به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، پرسپولیس ایران در دور رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا مهمان السد قطر بود و توانست با گل دقایق پایانی علی علیپور از روی نقطه پنالتی به پیروزی ارزشمندی دست پیدا کند.
الهلال و الاهلی عربستان، العین امارات و الدحیل قطر بزرگانی بودند که یک به یک در مراحل مختلف جام کنار رفتند و از بین ۱۶ تیم غرب آسیا فقط 2 تیم مانده اند که در دور مقدماتی هم در یک گروه قرار داشتند: السد قطر و پرسپولیس ایران.
از شرح حال پرسپولیس بسیار گفته شده، از محرومیت ها، نداری ها، بی معرفتی بازیکنان، حساب‌های مسدود و خالی تا مصدومیت‌های دردناک و ناراحت کننده، اما پرسپولیس نشان داده در جنگ‌های نابرابر سرخم نمی‌کند و تا پای جان می‌جنگد.
یازده نفر اصلی پرسپولیس از قبل مشخص بود، چون پرسپولیس به واسطه مصدومیت ماهینی و محرومیت محمد انصاری و کمال کامیابی نیا خالی‌تر از همیشه بود:
- علیرضا بیرانوند، سیدجلال حسینی، شجاع خلیل‌زاده، شایان مصلح، سیامک نعمتی، احمد نوراللهی، آدام همتی، امید عالیشاه (۷۳-احسان علوان زاده)، بشار رسن (۹۵-حمید طاهرخانی)، علی علیپور (۸۸-حسین پور) و گادوین منشا
السد، اما با دستانی پر و ستاره‌های بزرگ خود پای به میدان گذاشت:
- سعد الشیب، پدرو میگوئل، بوعلام خوخی، عبدالکریم حسن، حامد اسماعیل (۷۴-حمزه حسن حاجی)، گابی، ژاوی، وو یونگ (۴۶-حسن الحیدوس)، سالم الهاجری، بغداد بونجاح و اکرم عفیف
همه مسیر‌ها به دروازه حریف مسدود است
تیم مدعی و پرستاره قطری برای اینکه خیال خود را از دیدار برگشت و مواجه با هواداران پرشمار حریف راحت کند، از دقیقه اول بازی توپ و میدان را در اختیار گرفت و سودای گل‌های بی شمار را در سر داشت.
چیدمان ۱۱ مرد اصلی اسوالدو پریرا در بازی با رقیب ایرانی ۴-۲-۳-۱ بود، جایی که گابی و وو یونگ در دفاع، ژاوی و اکرم عفیف و سالم الهاجری در خط هافبک و بغداد بونجاح گلزن در نوک خط حمله قرار داشتند و عملکرد السد در بازی‌های گذشته، چه در آسیا و چه در لیگ ستارگان قطر، نشان می‌داد در اجرای این سیتم بسیار قدرتمند و ترسناک هستند.
السدی‌ها با پدرو میگوئل، گابی و ژاوی روی بازیسازی از عقب زمین و بازی منطقی تبحر و اصرار فراوانی داشتند و قصدشان بر این بود با خارج کردن بازیکنان حریف از پوزیشن تعیین شده، ساختار دفاعی فشرده حریف را بر هم بزنند و راهی برای گل زدن بیابند، و اگرچه در برخی صحنه‌ها موفق به این کار شدند، اما پر واضح است که این روش زمانی تاثیر مثبت دارد که استمرار داشته باشد و آرامش خط دفاعی حریف را بهم بریزد.
استراتژی اصلی گلزنی تیم مدعی قطری در نیمه اول نفوذ از جناحین، دسترسی به پشت مدافعین حریف و وارد کردن ضربه نهایی توسط بازیکنان گلزن و تمام کننده نظیر ژاوی و بغداد بونجاح بود و برای این کار بر روی نفوذ‌های وینگر خوش تکنیک خود یعنی اکرم عفیف حساب ویژه‌ای باز کرده بودند.
روند بازی مطابق میل السدی‌ها پیش نرفت و هرچه از بازی می‌گذشت، حملات آنها کمرنگ‌تر و دفاع قرمزپوشان منسجم‌تر می‌شد، اما چرا السدی‌ها نتوانستند راهی به دروازه حریف پیدا کنند؟
- اول، عمق دفاع بسته حریف و نبود فضای خالی، مهمترین عاملی که موجب شد بر خلاف بازی رفت مقابل دیگر نماینده ایرانی قدرت شگفت انگیز ژاوی در پاس دادن کاملا سرکوب شود.
- دوم، تنها بودن بغداد بونجاح در بیشتر حملات، برای رفع این موضوع اسوالدو پریرا در نیمه دوم حمزه حاجی را وارد میدان کرد تا با افزودن بر تعداد مهاجمین خود فشار بیشتری بر خط دفاعی حریف وارد کند، اما این ترفند وی با دفاع منطقی حریف بی اثر ماند.
