجه به این‌که هیچ چیز ارزشمندی بدون پرداختن بهای مناسب به دست نمی‌آید، دولتمردان عراقی نیز خوب می‌دانند تا چه حد ممکن است با روی خوش نشان‌دادن به پیشنهاد عربستان، رابطه خود با دیگر همسایه بزرگ‌شان یعنی ایران را به خطر بیندازند. عراق بی‌شک مایل است پس از پیوستن احتمالی به شورای همکاری رابطه خوب و استراتژیک خود را با ایران حفظ کند و این چیزی است که عربستان قطعاً روی خوش به آن نشان نخواهد داد.

منبع: شهروند

انتهای پیام/