به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان؛ بانوی کارآفرینی که روزی آه در بساط نداشت و برای شروع کارش ۱۵ میلیون تومان پول از خانواده اش قرض گرفت، اکنون با کشت زعفران در روستای آناخاتون برای حداقل ۱۰ نفر اشتغال زایی کرده است

الهام طارقی، گرچه در زندگی زناشوئی اش شکست خورده است، اما این شکست پلی به سوی پیروزی شد و او با اتکا به توانایی‌های خود و دریافت تسهیلات ۵۰ میلیون تومانی اشتغال از کمیته امداد توانست در مدت کوتاهی به اولین کارآفرین در زمینه کشت زعفران در استان آذربایجان شرقی تبدیل شود.

وی در باره سرگذشت زندگی اش شخصی اش می‌گوید: در بهمن ماه سال۱۳۶۶ در تبریز به دنیا آمدم در سن ۱۴ سالگی ازدواج کردم، اما متاسفانه حاصل این ازدواج زودهنگام به طلاق انجامید. ۲۳ ساله بودم که به همراه خانواده از تبریز به روستای آناخاتون مهاجرت کردیم. یک دختر دارم. مشکلات خانوادگی و مالی باعث شد ادامه تحصیل ندهم و مدرک دیپلم گرفتم. مدتی در کارگاهی که به عنوان سرکارگر کار می‌کردم دچار دیسک کمر و بیماری آرتروز شدم و به ناچار از آن کارخانه خارج شدم و، چون شغل ثابت نداشتم نتوانستم از جایی وام بگیرم تا برای خودم کار کنم.

وی در مورد چگونگی شروع کشت زعفران در روستای آناخاتون، می‌افزاید:، چون از کودکی به کشاورزی و باغبانی علاقه داشتم انگیزه زیادی داشتم نحوه کشت زعفران را یاد بگیرم. مدتی که بیکار بودم و بیمه بیکاری دریافت می‌کردم در کلاس‌های آموزش عملی کشت زعفران در سازمان فنی و حرفه‌ای شرکت کردم. این کلاس‌ها چهار ماه طول کشید، سپس امتحان دادم و با نمره بالا گواهینامه اخذ کردم. البته از قبل تحقیق کرده بودم و می‌دانستم که امکان کشت زعفران در روستا‌های اطراف تبریز وجود دارد. اما برای اینکه مطمئن شوم خاک روستای آناخاتون برای کشت زعفران مناسب است از استادم در سازمان فنی و حرفه‌ای راهنمایی خواستم.

وی می‌گوید: زمینی که برای کشت مدنظر داشتم قستمتی از خاکش را برای نمونه بردیم تا آزمایش شود که آیا امکان کشت زعفران در این زمین وجود دارد یا نه. کارشناسان جهاد کشاورزی از زمین بازدید کردند و پس تایید نمونه خاک، مجوز برای کشت زعفران به من داده شد.

طارقی تاکید می‌کند: خانواده‌ام در ابتدا مخالفت کردند و می‌گفتند که نمی‌توانی از عهده این کار برآیی و بی جهت هزینه نکن و وقت و نیروی جوانی ات را هدر نده. اما من تصمیم قاطع گرفته بودم، چون به هدفم و کاری که شروع کرده بودم ایمان داشتم.

برای تهیه پیازچه به شرق کشور سفر کردم

این بانوی کارآفرین ادامه می‌دهد: از خانواده‌ام درخواست کردم مرا در این کار همراهی کنند و برای خرید پیازچه پول بدهند که با خواهش و تمنا بالاخره ۱۵ میلیون تومان دادند تا برای کشت زعفران اقدام کنم.

من به عنوان یک زن ریسک بزرگی کرده بودم خودم هم می‌ترسیدم که نکند در کشت زعفران شکست بخورم.
وی اظهار می‌کند: خانواده حق داشتند نگران باشند، چون من به عنوان یک زن ریسک بزرگی کرده بودم خودم هم می‌ترسیدم که نکند در کشت زعفران شکست بخورم، اما به روی خودم نمی‌آوردم، چون یقین داشتم می‌توانم از عهده این کار بربیایم.

