به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، بازی Shadow of the Tomb Raider؛ در نخستین گام برای تبدیل شدن به یک بازی ماجراجویی هیجان‌انگیز که همان ارایه یک داستان جذاب است، باز مانده است. این بازی سعی کرده تا جایی که امکان دارد یک داستان متفاوت را نسبت به نسخه‌های قبلی روایت کند، اما در تلاش برای اجرای سناریوی آن، باید گفت که در بهترین حالت ممکن، با موضوعی تکراری، اتفاقاتی تکراری و حتی حسی تکراری رو به رو هستیم.

در Shadow of the Tomb Raider این بار با لارا کرافت به سراغ تمدن مایا می‌رویم. اما مشکل اصلی داستان بازی، روند نه چندان جذاب آن است و اجرا‌های بد کارگردان و نویسنده، هرگز باعث نشد من حتی برای یک لحظه خود را درگیر و کنجکاو روایت بازی ببینم.

شاید در دو نسخه قبل شاهد داستانی فوق‌العاده نبودیم، اما حداقل روایت آن‌ها کمی انسجام داشت. مهم‌ترین دلیل منظم‌تر بودن داستان و روایت آن در نسخه‌های قبل، حضور نویسنده اصلی این سری یعنی ریحانا پرچت بود. اما او در نسخه جدید حضور ندارد و این خود دلیلی بر بد بودن داستان نسخه جدید است. نبود ایده‌های تازه و هدایت تیم نویسندگان بازی Shadow of the Tomb Raider توسط ریحانا پرچت کاملا مشهود است و باعث شده تا این بازی، یک داستانی پیش پا افتاده را روایت کند.

صحبت کردن با NPC‌ها نیز جزئیات نقشه شما را بیشتر می‌کند. گاهی اوقات NPC‌ها چیز‌هایی را گم کرده‌اند که لارا می‌تواند آن‌ها را پیدا کرده و مال خود کند. برخی NPC‌ها نیز به شما ماموریت می‌دهند و یک مرحله فرعی جدید خواهید داشت. به طور کلی صحبت کردن با اکثر شخصیت‌های غیر قابل بازی خالی از لطف نخواهد بود و به پیشرفت لارا کمک خواهند کرد. در درجات سختی بالا مجبور به انجام این کار هستید، چون مجبور به پیشرفت دادن لارا خواهید بود.

سخت‌تر شدن بازی و قوی‌تر شدن دشمنان به کنار، به خاطر مشکلاتی که Shadow of the Tomb Raider در گان پلی خود می‌بیند نیز محکوم به استفاده از بهترین ابزار هستید. سیستم پیشرفت بازی هم عملکرد قابل قبولی دارد و با پیشروی در بازی و همچنین گشت و گذار در محیط آن می‌توانید لارا را با آیتم‌های بهتری تجهیز کنید. در همین راستا بازرگانانی هم در محیط بازی پیدا می‌شوند که می‌توانید آیتم‌های جالبی را از آن‌ها خریداری کنید.

به عنوان مثال خریدن یک صدا خفه کن برای تفنگتان کمک زیادی به شما در طول بازی خواهد کرد. سلاح اصلی تنها فرزند و تنها دختر خانواده کرافت تیر و کمان است و لارا در استفاده از آن تبحر زیادی هم دارد، اما همیشه نمی‌توانید روی این سلاح تکیه کنید. در ضمن دقت داشته باشید که تیر و کمان لارا نیز می‌تواند ارتقاء پیدا کند. برای ارتقاء دادن هر سلاحی باید مواد لازم را داشته باشید. مواد اولیه‌ای همچون پارچه برای ساخت آیتم‌های جدید کاربرد زیادی دارند. دقیقا به همین خاطر است که هر کجا که می‌روید باید نیم نگاهی هم به قسمت‌های دیگر محیط بیندازید تا اگر احیانا چیز مفیدی پیدا کردید آن را بردارید.

Shadow of the Tomb Raider در این زمینه عالی کار کرده است و یک بازی ماجرایی واقعی است. Craft کردن لباس‌های جدید با ویژگی‌های خاص شما را مجبور به کاوش بیشتر در جهان بازی خواهد کرد. لباس‌های بازی هر کدام برتری‌های نسبت به بقیه دارند. البته لباس پیش فرض لارا نسبت به لباس‌های دیگر هیچ امتیازی ندارد. برخی از لباس‌هایی که خواهید پوشید توانایی شما در مخفی‌کاری افزایش خواهند داد. در واقع چنین لباس‌هایی به لارا کمک می‌کنند تا دیرتر و سخت‌تر توسط دشمنان دیده شود. به طور کلی بخش مخفی‌کاری بازی باید برای شما اهمیت بسیار بالایی را داشته باشد.