- سوم، نبود مدافعین کناری سرعتی و فعال در خط حمله، فقدان چنین بازیکنانی در فول بک این تیم موجب شد از بازیکنان تکنیکی مانند اکرم عفیف به اندازه کافی حمایت نشود و با کمبود حرکات ترکیبی، حملات بیشتر به سمت کار‌های انفرادی برود که برای مدافعین متمرکز حریف قابل پیش بینی بود، حتی مربی با تجربه این تیم برای رفع این مشکل دفاع راست خود را بیرون کشید و حسن الحیدوس تکنیکی را به جای او قرار داد تا بتواند سمت راست تیم خود را قدرتمند‌تر کند که آمار نشان می‌دهد با این تغییر ضریب حملات و سانتر از جناحین السد بسیار بالاتر هم رفت.
- چهارم، استفاده نکردن از توپ سوم، در حالی که همیشه در بازی مقابل تیم‌هایی که قدرت دفاعی خوبی دارند، استفاده از توپ سوم و شوت‌های پشت محوطه جریمه اهمیت می‌یابد، اما السدی‌ها در این امر ناکام بودند و نتوانستند از این حربه برای فشار مضاعف بهره ببرند.
اما اسوالدو فریرا ۷۳ ساله و باهوش برای رفع مشکلات تیم ۲ راه را برگزید: ابتدا بعد از اینکه دقایق بازی به میانه نیمه دوم رسید، به یقین رسید که دیگر نمی‌تواند از جناحین حمله کند و تیمش با این چیدمان و استراتژی به گل نخواهد رسید، بنابراین ژاوی و اکرم عفیف را آزاد کرد تا بی محابا به دل خط دفاعی حریف بزنند و در هنگام هجوم، ۵ بازیکن در خط حمله و در بین نفرات دفاعی حریف حاضر می‌شدند؛ دوم، به بازیکنان دستور داد به جای نفوذ از کناره به Half-spaceهای حریف حمله کنند و برای این کار اکرم عفیف و هیدوس در فضای دوطرف محوطه جریمه و بین مدافعین و هافبک‌های پرسپولیس حاضر می‌شدند و با حرکات تکنیکی و اوریب به سمت دروازه، ارسال و شوت‌های خطرناکیبه سمت دروازه حریف داشتند.
هرچند السدی‌ها در نیمه دوم راه‌های زیادی را برای گلزنی امتحان کردند، اما نظم و فشردگی دفاعی حریف ابتکار عمل را از آنها گرفت و در نهایت درحالیکه کلافگی از روند بازی در چهره بازیکنان بزرگ آنها مشهود بود، بر روی یک ضد حمله سریع هافبک‌ها و خط دفاعی شان غافلگیر شد و با خطای پنالتی دروازبان بر روی مهاجم حریف، بازی را واگذار کردند تا شرایط بیش از پیش سخت شود.
پرسپولیس: آرام، منطقی و متفکرانه مثل برانکو
بیراه نیست اگر بگوییم برانکو با دست‌های خالی، حریف و مربی با تجربه اش را مات تفکرات خود کرد و توانست شگفتی بزرگی را با جوانان با انگیزه اش رقم بزند.
چیدمان پرسپولیس در این بازی، ۴-۴-۲ بود و نحوه قرار گرفتن هافبک‌های این تیم در زمین به شکل لوزی بود، لوزی جذابی که پرسپولیس مثل همیشه در اجرای آن سربلند بود.
کمبود بازیکن در این بازی موجب شد سیامک نعمتی در دفاع راست و به جای کاپیتان دوم مصدوم و شایان مصلح به جای محمد انصاری بروند و در خط هافبک نیز آدام همتی در نبود کمال کامیابی نیا به خط هافبک اضافه شد.
اما با روش پرسش و پاسخ برای به تشریح تفکرات برانکو در این بازی خواهیم پرداخت تا همه چیز روشن و مفهوم باشد:
استراتژی برانکو برای بازی و مهار ستاره‌های السد چه بود؟ سرمربی کروات وقتی دست‌های خود را خالی دید، تصمیم گرفت توپ و مالکیت را به حریف بسپارد و توانست با دفاع منطقی و بدون سراسیمگی، پرس از یک سوم میانی و نیز دفاع فشرده در زمین خودی اجازه بازی سازی را از حریف بگیرد، و پس از تصاحب توپ، آن را به کوتاه‌ترین شکل و سریع‌ترین زمان ممکن به هافبک‌های چپ و راست سرعتی خود بسپارد و ضد حمله سرعی ترتیب دهند.
