به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛این روز‌ها دغدغه امنیت کاربران در فضای مجازی مطرح می‌شود و همه از نقض حریم خصوصی در این فضا نگران هستند؛ لذا هر از گاهی انگشت اتهام سوء استفاده از اطلاعات کاربران به سویی نشانه می‌رود. غافل از این که سارق اصلی اطلاعات کاربران مجازی همان نهاد امنیتی در آمریکاست که کل بستر اینترنت و مخابرات را در جهان در کنترل خود دارد، اما کمتر سخنی از آن به میان می‌آید.

آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) یک آژانس هوشمند رمزشناسی در وزارت دفاع ایالات متحده است. وظیفه این سازمان، کنترل، تجزیه و تحلیل اطلاعات در پنج حوزه است: کلیه خطوط مخابرات جهان، سیستم عامل کلیه پلتفرم‌ها، موتور‌های جست‌وجو، امنیت اطلاعات و امنیت شبکه.

همچنین حفاظت از ارتباطات و زیرساخت‌های حساس مخابراتی دولت آمریکا و حفاظت از سیستم‌های اطلاعاتی که شامل امنیت اطلاعات و تجزیه و تحلیل رمزگشایی و رمزنگاری است را برعهده دارد. آژانس امنیت ملی یکی از اعضای کلیدی در جامعه اطلاعاتی کشوری است که ۱۶ سازمان امنیتی-اطلاعاتی دارد.

بیشتر بخوانید:سرقت اطلاعات کاربران فیس‌بوک توسط رژیم‌ صهیونیستی 

آژانس امنیت ملی آمریکا یک سازمان نظامی است و در حال حاضر فرماندهی آن به «مایکل راجرز»، ژنرال چهار ستاره ارتش، سپرده شده است. همچنین فرمانده آژانس امنیت ملی، به طور همزمان در رأس «فرماندهی سایبری ایالات متحده» و «سرویس امنیت مرکزی» آمریکا نیز منصوب شده است.

سرویس امنیت مرکزی، نهادی است که وظیفه هماهنگی فعالیت‌های اینتلیجنس و هماهنگی بین آژانس امنیت ملی و دیگر آژانس‌های تجزیه و تحلیلگر رمز‌های نظامی در ایالات متحده را بر عهده دارد.

بنابر قانون اساسی ایالات متحده مبنی بر رعایت حریم خصوصی افراد، نفوذ و جمع آوری اطلاعات از اشخاص، باید منحصر به ارتباطات و مخابرات بیگانه در فضای خارج از مرز‌های آمریکا باشد که انجام این موضوع با صراحت از سوی آژانس امنیت ملی بیان شده است، ولی شواهد بسیاری در دست است که این آژانس از افراد درون آمریکا نیز جاسوسی می‌کند.

تاریخچه

در گذشته، آژانس امنیت ملی در واقع همان آژانس امنیتی نیرو‌های مسلح (AFSA) بوده است. آژانس امنیتی نیرو‌های مسلح در بیستم ماه می، سال ۱۹۴۹ میلادی تأسیس شد. در اصل این سازمان در داخل وزارت دفاع ایالات متحده، زیر نظر فرماندهی ستاد مشترک ارتش بنا نهاده شد و قادر بود ارتباطات و مخابرات و فعالیت‌های الکترونیکی هوشمند در واحد‌های اینتلیجنس نظامی ایالات متحده آمریکا را هدایت کند.

مانند: واحد «آژانس امنیت ارتش»، واحد «گروه امنیتی نیروی دریایی» و واحد «سرویس امنیتی نیروی هوایی». با این وجود آژانس امنیتی نیرو‌های مسلح، قدرت کمی داشت و همچنین از مکانیزم هماهنگ کننده مرکزی بی‌بهره بود.

با توجه به این نقاط ضعف، مسؤولین تصمیم گرفتند تغییراتی جدی ایجاد کنند، لذا ایده ایجاد آژانس امنیت ملی با نوشتن یک یادداشت توسط «والتر بدل اسمیت» ریاست وقت سازمان CIA به «جیمز اس لی»، دبیر اجرایی شورای امنیت ملی در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۵۱ میلادی شکل گرفت.