وی با اشاره به نحوه تامین پیازچه برای کشت زعفران، می‌گوید: با ماشین برادرم به شهرستان مرند رفتیم تا پیازچه مورد نیاز برای کشت را بخریم، اما قیمت آن خیلی بالا بود به ناچار برگشتیم تا اینکه پرس و جو کردم و فهمیدم قیمت پیازچه در تربت حیدریه نسبت به مرند ارزان و با کیفیت است، چون برای هر هکتار باید چهار تن پیازچه می‌کاشتیم.

طارقی ادامه می‌دهد: رفتم شهرستان تربت حیدریه تا پیازچه مورد نیازم را بگیرم که گفتند نمی‌شود و باید مجوز جهاد کشاورزی داشته باشی. دوباره برگشتم تبریز و موافقت جهاد کشاورزی برای خرید پیازچه را گرفتم و دوباره به تربت حیدریه رفتم و پیازچه خریدم و شروع به کشت کردم. باید عنوان کنم که اقدامات لازم برای گرفتن مجوز و تائید کیفیت خاک حدود سه ماه طول کشید.

مدام با خودم فکر می‌کردم نکند کارم نگیرد. مدام به زمین سرکشی می‌کردم. وقتی مشاهده کردم زحماتم نتیجه می‌دهد همانجا نشستم و گریه کردم.
این کارآفرین می‌گوید: برای تسریع درکشت زعفران ۱۲ کارگر استخدام کردم که در مدت یک هفته به پایان رسید. حین کشت مدام با خودم فکر می‌کردم نکند کارم نگیرد. مدام به زمین سرکشی می‌کردم. وقتی مشاهده کردم زحماتم نتیجه می‌دهد همانجا نشستم و گریه کردم.

وی با اشاره به دریافت وام اشتغال از کمیته امداد برای ادامه کارش، می‌افزاید:، چون پولی برای ادامه کار نداشتم به کمیته امداد مراجعه کردم. سال ۹۳ ناظران اشتغال این نهاد از زمین بازدید و پس از تائید، ۱۵ میلیون تومان وام به من پرداخت کردند که توانستم با این وام قسمتی از بدهی هایم را بدهم و اوضاع مالی ام را سروسامان بدهم.

طارقی که به دلیل خودکفایی در سال ۹۴ از چتر حمایتی کمیته امداد خارج شده است، می‌گوید: حدود چهار سال است که زعفران کشت می‌کنم. کشت زعفران سرمایه زیاد می‌خواهد و نباید انتظار داشته باشیم که زود بهره آنرا ببریم. به خصوص در سال اول کشت که باید خیلی هزینه کرد.

کارگاه بسته بندی زعفران را پس از دریافت کد بهداشت دایر کردم

این کارآفرین موفق می‌گوید: به فکرم رسید که زعفران را که با زحمت و مشقت بسیار کشت می‌کنم چرا فله‌ای بفروشم. تصمیم گرفتم شرکت ثبت کنم، پروانه بهره برداری بگیرم و صاحب برند شوم؛ بنابراین کارگاه بسته بندی زعفران را پس از دریافت کد بهداشت دایر کردم و خانواده‌ام در توزیع زعفران‌های بسته بندی شده به نقاط مختلف شهر کمکم کردند، چون می‌دیدند کارم رونق گرفته است.

وی می‌افزاید: راه اندازی کارگاه ۱۰۰ متری ۲ سال زمان برد. با دریافت وام ۳۵ میلیون تومانی از کمیته امداد و ۱۵ میلیون تومان از بسیج سازندگی دستگاه‌های بسته بندی و ابزار کار خریدم و با توکل به خدا مرحله جدیدی از کارم را آغاز کردم.

