به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛  آلودگی هوا بحرانی است که در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان با آن مواجه هستند. آلودگی هوا فقط به بحث ترددها و رفت و آمد خودروها در سطح شهر مربوط نمی‌شود. وقتی با پدیده اینورژن یا وارونگی دما مواجه باشیم قطعا افزایش آلاینده‌ها را شاهد خواهیم بود.

آلودگی هوا با توجه به پیامدهای زیانبار خود به یکی از ملموس‌ترین معضلات زیست‌محیطی ایران و به خصوص تهران و چندین شهر دیگر تبدیل شده‌است. آمارها نشان می‌دهد که در روزهای تشدید آلودگی هوای تهران، شمار بیماران تنفسی تا ۶۰ درصد افزایش می‌یابد. بیشترین عامل مرتبط با تشدید بیماری‌های سیستم قلبی، عروقی و ریوی، افزایش آلاینده‌های دی اکسید گوگرد، ذرات معلق و مونواکسید کربن است، به طوری که آلودگی هوا در تهران به طور متوسط موجب کاهش ۵ سال از عمر تهرانی‌ها شده‌است.

صرفا آلودگی هوا مربوط به بحث ترددها نیست و ما روزانه چندین میلیون مترمکعب در تهران گاز مصرف می‌کنیم و هنگامی که امکان خروج این آلاینده‌ها در شهر نباشد، آلاینده‌ها جمع می‌شوند. کشور ما از سال 1350 دچار آلودگی هوا بوده است و هر شهری که به کلانشهر تبدیل شده در زمره شهرهای آلوده قرار گرفته است؛ اما در این مدت تصمیمات و تلاش‌های درستی برای مقابله با آلودگی هوا اتفاق نیافتاده تا اینکه در سال 79 برنامه‌ای برای کاهش آلودگی هوا طراحی شد که این برنامه 10 ساله تنها تا سال 84 اجرا شد.

اینورژن در شرایط کاملا طبیعی بیش از چند ساعت نمی‌پاید، اما پایداری آن بر فراز مناطق شهری و صنعتی بستگی به عوامل متعددی شامل قطر یا ارتفاع لایه هوای مهاجم، کاهش بار آلودگی، وزش باد، بارندگی و شدت فعالیت مراکز فشار (کم یا زیاد) پیرامون منطقه دارد. 

برای حل معضل آلودگی هوا راهکارهای متعددی وجود دارد که می‌تواند مورد توجه قرار گیرد، از جمله آن‌ها می‌توان به داشتن مدل مدیریتی پویا با استفاده از الگوی توسعه پایدار شهری و تجربیات کشورهای دیگر جهت کاهش آلودگی هوا، تقویت بخش‌های علمی و پژوهشی و اجرای تحقیقات کاربردی، آموزش و توسعه فرهنگ محیط زیست در سطوح مدیریتی و جامعه جهت افزایش مشارکت در کاهش آلودگی هوا، تقویت بخش‌های غیردولتی جهت اجرای مسئولیت‌های کاهش آلودگی هوا، گسترش و بهبود سیستم حمل‌ونقل عمومی تلفیقی، گسترش وسایل نقلیه عمومی به ویژه مترو و فرهنگسازی استفاده از این وسایل و الزام خودروسازان به پیروی از استانداردهای روز، مدیریت یکپارچه پایش و فعالیت‌ها توسط مراجع ذی‌صلاح، مدیریت ترافیک و توسعه فرهنگ صحیح رانندگی، منطقی کردن قیمت حامل‌های انرژی، ایجاد و توسعه زیرساخت‌ها به خصوص سیستم‌های الکترونیک شهری، استفاده از سیاست‌های تشویقی مانند تشکیل صندوق محیط زیست برای کمک به کاهش آلودگی هوا، استفاده از سیاست‌های بازدارنده مانند برخورد با تولید و توزیع‌کنندگان حامل‌های انرژی باکیفیت پایین اشاره کرد. 

گزارش از حمیدرضا قربانی

انتهای پیام/