سلام
در ابتدا نوشته شده که این شهید بزرگوار در سال 64 در کنکور قبول شدند و در ادامه بیان شده که در سال 61 درس و دانشگاه را رها کردند و به جبهه رفتند.

با سلام . این شهید والامقام را بنده دورادور می شناختم . بنده نوجوان 16-17 ساله بودم و به همراه پنج نفر از همکلاسیهای دوره دبیرستانیم بیسیم چی گردان بودیم . بنده بیسیم چی رابط فرمانده گردان با قرارگاه لشکر بودم و بقیه دوستان همکلاسی رابط فرمانده گردان با گروهانها و نیز فرمانده تیب بودند. بالاخره شب عملیات فرا رسید . ما از مرز شلمچه عبور کرده و بسمت خط مقدم حرکت کردیم. در بین راه و اگر اشتباه نکنم به موازات پتروشیمی عراق و درست روبرو پتروشیمی عراق پشت خاکریزهایی مستقر شدیم گویا مقرر فرماندهی تیپ بود و ما برای آخرین بار توجیه شدیم. پس از این مجددا" بسمت خط مقدم حرکت کردیم در این زمان این شهید بزرگوار هر چند که با بنده دوست نبودند از پشت سر فرکانس بیسیم بنده را تغییر دادند و با شوخی گفتند حالا برگرد درستش کن و به حرکت خود ادامه دادند. ایشان بهمراه دوستش اگر اشتباه نکنم مجید اکبری بود و اگر درست در ذهنم مانده باشد طلبه ورزیده بودند جلوی ما و با سرعت بیشتری درحال حرکت بودند. بالاخره به خط مقدم رسیدیم از آسمان مثل باران گلوله می بارید . پشت اولین خاکریز مسقر شدیم. اگر اشتباه نکنم در جناح راست ما لشکر 25 کربلا و در سمت چپ بجه های اصفهان بودند . نیمه های شب وارد عمل شدیم .در نقطه رهایی بنده با معاون فرمانده گردان جلوی نیرو ها حرکت میکردیم و نیروها پشت سرما بودند . قرار شد از مسیری که این عزیز و شهید والامقام به همراه شهید محیداکبر معبر می زنند ما از میدان مین بگذریم . گردان با ستون یک در حال حرکت بود . در اثر تیر اندازی کور عراقی بعضی از افراد ستون تیر می خوردند و زمین می افتادند بالاخره به سیم خاردارها و میدان مین عراقیها رسیدیم . در این زمان نیروها زمین گیر شدند همه نشستند .چند جنازه زیر سیم خاردارهای عراقی ها افتاده بود درست ابتدای میدان مین فرماندهان شناخته بودند که این جنازه شهید والامقام احدی و اکبری است. ما نتوانستیم از میدان مین عبور کنیم . دستور فرماندهی صادر شد که از جناح دیگر وارد عمل شویم . در این حال از فاصله دور 200 -300 متری مشاهده کردیم که نیروهای زیادی از سمت چپ در حال نزدیک شدن به ما هستند .کل گردان به حالت آماده به شلیک روی زمین دراز کشیدند معاون فرمانده گردان که بنده همراه ایشان بودم چند متری جلوتر و بسمت چپ با سرعت جلو رفتیم نیروهای مقابل رسیدند . حقیقتا" وضع خیلی خیلی خطرناکی بود . معلوم نبود عراقی هستند یا ایرانی و هر لحظه و هر ثانیه احتمال درگیری وجود داشت. تمام انگشتان نیروها روی تیربارها و اسحله ها بود . نیروهای روبرو رسیدند که در چند لحظه با کلمه رمز عملیات بین فرمانده ما و نیروهای روبرو رد و بدل شد .البته آنقدر صدای انفجار انواع و اقسام توپها - خمپاره ها - کاتیوشاها و....... زیاد بود که رد و بدل کردن همین رمز هم بامشکلاتی روبرو بود . فرمانده ما متوجه شدند که ایرانی هستند . بدون اینکه نیروهای ما از حالت شلیک و دراز کش خارج شوند . ابتدا دو فرمانده با هم دست دادند و سپس کل نیرو ها برای عبور به جناح راست هدایت شدند. ضمنا" این نیروهای نیروهای 25 کربلا مازندران بودند که بسیار بچه های شجاع و دلیری بودند. ضمنا" گویا جناز این دو عزیز حدود 10-12 روزی زیر همین خاردارها مانده بودند و بعد از 10-12 توانستند انها را از زیر سیم خارداهای عراقی به عقب انتقال بدهند آنها توسط نیرهای ماهر و آشنا با منطقه عملیاتی . بعد ها شنیدم دوستان شاهد و ناظر گفته بودند که این دو عزیز شهید گویا در حال ایجاد معبر در میدان مین و درست 40-50 متری عراقیها بودند که در همان میدان مین با عراقیها درگیر و بشهادت می رسند و گویا عراقی ها انها را از پشت می زنند. واقعا" خوش بحال این عزیز شهید که با چه روحیه شاد و خندان و شجاع به ملکوت اعلی پیوستند . من که خیلی خلیی خیلی به حال خودم قصه می خورم . البته فردا صبح در اثر تک خیلی سنگین دشمن با صدها تانک و هواپیما و هلی کوپتر و مقاومت بچه ها صحنه های خیلی عجیبی بوجود امد و بالاخره ترکشی هم نصیب بنده شد و جانباز شدم. خیلی دوست دارم آن صحنه ای را که ایشان با بنده شوخی کردند و فرکانس بیسیم بنده را تغییر دادند و بنده هم با خنده می گفتم بچه اذیت نکن و ایشان قاقا می خندیدند و بسرعت رد می شدند را دوبار در خواب ببینم. خداوند هر دوی این شهید عزیز را با ائمه معصومین محشور نماید . انشاالله. ضمنا" ایشان یک کتاب اگر اشتباه نکنم بنام حرمان هور داشتند اگر میشود .آدرس بدهید من این کتاب را بخرم. با تشکر از حوصله حضرتعالی