۱-در سال ۲۰۲۲ هند به پرجمعیت‌ترین کشور دنیا تبدیل خواهد شد

مدت زمان زیادی است که چین عنوان پرجمعیت‌ترین کشور دنیا را در اختیار دارد، اما با روندی که اکنون در پیش است نباید انتظار داشت که حکم فرمایی یکجانبه آن‌ها در این عرصه دوام زیادی داشته باشد. یک مطالعه جامع توسط سازمان ملل در سال ۲۰۱۵ در مورد جمعیت جهان نشان می‌داد که در کمتر از یک دهه آینده، هند جای چین را به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور دنیا خواهد گرفت. ابتدا تصور بر این بود که چنین اتفاقی در سال ۲۰۲۸ رخ می‌دهد، اما تلاش‌های بی وقفه مردان و زنان این کشور در فرزندآوری نشان داده که چه بسا این اتفاق بزرگ زودتر نیز رخ بدهد.

 

همچنین این مطالعه نشان می‌دهد که ایالات متحده در اسل ۲۰۵۰ دیگر سومین کشور پرجمعیت جهان نخواهد بود و نیجریه جای آن را خواهد گرفت و در واقع در سال ۲۰۵۰ نیمی از زادو ولد‌های جهان در قاره آفریقا رخ خواهند داد.

این اتفاقات باعث خواهد شد که جمعیت کره زمین به شکل سرسام آوری افزایش یابد. بدین ترتیب در سال ۲۰۵۰ باید منتظر کره زمینی باشیم که ۹.۷ میلیارد نفر انسان گرسنه را در خود جای داده است و در پایان قرن بیست و یکم این عدد به ۱۱.۲ میلیارد نفر خواهد رسید. این اعداد باورکردنی نیستند به خصوص وقتی که دریابید در سال ۱۹۰۰ تنها ۱.۶ میلیارد انسان بر روی کره زمین زندگی می‌کردن و در عرض تنها دو قرن ۹.۶ میلیارد نفر به این تعداد اضافه خواهد شد.

۲- در اوایل دهه ۲۰۳۰ روی مریخ خواهیم بود

از سال‌های دهه ۱۹۷۰ دیگر به مریخ سفری نداشته ایم، اما این موضوع چندان جای نگرانی نیست. ما اکنون هدف دیگری را دنبال می‌کنیم و آن قدم گذاشتن روی مریخ است و این رویا بزودی محقق خواهد شد، زیرا سازمان‌های بسیار زیادی در حال کار بر روی این پروژه جاه طلبانه هستند و پیشرفت‌های شگرفی نیز داشته اند. در ۳۰ آگوست سال ۲۰۱۱، ده سازمان فضایی از سراسر دنیا یک گروه مشترک فضایی تشکیل دادند تا برنامه هایشان برای دیدار از سیاره سرخ را با هم در میان بگذارند.

 

امید بر این است که در اواسط دهه ۲۰۳۰ بتوانیم پای بر خاک مریخ بگذاریم. اکنون برنامه ریزی‌ها بر این است که این کار به یکی از این دو روش انجام بگیرد: فرستادن دوباره فضانوردان به ماه یا اینکه یک ماموریت انسانی را ابتدا به نزدیکترین ستاره انجام دهند. هر کدام از این راه‌ها به فضانوردان کمک خواهد کرد که تکنولوژی لازم برای پای گذاشتن بر این سیاره‌های سنگی را فراهم کرده و ابتدا با ماموریت‌های رباتیک وارد مریخ شد. در ادامه نیز رفتن فضانوردان به مریخ فراهم خواهد شد. هدف نهایی تمرکز بر روی مریخ به عنوان یک خانه جدید برای انسان‌ها خواهد بود، چه زمین هنوز شرایط خوبی داشته باشد و یا خیر.

۳- یخ شمالگان در قطب شمال در سال ۲۰۳۷ تقریباً محو خواهد شد

وقتی که به قطب شمال فکر می‌کنید بدون شک یخ فراوان اولین چیزی است که به ذهنتان خطور خواهد کرد. اما باید بدانید که این تفکر مدت زمان زیادی دوام نخواهد داشت، زیرا قطب شمال به زودی و در طی چند دهه آینده از یخ خالی خواهد شد.

بر اساس تحقیقاتی که نتایج آن در سال ۲۰۰۹ به چاپ رسیده است سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ یخ‌های قطب شمال بیشترین میزان از بین رفتن را داشته اند و با سرعتی که اکنون آب شدن یخ‌های قطبی در پیش گرفته در سال ۲۰۳۷ هیچ یخی در این منطقه باقی نخواهد ماند.

