به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آیت الله دستغیب در صفحه ۱۴۷ جلد اول کتاب گناهان کبیره و در بخش عاق والدین به موضوع مهم اطاعت از والدین می پردازد که به شرح زیر است.

امر و نهى والدین در واجبات عینیه و محرمات الهیه هیچ تأثیرى ندارد و لغو است؛ مثل اینکه اولاد را امر به شرب خمر کنند، یا او را از نماز یا روزۀ واجب نهى کنند فایده ندارد.

در حدیث شریفى موجود است که معصوم مى فرماید: طاعتى براى مخلوق در معصیت خالق نیست. به این مطلب تصریح مى شود.

در غیر این دو صورت یعنى در مستحبات و مکروهات و مباحات بلکه واجبات کفائیه، قدر مسلم از وجوب اطاعت امر و نهى ایشان مواردى است که مخالفت نمودن آنها موجب اذیت و ناراحتى ایشان گردد و خاطر آنان آزرده و قلبشان شکسته شود. در این صورت است که مخالفت کردن ایشان حرام و گناه کبیره است، چون مصداق حقیقى عقوق است.

مثلا هرگاه فرزند بخواهد سفر غیر واجبى برود و والدین در اثر ترس از رسیدن ضررى به او، یا در اثر شدت علاقه و نداشتن طاقت دورى فرزند؛ او را از این مسافرت نهى کنند بطورى که اگر مخالفت کند و به این سفر برود سخت ناراحت و آزرده خاطر مى شوند، در این صورت سفر، حرام و معصیت خواهد بود.

نماز در چنین سفرى تمام بخواند و اگر ماه رمضان باشد روزه اش را هم باید بگیرد و بالجمله هر موردى که مخالفت والدین سبب اذیت و خشمناکى و آزردگى ایشان گردد حرام است، مگر اینکه اطاعت ایشان موجب عسر و حرج بر فرزند شود یا متضمن ضرر فوق العادۀ دینى یا دنیوى گردد، مانند اینکه پسر را از گرفتن عیال منع کنند درحالى که زن نگرفتن برایش مشکل و حرج است یا دختر را از شوهر کردن نهى نمایند درصورتى که ترک شوهر برایش حرج یا ضرر است. یا مانند اینکه پسر را امر کنند زنش را طلاق دهد که مستلزم زیان فاحشى براى او است و نظائر آن؛ که در جمیع این موارد اطاعت ایشان واجب نیست.

در سایر امرهائى که می کنند و از مخالفت اولاد هیچگونه اذیت و ناراحتى براى آنها نیست، حرمت مخالفت و وجوب اطاعت معلوم نیست. بهتر بلکه احتیاط آن است که تا بشود اوامر ایشان را پیروى و از مخالفت کردن آنها بپرهیزد، خصوصا در مواردى که والدین به مصلحت اولاد امر و نهى کرده اند نه به ملاحظۀ مصلحت شخصى خودشان .

انتهای پیام/