به گزارش  حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حمیدرضا ولیان پژوهشگر حوزه فرهنگ و هنر پیرامون موضوع الزامات صنعتی شدن سینما در کشور گفت: تاریخ شروع سینمای جهان به معنای واقعی یعنی اکران فیلم همراه با فروش بلیت که به اواخر قرن هجدهم برمی گردد. به عبارتی، فرآیند صنعتی شدن، آغاز سینمای جدید از پیدایش عرضه و تقاضا در این حوزه است.

وی با اشاره به سیر تکاملی و پیشرفت سینما افزود: با گذشت زمان، بر تعداد بازیگران، پرده ها و سکانس فیلم ها افزوده شده است. تجهیزات سینمایی به مراتب دارای تنوع و پیشرفت شده و خلاقیت های متنوعی در فرآیند تولید فیلم ها شکل گرفته است البته در این میان کمپانی های سینمایی نیز تأسیس شدند.

این پژوهشگر حوزه فرهنگ و هنر در رابطه با وضعیت سینمای ایران گفت: سینما در ایران به عنوان کالای وارداتی محسوب می شود بنابراین طبیعی است که فرآیند روابط و کیفیت تولیدات توسط افرادی که سینما را در خارج تجربه کردند به کشور وارد شود.

ولیان بیان کرد: درست است که در فرآیند تولید به بخشی از ساز و کارهای صنعتی بودن سینما توجه کرده ایم اما توجه لازم به فرآیند صنعتی شدن سینما نداریم به گونه ای که برای تهیه کننده صرفا گیشه مهم شده و به ارتباط این صنعت با صنایع تولیدی دیگر اهمیتی داده نمی شود.

محمود گبرلو تحلیلگر سینمایی در ادامه سینما را یک هنر صنعت معرفی کرد و گفت: وقتی تماشاگر برای دیدن یک فیلم باید هزینه کند طبیعتاً ما هم باید سینما را بر اساس یک سیستم صنعتی اداره کنیم.

وی افزود: به دلیل اینکه سینما در سالهای گذشته سروسامانی نگرفته بود و مسئولان سینما نیز تجربه های چندان مفیدی در این عرصه نداشتند و صرفاً به مسائل محتوایی توجه می کردند، صنعت سینما مورد غفلت واقع شد و بیشتر هنری بودن آن مورد نظر قرار گرفت.

گبرلو بیان کرد: حاکمیت در مدیریت سینمای امروز به نظم مناسبی دست یافته، تماشاگر ایرانی به شدت به سینما و تماشای فیلم علاقمند شده و گردش تولید در سینما نیز وابسته به اقتصاد شده است؛ بنابراین در چنین شرایطی سینمای ما باید متناسب با سیستم صنعت کشور باشد.

این روزنامه نگار با اشاره به چرایی علاقه نداشتن اکثر فعالان عرصه سینما به صنعتی شدن سینما مطرح کرد: اولین دلیل، ترس از این است که اگر سینما به سیستم صنعتی تبدیل شود ماهیت خود را از دست خواهد داد و آثار باید مطابق با نیاز و تقاضای تماشاگران تولید شوند که به نظر می رسد این دغدغه درست است اما این موضوع قابل هدایت و برنامه ریزی است.

وی تأکیدکرد: دولت موظف به صیانت از ماهیت فکری و فرهنگی سینما و همچنین نظارت بر اقتصاد سینماست تا اگر فیلمی خلاف ارزش ها و اعتقادات جامعه ساخته شد جلوی آن را بگیرد و تذکر جدی به کارگردان و تهیه کننده دهد، بنابراین هیچ نگرانی از این بابت وجود ندارد.

پنج تا شش درصد مردم جذب سینما شده اند

تحلیلگر سینمایی افزود: ما باید فیلم هایی بسازیم که ضمن درست بودن ماهیت فکری آنها، جمعیت مخاطبان را نیز به سمت خود جذب کند تا گردش اقتصادی آن هم تأمین شود اما متاسفانه آمارها نشان می دهند حداکثر پنج تا شش درصد جمعیت ایران به سینما جذب شده اند.

وی در ادامه مطلب از استقبال و تعداد تماشاگران به عنوان شاخصه های مهم صنعتی شدن سینما نام برد و افزود: نباید در مرحله تولید فیلم، دغدغه اقتصادی داشت و باید با برنامه ریزی مدون، هزینه ای را صرف تولید کرد.

گبرلو حیات سینما را منوط به گردش اقتصادی مطلوب و مطابق با ماهیت مورد نظر دانست و گفت: اگر گردش اقتصادی مطلوبی باشد سینما در آینده حیات خواهد داشت وگرنه با شرایط فعلی سینمای ایران، در سالهای آینده سقوط خواهیم کرد.

انتهای پیام/