پرسپولیس چگونه بازیکنان ستاره حریف را کنترل کرد؟ برانکو برای این کار از ۲ روش بهره برد: اول Cover Shadow یعنی بازیکنان در هر منطقه از زمین باید یک بازیکن از حریف را به صورت منطقه‌ای پوشش می‌دادند تا بدین صورت هیچ بازیکنی آزاد نباشد و قدرت تصمیم گیری حریف کم شود و در هنگام لو رفتن توپ نیز سریعا به فضای بین توپ و دروازه بازگردند؛ دوم، استفاده از مثلث‌های کوچک دفاعی در کناره‌ها که شاهکار برانکو بود، بدینگونه که حریف در هنگام حمله از کناره ها، خود را در مخمصه مثلثی شکل می‌دیدند، مثلثی که در هر سمت از زمین با وجود مدافع کناری-هافبک چپ یا راست و یک نفر از بین نورالهی یا بشار رسن شکل می‌گرفت، به طور مثال هر وقت اکرم عفیف صاحب توپ می‌شد سیامک نعمتی رو به رو، آدام همتی به صورت مایل در کنار و بشار رسن یا احمد نورالهی با فاصله کمی در پشت این دو اجازه هرگونه حرکت تکنیکی یا ترکیبی را از وی و یارانش می‌گرفتند.
پرسپولیس چطور ۹۰ دقیقه خستگی ناپذیر بود و پایاپای به مبارزه ادامه داد؟ در کنار بدنسازی فوق العاده مارکو استیلینوویچ که دوندگی بازیکنان پرسپولیس در چند فصل گذشته گواهی بر این مدعاست، در این بازی برانکو متفکر و منطقی، کم کردن فاصله بین خطوط زحمت دوندگی شدید در مسافت طولانی را به طور کلی از بین برد و همچنین وظیفه حمله را اول به مهاجمین و سپس به هافبک‌های کناری تیم سپرد تا بدین صورت انرژی و تمرکز مدافعان کناری کم تجربه در طول بازی هدر نرود.
بغداد بونجاح آماده و سرحال نبود یا دفاع پرسپولیس بی نقص بود؟ جواب گزینه دوم است، چون میزان مشارکت مهاجم شماره ۱۱ در بازی، تعداد دفعات صاحب توپ شدن وی، حضور در محوطه جریمه و درگیری با مدافعان سرخپوشان نشان می‌داد وی کاملا آماده و سرحال است، اما عملکرد فوق العاده مدافعان اجازه حرکات موثر به وی را نداد و مردان خط دفاعی برانکو با پرس شدید و همه جانبه قدرت نفوذ و تمام کنندگی وی را خنثی کردند، جالب آنست که او با استفاده از هوش خود، وقتی فشردگی و قدرت دفاعی پرسپولیس را می‌دید به کناره‌ها متمایل می‌شد تا شاید بتواند از فاصله بین مدافعان وسط و کناره‌ها بهره ببرد که در این امر هم موفق نبود.
وظایف و عملکرد علیپور و منشا در زمین چطور بود؟ مهاجمان پرسپولیس در این بازی وظایف زیادی مانند کمک به خط هافبک و نیز خط دفاعی در هنگام ضربات آزاد، کمک به بازیسازی تیمی، فشار به مدافعین حریف برای خراب کردن روند بازی سازی آنها، تاثیر بر روی توپ ارسالی از عقب زمین و نیز مشارکت سریع در ضد حمله‌ها را بر عهده داشتند که از پس وظایف سنگین خود نیز به خوبی برآمدند و نمره خوبی هم گرفتند، و در طول بازی هم فشار‌های بی امان منشا بر روی مدافعین حریف و متمایل شدن علیپور به کناره‌ها و استارت‌های بی نظیر او برای تدارک حمله مثال زدنی بود و اگر منشا هم کمی دقت به خرج می‌داد، اکنون نام هردوی آنها جزو گلزنان بازی قرار می‌گرفت.
فارغ از تمام مباحث فنی و تاکتیک تیمی سرخپوشان افتخار آفرین ایرانی، تعصب، یکدلی، اعتماد به نفس، رشادت‌های کم نظیر و نیز درک مسئولیت و تعهد در قبال میلیون‌ها هوادار مشتاق از سوی بازیکنان پرسپولیس غرور آفرین بود و نشان می‌دهد برانکو در کنار نکات فنی، در آموزش مباحث اخلاقی و انسانی نیز فوق العاده موفق بوده است.
نظریه اثبات نشده‌ای در بین فوتبالی‌ها رواج دارد که می‌گوید عملکرد هر تیم در زمین نشان دهنده شخصیت سرمربی آن است و حالا پرسپولیس با بازی منطقی و متفکرانه خود نشان داد بیشتر از همیشه از مربی صاحب سبک و باتدبیر خود تاثیر پذیرفته است.
حامد گلی
انتهای پیام/
آخرین اخبار باشگاه پرسپولیس
زنده باد ایران
زنده باد پرسپولیس ایران
زنده باد پروفسور برانکو ایوانکویچ