به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ 72 یار باوفای امام حسین (ع) چنان حماسه ای آفریدند که در طول تاریخ ماندگار شد. آن ها از صفات و ویژگی هایی برخوردار بودند که در آن دوره کمتر کسی از آن برخوردار بود. در ادامه این گزارش، برخی از ویژگی های اصحاب اباعبدالله الحسین (ع) را بخوانید.

حماسه عاشورا در طول تاریخ بی‌نظیر بوده و غیر از یاران امام حسین (ع) هیچ گروهی نظیر آنان نتوانسته‌اند چنین جان فشانی را از خود بروز دهند و بی شک افرادی که این واقعه عظیم را به وجود آوردند، دارای ویژگی‌هایی بودند که در کمتر کسی وجود داشته است. اصحاب سید الشهدا (ع) در اوج بلا دست از یاری مولای خود برنداشتند و مصیبت‌ها را به جان خریدند. هفتاد و دو یار قهرمان سپاه حسین (ع)، سرشار از معرفت و حُسن ویژگی بودند اما در میان خصوصیات آن‌ها، بصیرت و آگاهی، ایمان بالا و اعتقاد به وعده الهی، وفای به عهد، ولایتمداری، عزم راسخ و شجاعت بی‌نظیر، از ویژگی‌های بارز آنان است.

بصیرت و آگاهی
حقیقتا یکی از عوامل پیدایش واقعه عاشورا جهل مردم زمانه بود چراکه به آسانی تحت تأثیر شایعات قرار گرفتند و در مقابل حضرت صف آرایی نمودند. همراهی با حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در زمانه‌ای که دشمنان تمام قوای خود را برای تبلیغات منفی علیه آن امام معصوم به کار برده بودند، به بصیرت و آگاهی زیاد از حقایق سیاسی و اجتماعی آن دوران نیاز داشت که اصحاب امام حسین (ع) به خوبی بصیرت لازم را به دست آوردند و برای یاری حضرت دیار خود را ترک کردند و از جان و مال و تمام وجود خود در آن راه خرج نمودند و حتی ذره‌ای از مشکلات آن مسیر شکایت نکردند. حضرت سید الشهدا (ع) در تمامی اوقات آن کشاکش نبرد حق و باطل، برای روشنگری جامعه تلاش کردند و بارها حقانیت خود را به اطلاع سربازان لشکر دشمن رساندند و حق و باطل را تبیین کردند اما به راستی که کسب بصیرت در آن دوره‌ی تاریکی جهل از توانایی هر انسانی خارج بود و سربازان لشکر چند هزار نفری دشمن، ذره‌ای بصیرت در وجود خود نداشتند. اینکه از میان جامعه‌ای فقط تعداد اندکی حق را تشخیص دهند، گویای بصیرت فوق العاده‌ی آن عده است.

نافع بن هلال، یکی از اصحاب حسین (ع)، در شب عاشورا وقتی حضرت سید الشهدا (ع) اعلام آزادی به اصحابش دادند، گفت: «یا أبا عبدالله انا علی نیاتنا و بصائرنا» ما همچنان بر انگیزه ها و بصیرت‌هایمان پایدار و باقی هستیم. امام صادق (ع) درباره ویژگی‌های اباالفضل العباس (ع) و بصیرت ایشان اینگونه می‌فرمایند: «كانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِيٍّ نافِذَ البَصيرَةِ صُلبَ الإيمانِ جاهَدَ مَعَ أبي عَبدِاللّه و أبلى بَلاءً حَسَنا و مَضى شَهيدَا» عموى ما، عبّاس، داراى بينشى ژرف و ايمانى راسخ بود؛ همراه با امام حسين (ع) جهاد كرد و نيك آزمايش داد و به شهادت رسيد.

لزوم کسب بصیرت در هر دوره‌ای احساس می شود چراکه نداشتن این عنصر مهم و جهل باعث بسیاری از مشکلات جوامع اسلامی بوده و دشمن همواره به دنبال جهل مسلمانان است تا که نقشه های خود را عملی کند. امروزه، بر همگان واجب است که بصیرت یاران امام حسین (ع) را به عنوان الگویی برای خود قرار دهند و در این دوره غیبت امام زمان (عج) دست از یاری ولی فقیه خود برندارند.

