به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حضرت ام البنین (س) همانند حضرت زینب (س) میراث‌دار عاشورا و شهدای کربلاست. فاطمه کلابیه ملقب به ام البنین در کربلا حضور نداشت، اما زمانی که اسرأ کربلا وارد مدینه شدند، شخصی خبر شهادت فرزندانش را به او داد؛ ولی بلافاصله حضرت ام البنین (س) از سلامت امام حسین (ع) جویا شدند. این بانو وقتی خبر شهادت چهار فرزندش و امام حسین (ع) را شنید، گفت: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.» این صحبت های او را برخی دلیل دلدادگی عمیق او به اهل بیت و امام حسین (ع) دانسته‌اند.

حضرت ام البنین (س) پس از مطلع شدن خبر شهادت فرزندانش، هر روز با نوه‌اش عبیدالله (فرزند عباس) به قبرستان بقیع می‌رفت و در آنجا اشعاری که خود سروده بود، را می‌خواند و می‌گریست. اهل مدینه به دور او جمع می‌شدند و همراه او گریه می‌کردند. حتی گفته شده که مروان بن حکم یکی از حاکمان مدینه، نیز با آنان همراه می‌شد. ام البنین (س) را ادیب و شاعری فصیح و اهل فضل و دانش دانسته‌اند.که در رثای حضرت عباس (ع) این اشعار را سروده بود و می‌خواند:

 

یا من رَاَی العباس کرّ علی جماهیر النقد
و وراه من ابـنـاء حیدر کل لیث ذی لبد
انبئت اَنّ ابنی اصیب براسه مقطوع ید
ویلی علی شبلی، اما ل. براسه ضرب العمد
لو کان سیفک فی ید یک لما دنا منه احد

 

«ای کسی که عباس را دیدی که بر دشمن حمله می‌کرد و فرزندان حضرت علی (ع) پشت سر او بودند. می‌گویند دست فرزندم قطع شده و بر سرش عمود فرود آمده. اگر شمشیرت را در دست داشتی کسی به تو نزدیک نمی‌شد»

 

انتهای پیام/