 

بر اساس محاسباتی که در این تحقیقات انجام گرفته در سال ۲۰۰۹ بیش از ۴.۶ میلیون کیلومتر مربع یخ در شمالگان وجود داشه که در سال ۲۰۳۷ این مقدار به زیر یک میلیون متر مکعب یا تقریباً صفر خواهد رسید. در این مطالعه به این نکته که چه زمانی این یخ‌ها به طور کامل محو می‌شوند اشاره‌ای نشده است و امیدواریم که این اتفاق هیچگاه رخ ندهد، زیرا در این صورت به شدت به دردسر خواهیم افتاد.

در سال‌های اخیر هوش مصنوعی بسیار باهوش‌تر و پیشرفته‌تر از قبل شده است، اما هنوز نتوانسته به باهوشی انسان برسد هر چند فاصله زیادی نیز با ما ندارد. با این وجود بدون حضور انسان که اطلاعات را به آن منتقل نماید، هوش مصنوعی در حال حاضر هیچ ندارد. البته با توجه به سرعتی که هوش مصنوعی در پیشرفت کردن گرفته است دیری نخواهد پایید که به اندازه ما باهوش شده و حتی از ما نیز جلو خواهد زد. بر اساس محاسبات کارشناسان این حوزه، هوش مصنوعی در سال ۲۰۴۰ به اندازه‌ی انسان باهوش خواهد بود.

 

 

این محاسبات بر اساس گفته‌های کارشناسان و در نظر گرفتن قانون مور انجام شده که با توجه به آن کامپیوتر‌ها هر سال قدرتشان را دو برابر سال گذشته خواهند نمود؛ بنابراین در سال ۲۰۴۰ به چنان پیشرفتی دست خواهند یافت که هوششان با هوش انسان برابری خواهد کرد و ترسناک‌تر این که در سال ۲۰۶۰ هوش انسان را نیز جا خواهند گذاشت. البته هنوز خوب بودن یا بد بودن هوش مصنوعی در حوزه اختیار ماست و خودمان می‌توانیم تعیین کنیم که هوش مصنوعی آینده «Wall-E» باشد یا «Skynet».

بسته به این که در کجای چین زندگی می‌کنید ممکن است قوانین و حکومتی که بر شما مسلط است متفاوت باشد. به همین دلیل است که هنگ کنگ و ماکائو اگر چه جزئی از خاک کشور چین به شمار می‌آیند، اما قوانین و حکومت خاص و نسبتاً مستقل خود را دارند. به لطف مبحث «یک کشور و دو سیستم» کشور هنگ کنگ که تا سال ۱۹۹۷ جزیی از خاک بریتانیا به شمار می‌آمد اکنون که تحت تسلط کشور چین قرار دارد خود یک شهر سرمایه داری در یک کشور سوسیالیستی است در حالی که ماکائو تقریباً به طور کامل مستقل است و فرهنگ آن کاملاً تحت نفوذ پرتغال است که تا سال ۱۹۹۹ بر این منطقه حکومت می‌کرد.

 

اما هر کدام از این حکومت‌ها تنها ۵۰ سال دوام خواهد داشت و بر اساس قراردادی که به امضا رسیده هنگ کنگ در سال ۲۰۴۷ و ماکائو نیز دو سال بعد از آن به چین بازگردانده خواهند شد. بدین ترتیب آن زمان این دو کشور بار دیگر سوسیالیستی خواهند شد و تمامی قراداد‌هایی که قبلاً منعقد شده باید از نو در مورد آن‌ها گفتگو کرد.

جدای از بمب هسته ای، چیز‌های بسیار کمی به خطرناکی حیوانات موذی برای محیط زیست وجود دارند که در جا‌هایی غیر از سکونت گاه‌های اصلی شان ظاهر شده و حیات وحش محلی را کشته و می‌خورند، در بین حیواناتی که آمادگی دفاع از خود ندارند عوامل بیماری زا پخش کرده و به همین راحیت نظم طبیعت را به هم می‌زنند. برخی مناطق مانند نیوزیلند، اما سعی دارند به طور کلی این حیوانات موذی را از بین ببرند. اگر برنامه‌های دولت نیوزیلند در این زمینه طبق برنامه تعیین شده پیش برود، در سال ۲۰۵۰ تمامی انواع جانوران موذی شکارچی از این جزیره رخ برخواهند بست.

 

این حیوانات شامل موش ها، راسوها، موش خرما‌ها و دیگر حیوانات موذی خواهد بود که در نقاط دیگر جهان وجود داشته، اما نیوزیلند می‌خواهد کار آن‌ها را یکسره کند. بر اساس ادعای نخست وزیر این کشور، حیوانات فوق سالانه ۲۵ میلیون پرنده بومی و نادر مانند کیوی را در نیوزیلند که نماد این کشور به شمار می‌آید از بین می‌برند.

از این رو مقامات این کشور سعی دارند با کار گذاشتن تله‌های بیشتر و ریخت سموم بیشتر از آسمان بر روی زیستگاه‌های این حیوانات، در اوایل قرن کنونی نسل این حیوانات را از این کشور از بین ببرند. هزینه این کار ۶.۲ میلیارد دلار برآورد شده است که در صورت اجرایی نشدن آن، این حیوانات موذی هزینه‌ای ۱۱ بیلیون دلاری بر این کشور تحمیل خواهند کرد.