با توجه به تغییری که در نام آژانس امنیتی ایجاد شد، نقش آژانس امنیت ملی فراتر از نیرو‌های مسلح توسعه یافت. رییس جمهوری وقت، «هری اس ترومن» طی نامه‌ای مکتوب، ایجاد آژانس امنیت ملی را در تاریخ ماه جون، سال ۱۹۵۲ میلادی تصویب کرد. آژانس امنیت ملی بعد از یک بازنگری و اصلاح در متن «دستورالعمل اینتلیجنس شورای امنیت ملی» در تاریخ ۲۴ اکتبر ۱۹۵۲ میلادی تأسیس شد و به طور رسمی در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۵۲ میلادی، وارد مرحله اجرایی شد.

این عمل رییس جمهوری و بسیاری از مسائل مرتبط با آن، بیش از یک نسل برای عموم مردم محرمانه باقی ماند. از آژانس امنیت ملی به عنوان «دنیای بزرگترین کارمندان ریاضیدان» تعبیر می‌شود، همچنین تنها مالک «بزرگ‌ترین گروه ابرکامپیوترها»، اما سعی کرده است یک نمایه کمی را نگه دارد.

سال‌های متمادی وجود این مأموریت در سازمان NSA از سوی دولت آمریکا تکذیب می‌شد. برای این مأموریت اسم مستعاری در نظر گرفته بودند تحت عنوان: «هیچ آژانسی شبیه آن نیست». همچنین به کنایه گفته می‌شد که شعارشان این است: «هرگز چیزی نگو».

ساختار سازمانی

آژانس امنیت ملی به دو هیات مأموریتی اصلی تقسیم می‌شود که عبارتند از:

الف) مدیریت هوشمند اطلاعات (SID): مأموریت این بخش، تهیه و ارائه اطلاعات سیگنال‌های هوشمند بیگانه است.

ب) مدیریت بیمه اطلاعات (IAD): مأموریت آن حفاظت کردن از سیستم‌های اطلاعاتی ایالات متحده است.

مأموریت

مأموریت استراق سمع در NSA شامل این موارد است: برنامه‌های رادیویی که از ارگان‌های رسمی یا خصوصی پخش می‌شوند، اینترنت، مکالمات تلفنی و رهگیری کردن دیگر انواع ارتباطات. طبق گزارش روزنامه واشنگتن پست هر روز سیستم‌های جمع‌آوری در سازمان امنیت ملی، داده‌هایی را رهگیری و ذخیره می‌کنند.

چیزی معادل ۷/۱ بیلیون ایمیل، مکالمات تلفنی و دیگر انواع ارتباطات. آژانس امنیت ملی آمریکا درصدی از آن‌ها را در ۷۰ پایگاه داده که جدا از هم هستند طبقه‌بندی می‌کند. به خاطر استراق سمع، NSA/CSS به سختی درگیر تحقیقات رمزشناسی است. ادامه همان کاری که آژانس‌های سابق در زمان جنگ جهانی دوم برای شکستن بسیاری از رمز‌ها و کد‌ها انجام می‌داند. به عنوان مثال مأموریت‌های Purple، project Venona و JN-۲۵

استراق سمع (شنود) داخلی زیر نظر ریچارد نیکسون

سال‌ها بعد از رییس‌جمهوری مُستعفی ریچارد نیکسون، چندین تحقیقات از سوءاستفاده‌های مشکوک از آژانس امنیت مرکزی CIA و امکانات NSA وجود داشتند. سناتور فرانک چِرچ ریاست کمیته رسیدگی مجلس سنا (کمیته چِرچ) را برعهده داشت.

در این کمیته سابقاً فعالیت نامعلومی کشف شد، مانند: طرح CIA جهت ترور فیدل کاسترو (که از سوی جان اف کندی دستور داده شده بود). همچنین آن تحقیقات نشان داد که NSA از شهروندان مورد هدفش در ایالات متحده استراق سمع انجام می‌داده است. بعد از گزارش کمیته چِرچ، دستورالعمل نظارت هوشمند بیگانه به عنوان یک قانون در سال ۱۹۷۸ میلادی تبدیل شد.

