بادامکی: انتظار بیشتری از خودم در فوتبال داشتم
کاپیتان تیم مشکی پوشان دیار خراسان گفت: در فوتبال انتظار بیشتری از خودم داشتم، اما نبود تفکر حرفه‌ای باعث شد تا به آرزوهایم نرسم.
به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان؛ از مشهد تا تهران و بازی در پرسپولیس و تیم ملی راه آسانی نبود و حسین بادامکی برای رسیدن به همه این خواسته ها سختی زیادی کشید به همین دلیل هیچ گاه گذشته اش را فراموش نمی کند. لیگ هفدهم برای بادامکی و یارانش خوش یمن نبود و مشکی پوشان دیار خراسان در نهایت به لیگ دسته اول سقوط کرد.
لیگ هفدهم برای شما چطور بود؟
اوایل لیگ خوب بود اما بعد از آن شرایط تغییر کرد و هر چه به پایان مسابقات نزدیک شدیم شرایط بدتر شد. در مجموع برای من لیگ خوبی نبود.
شما به دلیل حمایت از بیماران سندروم داون شماره 47 را برای پیراهن خودت انتخاب کردی؟
یکی از دوستان پیشنهاد چنین کاری را داد. من هم دیدم این کوچک ترین کاری است که می توانم برای این بیماران انجام دهم. البته کار مهمی برای این عزیزان انجام ندادم و فقط خواستم کمکی کرده باشم.
به اهدافی که در فوتبال داشتی رسیده ای؟
از خودم بیشتر انتظار داشتم به عنوان مثال لژیونر شدن یا حضوری بهتر و بیشتر در تیم ملی که محقق نشد.البته به غیر از عوامل بیرونی خودم هم ایراداتی داشته ام که به آرزوهایم نرسیده ام. تفکر حرفه ای نداشته ام. احساس و تفکری را که الان دارم اگر پنج، شش سال پیش داشتم می توانستم به خیلی از خواسته هایم برسم.
روزی که به تیم ملی رسیدی شرایط خوبی داشتی، چه شد که آن روند ادامه پیدا نکرد؟
در تیم ملی بازی کردم و به کره جنوبی هم گل زدم اما نداشتن تفکر حرفه ای مرا از چیزهایی که لیاقتش را داشتم دور کرد.
کدام یک از مربیانی که با آنها کار کرده ای بیشتر در مطرح شدنت تاثیرگذار بودند؟
از تمام مربیانی که برایم زحمت شیدند کمال تشکر را دارم اما جا دارد تشکر ویژه ای از فرهاد کاظمی داشته باشم که در لیگ برتر به من فرصت بازی داد.
اگر فوتبالیست نمی شدی چه کار می کردی؟
از دوران کودکی دنبال توپ بودم به همین دلیل به چیز دیگری فکر می کردم. به نظرم باز هم فوتبالیست می شدم چون در یک خانواده ورزشی به دنیا آمده ام.
فوتبال را از کجا شروع کردی؟
از مدرسه فوتبال کارگران مشهد توسط زنده یاد کاظم غیاثیان به تیم دهداری مشهد رفتم و در تمام رده های آن تیم بازی کردم و در نهایت توسط اکبر میثاقیان به ابومسلم آمدم.
بهترین گلی که زده ای به چه تیمی بوده است؟
من به دلیل پست بازی ام خیلی کم گل می زنم اما گلی که به الشباب امارات زدم و 3 بر یک پیروز شدیم و همچنین 2 گلی را که در زمان دنیزلی به استقلال اهواز زدم، هیچ وقت فراموش نمی کنم.
گل ملی چطور؟
به کره جنوبی و عراق گل زدم که گلم به عراق قشنگ بود.
کلام پایانی؟
امیدوارم سال 97 برای تمام مردم ایران توام با سلامتی و تندرستی باشد و ورزش کشورمان در تمام رشته ها به موفقیت برسد.
منبع: مجله خانواده
انتهای پیام/
