به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،   ١٩٥‌سال بعد از اعلام «دکترین مونرو» توسط جیمز مونرو پنجمین رئیس‌جمهوری ایالات متحده و اتخاذ سیاست عدم مداخله در مناقشات سیاسی و نظامی جهان به نظر می‌رسد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری فعلی این کشور، با اعلام خروج نظامیان آمریکایی از سوریه روح «دکترین مونرو» را بعد از سال‌ها به عرصه سیاست خارجی ایالات متحده احضار کرده باشد.

در حقیقت از جنگ جهانی اول تا همین اواخر، ایالات متحده سیاستی ١٨٠ درجه مغایر با دکترین مونرو را در مسائل مختلف بین‌المللی به اجرا گذاشت و از خط مشی «عدم مداخله» مونرو به نحوی چشمگیر عدول کرد. رویه‌ای که به نظر می‌رسد قرار است از این به بعد یا حداقل در دوران زمامداری ترامپ دچار استحاله‌ای اساسی شود.

بیشتربخوانید: بدون موافقت عراق آمریکایی‌ها نمی‌توانند وارد اقلیم شوند/ احداث پنجمین پایگاه نظامی آمریکا در اقلیم کردستان

خروج توییتری آمریکا از سوریه

کمتر از ٢ ماه قبل جیمز جفری، نماینده آمریکا در امور سوریه رو به دوربین شبکه تلویزیونی الجزیره گفت: «تا وقتی ایرانی‌ها در سوریه هستند، ما هم در این کشور می‌مانیم.» اما امروز تیتر یک اکثر رسانه‌های جهان به جدیدترین توییت‌های دونالد ترامپ اختصاص یافته است که موضوع آنها اعلام خروج آمریکا از سوریه است. روش‌های منحصربه‌فرد رئیس‌جمهوری ایالات متحده در اعلام توییتری سیاست‌های کلان کاخ سفید دیگر تقریبا برای همه عادی شده است اما نکته‌ای که صدای ارکان سیاسی آمریکا از جمهوریخواهان تا دموکرات‌ها را درآورده عدم مشورت‌پذیری ترامپ -حتی به صورت فرمالیته- در مسائلی است که از دید معترضان باید قبل از اتخاذ و اعلام عمومی راجع به آن بحث و گفت‌وگو شود. در این میان البته عده‌ای هم روش ترامپ را بیشتر ‌پسندیده و با یادآوری ظاهرسازی رئیس‌جمهوری‌های مثلا مشورت‌پذیر پیشین که بعد از همه جلسات و کمیته‌ها درنهایت تصمیم شخصی خود را اعمال می‌کردند، شیوه ترامپ را حداقل در بحث «صرفه‌جویی زمان» واجد دفاع ارزیابی می‌کنند.

تجربه طبس، بیروت، موگادیشو

ترامپ هیچ‌گاه موافق دخالت نظامی آمریکا در جنگ سوریه نبود؛ زیرا مغز حسابگرش بی‌آن‌که فسفر زیادی بسوزاند خیلی پیش‌تر به این نتیجهرسیده بود که دخالت فوق کمترین سودی برای ایالات متحده به همراه نخواهد داشت و اگر سودی هم در میان باشد، نصیب روسیه، ترکیه، ایران و حتی شخص بشار اسد خواهد شد. در این میان مرور سابقه دخالت‌های نظامی ناموفق آمریکا در کشورهای مختلف، از عملیات پنجه عقاب (طبس) گرفته تا فرستادن تفنگداران دریایی به بیروت و حمله نظامی به موگادیشو (پایتخت سومالی) برای دستگیری ژنرال شورشی محمد فرح عیدید نیز شاید یکی دیگر از دلایلی باشد که ترامپ را نسبت به پایان‌دادن حضور نظامیان کشورش در خاک سوریه ترغیب کرده باشد؛ حضوری بی‌حاصل و گران که حتی به عوارض جانبی سیاسی آن همچون دلخوری آنکارا به خاطر شائبه حمایت واشنگتن از کردهای سوریه، انتظارات بیجای تل‌آویو برای ورود آمریکایی‌ها به صحنه مقابله با نیروهای وفادار به ایران در سوریه، و نهایتا احتمال برخورد نظامی با روس‌ها نیز نیارزیده و نمی‌ارزد.

منبع: روزنامه شهروند

انتهای پیام/