ایمان بالا و اعتقاد به وعده الهی
گذشتن از جان و تمام هستی نیاز به اعتقاد خاصی دارد که از عهده هر کسی خارج است، بجز کسانی که به وعده خداوند اعتماد دارند و حاصل این از جان گذشتگی را بهشت جاودان و همنشینی با رسول خدا (ع) و سیدالشهدا (ع) می‌دانند. دینداری از ویژگی‌های خاص اصحاب امام حسین (ع) است. آن ها در طول زندگی خود همواره بر مسیری که دین مبین اسلام تعیین کرده بود قدم برداشتند و رضایت خدا را سرلوحه کار خود قرار دادند. این اعتقاد بالا، زمینه همراهی با امام زمان خود را فراهم کرد تا که به یک شب ره صد ساله ای را بپیمایند و نامشان تا ابد در طول تاریخ ثبت شود. عشق حسین (ع) و اصحاب با وفایشان به عبادت خداوند به قدری است که از دشمن یک شب را برای عبادت و قرأت قرآن فرصت می گیرند و حتی در میان جنگ نیز از نماز اول وقت غافل نمی شوند. از میان اصحاب، درباره بندگی و عبادت حبیب بن مظاهر گفته شده که او در طول زندگی خود هر شب بعد از نماز عشاء تا صبح یک دوره قرآن ختم می‌کرد.

وفای به عهد
یکی از ویژگی های بارز یاران امام حسین (ع)، وفاداری آنان است به طوریکه صفت وفاداری برای اصحاب ماندگار شد. اگر اهالی کوفه ذره ای به عهد خود عمل می‌کردند هرگز واقعه ی عاشورا پیش نمی‌آمد اما جهل آنان و طمع به مال دنیا باعث شد زیر پیمان خود با اباعبدالله الحسین (ع) بزنند. امام حسین (ع)، شب قبل از عاشورا تمام یاران خود را فرا می‌خوانند و به آن ها این اجازه را می‌دهند که هر کس خواست از سپاه حسین برود و جان خود را نجات دهد اما هیچ کدام از یاران، حاظر به ترک سپاه حسین (ع) نشدند و همه فریاد وفاداری سر دادند تا در رکاب امام خود بجنگند و ایشان را تنها نگذراند. حضرت سیدالشهدا (ع) در روز عاشورا وقتی که وفاداری اصحاب خود را می‌دیدند، آیه 23 سوره ی احزاب را در وصف وفاداری و عزم یاران خود می خواندند: «مِنَ الْمُؤْمِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلاً». از میان یاران امام حسین (ع)، اوج وفاداری را در ابالفضل العباس (ع) می توان دید که نمونه ای بی نظیر از وفاداری هستند.

ولایتمداری
ولایتمداری از ویژگی های مهمی است که اهتمام شیعیان به این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است. اصحاب امام حسین (ع)، ولایتمدار ترین افراد زمان خود به شمار می‌روند. این هفتاد و تن به ندای امام زمان خود لبیک می‌گویند و در جنگی که اساس آن بر سر تعیین امامت و رهبری جامعه مسلمانان بوده شرکت می‌کنند. امام حسین (ع) در توصیف همراهی یاران با خود اینگونه می‌فرمایند: «فَإِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي وَ لَا أَهْلَ بَيْتٍ أَبَر» حقا كه من اصحابى باوفاتر و نيكوتر از اصحاب خودم سراغ ندارم و اهل بيتى از اهل بيت خودم نيكوكارتر و با عاطفه‏تر نمى‏بينم. آنان امام را ولی خدا می‌دانستند و شیعه او بودند و رضایتش را بر هر چیز دیگری، ترجیح می‌دادند و از میان رجزهای حماسی که یاران در میان جنگ سر میدادند، در یکی از آنها به ولایت و رهبری امام حسین (ع) اینگونه تأکید می کردند: «اَمیری حُسَیْن وَنِعْمَ الْامیر»

عزم راسخ و شجاعت بی‌نظیر
تحمل سختی ها و مشکلاتی که در واقعه کربلا پیش آمد از عهده هر انسانی خارج بود و تنها کسانی از عهده این سختی ها برمی‌آمدند که عزم راسخ در نهاد آن ها تثبیت شده باشد و در مواجه با مشکلات ذره ای از مسیر اصلی خارج نشوند و ازدیاد دشمن ترسی در دل آن ها راه ندهد. یاران حضرت با اینکه از خطرات و سختی های این راه آگاهی داشتند، ترس به دل خود راه ندادند و همراهی با حسین (ع) را بر هر امر دیگری ترجیح دادند.

شجاعت خاص اصحاب امام حسین (ع) از شهرت فراوانی برخوردار است و در گفته های راویان واقعه عاشورا این موضوع به وضوح دیده می شود. برای نمونه عمربن حجاج، خطاب به لشکر ابن سعد گفت: «ای نابخردان! آیا می‌دانید با چه کسانی می‌جنگید؟ شما با سواران و دلاورانی می‌جنگید که دست از دنیا شسته و تشنه مرگند.» در روایاتی اینگونه آمده است که یاران اباعبدالله (ع) به تنهایی حریف چندین تن از لشکریان دشمن بودند تا جایی که عمر بن سعد به سربازان خود دستور می دهد تا تعداد زیادی با هم به افراد سپاه حسین (ع) حمله ور بشوند.

انتهای پیام/