بازی همچنان از قاعده انتخاب بین اکشن و مخفی‌کاری پیروی می‌کند، اما باز هم مشکل این است که در ارایه تجربه ناب بین هر کدام از آن‌ها نه تنها چیزی برای ارایه ندارد بلکه حتی قادر نیست گیم‌پلی‌ای منسجم را ارایه دهد. چه بخش پلتفرمی، چه بخش مخفی کاری و چه بخش اکشن و تیراندازی، حسی ناقص دارند و از عدم تکامل رنج می‌برند.

این بازی یک شوتر نیست، اما مکانیزم گان‌پلی بازی چه در صداگذاری اسلحه‌ها، چه در لگد اسلحه‌ها و چه در انیمیشن‌ها ضعیف است. خوب می‌دانید که بهترین تعریف از گان‌پلی یک بازی، حس واقعی و جذاب تیراندازی است و کشتن دشمنان توسط هر یک از اسلحه‌ها باید به خوبی برای بازیکن القا شود.

اما Shadow of the Tomb Raider بدون شک، هرگز گان‌پلی خوبی ارایه نمی‌دهد. این موضوع باعث می‌شود تا بیشتر از این که بخواهید درگیر اکشن و آتش بازی شوید، به مخفی کاری روی بیاورید. زمانی که مخفی کاری را در طول بازی پیش بگیرید، کاملا متوجه خواهید شد که اصلا تمرکز اصلی ایداس مانتریال روی مخفی کاری بوده است و توجه خاصی به گان‌پلی و اکشن این بخش نداشته است.

اما هر چقدر بازی Shadow of the Tomb Raider در زمینه گیم‌پلی و داستان یک فاجعه است، اما در زمینه گرافیک فنی و بصری و همچنین صداگذاری و موسیقی، جزو بهترین‌های نسل هشتم قرار می‌گیرد. ما Shadow of the Tomb Raider را روی کنسول ایکس‌باکس وان ایکس تجربه کردیم که دو تجربه متفاوت در زمینه فنی و بصری را به بازیکن ارایه می‌دهد.

تجربه اول اجرای بازی به صورت ۴K، اما با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه است. بازی در این رزولوشن و قابلیت HDR بی اغراق فوق‌العاده و زیبا است. در زمینه نرخ فریم به جز چندین بخش بسیار کوتاه، شاهد هیچ افت فریمی نبودیم. تجربه دوم، اجرای بازی روی رزولوشن ۱۰۸۰p، اما با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه است. از نظر بصری، کمبود خاص و چشمگیری حس نخواهید کرد، اما وضوح کلی آن کمتر خواهد شد که این مورد به خوبی قابل مشاهده بود.

اما از طرفی تجربه ۶۰ فریم بر ثانیه، حس فوق‌العاده‌ای داشت که برای آن دسته از عاشقان نرخ فریم، می‌تواند Shadow of the Tomb Raider را به گزینه‌ای محبوب از این نظر تبدیل کند. هرچند به لطف کیفیت بصری بازی، اجرای آن روی وضوح ۴K به جای تجربه نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه ترجیح داده می شود. البته برای تست هم که شده، بازی را یک بار هم روی ایکس‌باکس وان معمولی اجرا کردم که تفاوت اجرای آن میان دو کنسول کاملا مشهود بود.

با اینکه کنسول معمولی ایکس‌باکس وان از نظر بصری چندان هم بد نبود، اما افت فریم و حتی برخی باگ‌ها و در کل، کیفیت کلی کار، چندین پله از نسخه ایکس‌باکس وان ایکس پایین‌تر بود. بحث فنی را که کنار بگذاریم، محیط‌های بازی در یک کلام خارق‌العاده هستند و گرافیک هنری آن می‌تواند کاملا برای عاشقان بازی‌های ماجراجویی تجربه‌ای فوق‌العاده را به همراه داشته باشد. نه فقط جنگل‌های انبوه و محیط پر رونق پایتیتی، بلکه در محیط‌های داخلی مقبره‌ها حتی گرافیک هنری بازی بیشتر به چشم می‌آید. همچنین طراحی ظاهری لارا کرافت، شما را بیش از پیش عاشق او می‌کند.

همانطور که پیش‌تر گفتم، لارا کرافت شخصیتی کاملا زنده و قابل درک دارد و زمانی که در کات سین‌ها شروع به صحبت می‌کند، از خود کنجکاوی یا عصبانیت نشان می‌دهد، در تمامی لحظه‌ها می‌توانید به لارا خیره شوید و احساسش کنید. همچنین صداگذاری بازی، البته به جز اسلحه‌ها و دیالوگ‌های میان کاراکتر‌های فرعی و دشمنان، کیفیت بسیار قابل قبولی دارد و در نهایت این موسیقی‌های بسیار زیبای Shadow of the Tomb Raider هستند که به اتمسفر عالی آن روح بخشیده‌اند. موسیقی‌ها و افکت‌های صوتی، همگی از اعماق مقبره‌ها، جنگل‌های بارانی و تمدنی از جنس مایا‌ها جان گرفته‌اند و به خوبی می‌توانید با ملودی آن‌ها هم سو شوید.

انتهای پیام/