پروژهIT

NSA سیستم‌های IT جدیدی ساخت تا در برابر سیلی از اطلاعات که با تکنولوژی‌های جدید مانند اینترنت و تلفن‌ها سرازیر می‌شد بتواند روبه‌رو شود. پروژه ThinThread شامل امکانات پیشرفته‌ای در مورد «مرحله تجزیه و تحلیل دانش کشف پردازش پایگاه‌های داده‌ها» بود. همچنین یک مکانیزم مخفی هم داشت: «نظارت بر متن رمز ذخیره شده».

آشکارسازی این موضوع نیاز به یک گواهی داشت. این تحقیق زیر نظر این برنامه امکان همکاری کردن با سیستم‌های بعدی را فراهم کرد. پروژه ThinThread با شروع پروژه Trailblazer توسط ژنرال هایدن (فرمانده سابق NSA) لغو شد.

در حالی که این پروژه سیستم مخفی ThinThread را در برنداشت. شرکت‌های SAIC, Boeing ,CSC، IBM و Litton در این پروژه همکاری کردند. برخی قصد داشتند جلوی فعالیت‌های غیر قانونی NSA را بگیرند لذا از درون شکایاتی پیرامون پروژه Trailblazer انجام شد. این باعث شد تحقیقات توسط کنگره و NSA و ژنرال بازرسان وزارت دفاع رهبری شود.

این پروژه در سال‌های ۲۰۰۴-۲۰۰۳ لغو شد. دلیلش این بودکه بودجه بسیار زیادی لازم داشت و اهداف از پیش تعیین شده را هم محقق نکرد. این دلایل را مقاله‌های خبرگزاری بالتیمرسان در سال‌های ۲۰۰۷-۲۰۰۶ نشان داد. بعد از آن دولت به پایگاه‌هایی که فعالیت‌های خلاف در این پروژه انجام می‌دادند، هجوم برد. یکی از آن‌ها توماس دریک بود.

وی متهم شد که در سال ۲۰۱۰ در یک سوءاستفاده از قانون جاسوسی، شرکت داشته است. او و طرفدارانش ادعا کردند که واقعاً در پروژه Trailblazer مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند. پروژه Turbulence حدود سال ۲۰۰۵ شروع شد و در کمترین زمان توسعه یافت. قطعات آزمایشی آن ارزان‌تر از پروژه Trailblazer بود. همچنین این پروژه امکانات حمله میدان جنگ سایبری را دربرداشت.

مانند تزریق نرم‌افزار‌های ویروسی به جزئی‌ترین قسمت‌های کامپیوتر. سال ۲۰۰۷ میلادی کنگره به خاطر اینکه این پروژه هم مانند پروژه Trailblazer دارای یک روند بوروکراتیک اداری بود، از آن انتقاد کرد. این پروژه نوعی فهم از پردازش اطلاعات در بالاترین سرعت در فضای سایبر محسوب می‌شد.

استراق سمع زیرنظر جرج دبلیو بوش

۱۶ دسامبر ۲۰۰۵ میلادی روزنامه نیویورک‌تایمز گزارش داد: آژانس امنیت ملی زیر نظر کاخ سفید و با یک دستورالعمل اجرایی از جرج بوش، تلاشی برای خنثی‌کردن تروریسم، با استفاده از مکالمات تلفنی افراد خارج از کشور بدون کسب مجوز از دادگاه نظارت هوشمند بیگانه ایالات متحده، استراق سمع انجام داده است و برای این کار یک دادگاه مخفی زیر نظر اعلامیه نظارت هوشمند بیگانه ایجاد نموده است.

طرفداران برنامه نظارتی ادعا می‌کنند رئیس‌جمهوری قدرت اجرایی برای دستور دادن چنین عملی را دارد. آن‌ها به قانون‌هایی مثل FSIA استدلال می‌کنند که به وسیله قدرت و اختیار رییس‌جمهوری طبق قانون اساسی باطل شده‌اند. برخی هم استدلال می‌کنند FSIA به وسیله قانون بعدی که آمده باطل شده است.

منبع:صبح نو

انتهای پیام/

سازمان امنیتیNSA ، سارق اصلی اطلاعات کاربران مجازی