۷- لایه اوزون در سال ۲۰۷۵ کاملاً بازسازی خواهد شد

در سال‌های اخیر دیگر چیز زیادی در مورد لایه اوزون شنیده نمی‌شود، اما در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ قرن بیستم یک سوراخ بسیار بزرگ در اثر آزاد شدن کلوروفلوئوروکربن‌ها که موادی خطرناک بوده و در اسپری ها، سیستم‌های تهویه و یخچال‌های تولید می‌شد ایجاد شده بود.

این اتفاق چنان سریع رخ داده و باعث آسیب دیدن لایه اوزون شد که به نظر می‌رسید به زودی نسل بشر به خطر خواهد افتاد. اگر این سوراخ بزرگ‌تر می‌شد اشعه‌های فرابنفش خورشید بیش از پیش وارد زمین شده و انسان‌ها زنده زنده کباب می‌شدند. اما خوشبختانه به محض این که دانشمندان علت این واقعه را کشف کردند گام‌های مهم و زیادی برای کاهش استفاده از این مواد شیمایی مضر برداشته شد.

 

از آن زمان تاکنون لایه اوزون به کندی، اما به صورت مداوم در حال ترمیم خود بوده است. در سال ۲۰۱۴ گروهی از دانشمندان وابسته به سازمان ملل اعلام کردند که قطر لایه اوزون نسبت به گذشته افزایش محسوسی یافته است و هر چند این فرآیند به کندی صورت می‌گیرد، اما تا سال ۲۰۷۵ تمام سوراخ ایجاد شده در لایه اوزون که روی جنوبگان قرار دارد ترمیم خواهد شد. قبلا مساحت این سوراخ ۳۰ میلیون کیلومتر مریع بود که اکنون به ۲۰ میلیون متر مربع کاهش یافته است.

یکی از غم انگیزترین ضایعاتی که در طول قرن‌ها به زمین وارد شده و در دهه‌های آینده نیز با سرعت بیشتری ادامه خواهد داشت از دست دادن جنگل‌های بارانی است و با شرایط کنونی نیز هیچ امیدی به بازگشت آن‌ها نداریم. به عبارت دیگر قبل از به انتها رسیدن قرن بیست و یکم چیز زیادی از این جنگل‌های باارزش باقی نخواهد ماند. بر اساس مطالعات اقلیمی که در سال ۲۰۰۹ در بریتانیا انجام شد مشخص گردید که در سال ۲۰۵۵ دمای متوسط کره زمین ۴ درجه بالاتر خواهد رفت.

 

این میزان تنها متوسطی است که محاسبه شده و در برخی از نقاط جهان این افزایش بیش از ۱۶ درجه سانتیگراد خواهد بود که به معناست زمین به زودی خواهد جوشید. بدین ترتیب در اواخر قرن کنونی دیگر چیز زیادی از جنگل‌های بارانی باقی نخواهد ماند. بر اساس محاسبات یک موسسه آب و هوا شناسی در آلمان در انتهای قرن کنونی دستکم ۸۳ درصد از مساحت جنگل‌های بارانی از بین خواهد رفت و این عدد بر اساس برخی خوشبینی‌ها محاسبه شده است.

همه پرندگان را دوست دارند بغیر از تیپی هدرن بیچاره در فیلم «پرندگان». پرندگان موجوداتی بامزه و رنگارنگ هستند و همه از دیدن آن‌ها لذت می‌برند، اما با توجه به شرایطی که بدست خودمان رقم زده ایم تا چند دهه دیگر تعداد پرندگانی که می‌بینیم بسیار کمتر خواهند بود. بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۱ در مورد تغییرات آب و هوایی انجام گرفته، آب و هوای ناخوشایندی که هر ساله بدتر از سال قبل می‌شود، هم سرد و هم گرم، بدون شک خیلی زود باعث مرگ پرندگان در مقیاس وسیع خواهد شد.

 

بر اساس این مطالعات اگر دمای متوسط کره زمین ۳.۵ درجه سانتیگراد افزایش یابد بین ۶۰۰ تا ۹۰۰ گونه از پرندگان به طور کامل از بین خواهند رفت. پس از آن بالا رفتن یک درجه‌ای دمای کره زمین باعث انقراض ۱۰۰ تا ۵۰۰ گونه دیگر به طور کامل خوهد شد و بیشترین تلفات به پرندگانی وارد می‌شود که سکونتگاه هایشان به ندرت دچار تغییرات شدید دمایی شده و به این تغییرات ناگهانی عادت ندارند. بدین ترتیب پرندگان قادر نخواهند بود با دما‌های متغیر ناگهانی خود را وفق داده و مرگ تنها گزینه پیش روی آن‌ها خواهد بود.

منبع: برترین ها

انتهای پیام/