به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کودک قلدر موجبات ناراحتی خود و دیگران را فراهم می‌آورد. همه کودکان گاهی دست به چنین کار‌هایی می‌زنند، اما کودکی که دارای مشکلات شدید رفتاری است این کار را به صورت مستمر انجام می‌دهد. بیشتر کار‌هایی را که انجام می‌دهد، کار‌های کوچکی هستند. ممکن است زیاد جیغ و داد راه بیندازد، نق بزند، چیز‌هایی را خرد کند، دیگران را کوچک کند، بحث و جدل راه بیندازد، کتک بزند، چیزی را پرت کند یا روی مبل بدود. برای اطرافیان چنین کودکی، حفظ آسایش و آرامش مشکل است.

تقریباً نیمی از این کودکان در کنار آمدن به مدرسه نیز مشکل دارند. آن‌ها در مدرسه هم به همین کار‌ها یعنی نق زدن، این طرف و آن طرف دویدن، بی‌توجهی و گاهی دعوا دست می‌زنند. سایر کودکان از آن‌ها خوششان نمی‌آید و اغلب در درس و تحصیل هم موفق نیستند. چنین رفتار‌هایی معمولاً برای مدتی نسبتاً طولانی از این کودکان سر می‌زند و خانواده هم مدت‌ها خود را با این اندیشه که کودک بالاخره از پس این مشکلات بر خواهد آمد دلخوش می‌کند، در حالی که چنین نمی‌شود و او اساساً در پی ناراحت کردن دیگران است. تنها چیزی که در طول سال‌ها تغییر می‌کند ابزار‌هایی است که برای انجام منظور خود مورد استفاده قرار می‌دهد. به این کودکان معمولاً برچسب کودکان غیرقابل کنترل، پرخاشگر یا پر جنب و جوش می‌زنند. برچسب‌ها مهم نیستند. حقیقت این است که به والدین می‌توان آموخت از عهده تغییر رفتار اغلب کودکانی که دارای چنین مشکلات رفتاری هستند برآیند.

پدر و مادر هر دو باید با هم کار کنند. در صورتی که تنها یکی از والدین به این مهم بپردازد و والد دیگر در این کار مشارکت نداشته باشد احتمالاً مؤثر نخواهد بود. آموزش حرف شنوی کاری است که معمولاً با کودکان دو، سه و چهار ساله انجام می‌شود. اگر تصور کنید همگامی با آن‌ها همواره موجب شادی، رفتار دوستانه و صمیمیت می‌شود چنین نیست. احساس می‌شود آن‌ها بیشتر تندخو، غمگین، دمدمی مزاج و ناراضی هستند. بسیاری از والدین نیز می‌گویند فرزندشان آنطور که باید گرم و صمیمی نیست. تجربه نشان می‌دهد زمانی که والدین به اعضای خانواده یاد می‌دهند که از روش‌های خشن دست بردارند این کودکان نیز گرمی و محبت بیشتری از خود نشان می‌دهند. رفتار‌های ناخوشایندی را که می‌خواهید تغییر دهید مشخص کنید. بدزبانی، بدرفتاری، بی‌ادبی و... تنها از راه آموختن و مواجه شدن با آن به وجود می‌آید، بنابراین باید موقعیت‌هایی را که طی آن ممکن است کودک این کلمات نامطلوب را بشنود، محدود کنید، یعنی مواظب فیلم‌هایی که کودک می‌بیند، دوستانی که با آن‌ها رفت‌وآمد دارید و طرز صحبت خود باشید تا بتوانید این کلمات یا رفتار‌های ناشایست را از مجموعه لغات و افعالی که کودک به کار می‌برد حذف کنید. بسیاری از کودکان از بیان اینکه چه می‌خواهند امتناع می‌کنند و می‌کوشند شما را از اجرای برنامه مورد نظر منصرف کنند. با آن‌ها جر و بحث نکنید، به کار خود ادامه دهید و پاداش‌هایی را که می‌تواند دریافت کند معرفی کنید. هر روز یکی از والدین باید ۱۰ دقیقه به گفته‌های کودک گوش فرا دهد. این کار باید به نوبت انجام شود. کار را با پرسش از کار‌هایی که آن روز توسط کودک انجام شده است شروع کنید و سپس به دقت به آنچه می‌گوید، گوش دهید. یادتان باشد که باید برای هر مشکل راه‌حلی در نظر بگیرید. مثلاً اگر کودک روی دیوار همسایه نقاشی کرد پیامد طبیعی این کار این است که یا خودش آن را پاک کند یا با پس انداز کردن پول‌هایش یا کار‌های دیگری پول لازم را برای پاک کردن به دست آورد. همین که رفتار کودک از لحاظ اجتماعی حالت طبیعی به خود گرفت می‌توانید استفاده از راه‌حل‌ها را کنار بگذارید.

منبع: روزنامه جوان

انتهای پیام/