به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان  ، بازهم دیار کریمان میزبان جمعی ازمردان گمنامی شد که در روزگار خود فرماندهان وبزرگ ارتشیان مدافع وطن بودند.
فرماندهانی که مانند آنها دیگر دراین پهنه جغرافیایی دیده نخواهد شد، چگونه باورپذیر است در دوره دفاع جانانه 8ساله شهیدی مانند علی شفیعی تنها با 19سال فرمانده گروهان تخریب لشکری باشد ویا شهیدی مانند مغفوری که با همه بزرگی و فرماندهی اش بردیگران 27تا30سال داشته باشد، فرماندهان زمان جنگ که تزهای جنگی شان دنیا را عاصی کرده بود ودفاع قهرمانانه شان از خرمشهر ونجات این شهر که به خیال عراق بخشی ازعربستان ایران بود! کاری بس سخت و دشوار بود که نظیر آن را متاسفانه با بازی های رایانه ای به جوانان مان در گیم نت ها نشان می دهند غافل از اینکه تمام این اتفاقات مبارزه جویانه ودفاع های مردانه در این مرز و بوم عملا وبه شکل زنده اجرا شده است.
حالا از آن قافله رشادت ومردانگی و دفاع ، مردانی بی پلاک گروه به گروه به خانه باز می گردند انگار خسته راه وخسته سفر باشند نه خسته بی نامی!
خسته از آن جهت که هر آنچه زمانی ارزش بود امروز وارونه شده وارزشی ندارد و شاید کم ارزش شده وبه بایگانی سپرده شده است.
تشییع شهدا و درخواست برای تدفین شهدا در دانشگاههای مختلف استان سال به سال زیادتر می شود ودر مراسم تشییع شهدا نیز حضور جوانترها پررنگ تر ازافراد میانسال ومسن است.
نه انیکه ذائقه ها فرق کرده باشد هنوز زندگی در دنیای تکنولوژی برای جوانان شیرین وشاید دور از دسترس ترین اتفاق زندگی شان رسیدن به انتهای خط ومرحله نهایی فلان بازی جدید آنلاین رایانه ای باشد!! ویا نهایت خریدن موتور و کورس گذاشتن وتجربه جنون سرعت که رهاورد شوم فیلم ها وبازی های غربی در این کشور است.
اما در خصوص شهدا و ویژه شهدا گمنام ،شاید بتوان مراسم تشییع شهید گمنام چندسال قبل در دانشگاه علوم پزشکی کرمان که منجر به حوادث بعدی وسپس شناسایی هویت این شهید بزرگ شد را نقطه عطفی برای این همه علاقه وارادت قلبی نزد جامعه جوان وبه ویژه تحصیل کرده با شهدا ذکر کرد.
شهید حمید ادیبی که با نام شهید گمنام به کرمان آمد با اصرار خانواده اش برای آزمایش دی ان ای انتخاب شده وبعد از چندماه با تایید نتیجه آزمایش مشخص شد این شهید در زمینی که در روزگار کودکی بازی می کرده به خاک سپرده شده است شهیدی که قبل از شناسایی شاید آماج تهمت های زیادی شد از عراقی بودن تا انکاروجود فردی در قبر و...چیزهایی بود که عده ای آن را در بوق کرده بودند اما با تایید هویت وی بنام شهید حمید ادیبی موجی از شرمساری برخی از تحصیل کردگان را گرفت و در سالهای بعد با اشتیاقی عجیب درخواست تدفین شهیدی گمنام را در این مکان داشتند ودومین شهید گمنام نیز سه شنبه این هفته در پردیس دانشگاه به خاک سپرده شد.
قدری که در این موضوعات کنکاش می کنیم متوجه شکاف عمیقی می شویم که بین جوانان دوران جنگ و تفکرات شان با جوانان در دهه های 70 به بعد می شویم شکافی که نیاز به کمی شناخت از آن بزرگمردان حماسه می تواند آن را به بهترین شکل پرکند.
شاید یکی از امتیازاتی که باعث این آشتی شد حضور شهدای گمنام چند دهه بعد از شهادت شان در شهرها و دانشگاههای کشورمان باشد حضوری که همراه با حوادث عاطفی وبرکاتی برای مردم ما بود وفضای شهرودانشگاه را انگار رنگی تازه می بخشید.
در دنیای امروزی که بدلیل سرعت بروزرسانی اطلاعات ونیز وفق دادن با دنیای تکنولوژی بسیاری از زیبایی های ساده زندگی ها فراموش شده حضور شهدا گمنام تلنگری است برای همه آنچه در این سرعت زمانی از دست می دهیم وفرصتی را فراهم می کند تا دراین دنیای سریع دمی بیاساییم و برای باخود بودن خلوتی هرچند کوتاه فراهم کنیم.
وقتی خوب به قضیه فکر می کنیم شهید گمنام روزگاری جوانی بوده ودر عین جوانی و آرزوهای بزرگ و کوتاهش به یک باره به صرف ضرورت پیش آمده برای دفاع از کشور وامنیت راهی شده است و اینک بعد از سالها بدون پلاک و نشانی تنها هویتی از یک مرد برگشته است. هویتی از یک مبارزه مردانه برای دفاع از کشوری که 8سال مقاومت دلیرانه امثال او نگذاشت وجبی از آن به غارت برود.
شهدا گمنام به گفته آن بزرگ، ستارگانی هستند از جنس آدمیت که با ایثار خود راه را برای خوب بودن وخوب ماندن بازنگه داشته اند.
با تهاجم فرهنگی صورت گرفته طی سالهای اخیرعلیه تمام هویت وجوانی وتمام داشته های زیبای کشورمان ،متاسفانه فرهنگ ایثار ودفاع ازسرزمین گویی در میان جامعه جوان رنگ باخته ویا جای خود را به زندگی مجازی داده است زندگی که شبیه سراب می ماند و دلخوش کنک وچشمک زن است، شاید خداوند شهدا گمنام را به مثال روزنه هایی برای تنفس جامعه جوان مانگه داشته است تا یادمان نرود این سرزمین یادگار دفاع چه مردانی است فرماندهانی که میانگین سنی شان 19تا27سال بود ورزمندگانی که اگر 18ساله بودند اما قدرت تشخیص و تمیز وقایع شان به مردی 40ساله می کشید.
شهدا گمنام از همان جنس مردان هستند جوان وبی ریا والبته بزرگ وبا ابهت مردانه که آمدن آرام شان در این روزهای سخت زندگی بشری چون نفس کشیدن در گلستانی از گل های خوشبو باشد والبته برای برخی از ماها تلنگری هستند برای خودشناسی وشکستن دیوارهای غرور.

یادداشت از مرضیه السادات حسینی راد

تشییع شهدای گمنام در کرمان