مردم هم با خرید از محصولات من را حمایت می‌کنند

وی با اعلام اینکه برای ۱۰ نفر اشتغال زایی کرده است، ادامه می‌دهد: حدود شش میلیون تومان برای ثبت برند و اخذ گواهینامه‌های استاندارد هزینه کردم. اکنون حدود ۱۰ نفر در بسته بندی، توزیع و کشت زعفران با من همکاری می‌کنند. پس از بسته بندی هر ماه شش کیلوگرم زعفران می‌فروشیم شکر خدا مردم هم با خرید از محصول من حمایت می‌کنند.

باید بگویم، چون حجم تقاضا برای محصول ما زیاد است و به دلیل محدودیت امکانات و سرمایه نمی‌توانم به اندازه تقاضای مردم زعفران عرضه کنم.
طارقی بیان می‌کند: باید بگویم، چون حجم تقاضا برای محصول ما زیاد است و به دلیل محدودیت امکانات و سرمایه نمی‌توانم به اندازه تقاضای مردم زعفران عرضه کنم. اگر بخواهم کارم را توسعه دهم به سرمایه و زمین نیاز دارم. من فقط هشت سال می‌توانم در یک زمین زعفران بکارم و پس از این مدت قدرت خاک کم می‌شود.

وی می‌افزاید: در ابتدا ۴۰۰ هزار تومان برای اجاره زمین دادم، اما صاحب زمین وقتی رونق کارم را دید اجاره بها را افزایش داد به طوریکه اکنون دو میلیون تومان در ماه اجاره می‌دهم تا بتوانم به کشت زعفران ادامه دهم. صاحب زمین قول داده بود به من آب هم بدهد، اما خلف وعده کرد. سالیانه دو میلیون تومان برای حمل آب با تانکر هزینه می‌کنم.

تولید من در حدی نیست که بتوانم به خارج از کشور صادر کنم

وی در مورد امکان صادارات زعفران به خارج، عنوان می‌کند: تولید من در حدی نیست که بتوانم به خارج از کشور صادر کنم. اگر سرمایه لازم فراهم شود یا سرمایه گذار باشد که با من شریک شود حاضرم این کار را بکنم.

جوانان نگویند کار نیست و سرمایه نداریم. هرکس بخواهد و اراده کند می‌تواند. مهم این است که خودشان را دست کم نگیرند و محدود نباشند.

این بانوی کارآفرین با بیان اینکه کارم را از صفر شروع کردم، تاکید می‌کند: خودم را یک زن موفق می‌دانم، چون تک و تنها و بدون هیچ پشتوانه‌ای به این درجه از موفقیت شغلی رسیده ام. خانواده‌ام به من افتخار می‌کنند و این قوت قلب برای من است. جوانان نگویند کار نیست و سرمایه نداریم. هرکس بخواهد و اراده کند می‌تواند. مهم این است که خودشان را دست کم نگیرند و محدود نباشند. من به این نتیجه رسیده ام که اگر اراده باشد هر کاری شدنی است.

وی با اعلام اینکه در استان آذربایجان شرقی اولین نفری هستم که در کشت زعفران فعالیت می‌کنم، می‌گوید: هیچ کس باور نمی‌کرد که می‌توان در روستای آناخاتون از توابع تبریز زعفران کاشت. در روستای اسپران هم به چند کشاورز برای کشت زعفران کمک کردم. برای آینده شغلی ام برنامه دارم و می‌خواهم کارم را توسعه دهم. مثلا در زمینه بسته بندی خشکبار، غلات، حبوبات و خرما هم فعالیت کنم.

وی با اشاره به اینکه هرچه دارم از توکل به خدا و مددجستن از ائمه اطهار (ع) است، می‌گوید:زمانی به خاطر طلاق از همسرم خجالت می‌کشیدم بیرون بیایم و فعالیت اقتصادی داشته باشم. هیچ کس به من اعتنا نمی‌کرد، اما اکنون به خاطر موفقیت، پشتکار و اراده ام همه به من احترام می‌گذارند.

منبع:مهر

انتهای پیام/ی