او افزود: حال سوال این است که حکومت ها مشروعیت خود را از رای مردم می گیرد یا از دین و شریعت؟ در ایران برخی از روشنفکران مشروعیت جمهوری اسلامی را در دینی بودن می بینند که در این حالت اگر مشروعیت دینی باشد یعنی از سوی خدا گرفته اما برخی این مقبولیت را نشات از رای آحاد ملت می بینند حال آنکه جمهوری اسلامی مقبولیت خود را هم از شرع و هم از رای مردم گرفته است لذا یکی از فرق های نظام سیاسی ایران با سایر حکومت ها و انقلاب ها در این است که بر دو پایه مشروعیت دینی و مقبولیت مردمی استوار است لذا اینها در مقابل هم نیستند بلکه در طول یکدیگر حرکت می کنند.

او گفت: اینکه چرا باید به حرف یک نفر گوش کرد ریشه در دو تفکر روشنفکران دارد یکی معتقد بود که حکومت ها تحت عنوان لویتان یا دولت ها باید شکل بگیرند و هدف آنها نیز تامین امنیت مردم است و در نظریه دیگر در بحث تعاون و همکاری متقابل شکل گرفت اما در نظام اسلامی تعالی بشر از اهمیت بالاتری برخوردار است، در نظام اسلامی بیعت هست، توافق هست و تعالی هم هست. ما می گوییم نظام سیاسی باید کار مردم را راه بیندازد و از سوی دیگر بستری برای تعالی افراد جامعه هم باشد.

او افزود: بستر همه حرکت های جامعه خود مردم هستند به عبارت دیگر اگر جامعه ای مشارکت بی هدفی داشته باشد نتیجه ای از آن استخراج نمی شود. یک نظام می تواند مشروع باشد اما باید مقبولیت هم داشته باشد لذا در غیر این صورت چنین جامعه ای فاقد مشروعیت و مقبولیت خواهد بود.

سلیمی نمین تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: در نخست باید دید که اهداف انبیای خدمت به بشریت بوده است یا خیر؟ در حقیقت دین بدون مردم فاقد هویت است، برخی از جریانات سیاسی در حوزه نظری دچار نقص بودند لذا به بعد جمهوریت ایران تاکید داشتند اما برخی دیگر که به ابعاد نظری توجه بیشتری داشتند نظام ایران را از بعد اسلامی مورد تاکید قرار دادند بنابراین هردو تفکر راه را گم کرده اند زیرا اساسا جمهوری اسلامی یک مفهوم واحدی است که بر دو پایه استوار است، لذا توجه به هر یک موجب انحراف فکری از نظام جمهوری اسلامی ایران است.

او گفت: در جمهوریت انواعی وجود دارد بعضا برخی فریب است اما در ایران چهارچوب ها مشخص است در حقیقت دین است که این چهارچوب را تعیین کرده است، به این ترتیب توجه صرف به هریک از این پایه ها انحرافات گسترده ای را باعث می شود بنابراین تاکید صرف بر دین ارتقا مردم را باعث نمی شود و تنها قادر است اهداف گروه خاصی را تامین کند و تاکید صرف بر جمهوریت نیز فریبی بیش نیست.

او افزود: وجه تمایز نظام جمهوری اسلامی با سایر نظام ها را باید در دیدگاه غربگرایی جستجو کرد، نظام جمهوری اسلامی توجه ویژه به جمعیت دارد در حالی که نگاه غربی فرد گرایی را تقویت می کند.

او افزود: این دیدگاه از آن جهت حائز اهمیت است که انسان ها در جمع به رشد و تعالی دست می یابند وگرنه در فردیت کسی به رشد و تعالی دست نیافته است.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر

انتهای پیام/

مقایسه نظام حکومتی در قبل و بعد از انقلاب