حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ چند سالی بیشتر نمی‌گذرد از روزی که میشل اوباما، همسر رئیس جمهور پیشین آمریکا، توسط یک ویدئوی زنده از درون کاخ سفید، آرگو را به عنوان برنده سیاسی‌ترین مراسم اسکار تاریخ اعلام کرد و پیوندهای هالیوود و آکادمی علوم سینمایی‌اش را با سیاست به واضح‌ترین شکل ممکن نشان داد و این حتی درحالی بود که چنین اثری منتسب به جریان جمهوری‌خواه سینمای آمریکا محسوب می‌شد...

حالا اما نسبت هالیوود با سیاست و دولت وقت ایالات متحده شکل دیگری پیدا کرده. مراسم گلدن گلاب که جشن رسانه‌ای‌های سینمای آمریکاست این قضیه را علناً نشان داد و پررنگ‌ترین بخش از این مراسم صحبت‌های مریل استریپ، هنرپیشه بسیار معروف آمریکایی بود.

وقتی جشن گلدن‌گلاب شروع شد، مجری برنامه، «جیمی فالن» در مونولوگ ابتدای مراسم با چند جوک و متلک ترامپ را نواخت و هر از گاهی برخی از افراد هم در حین مراسم چیزی نثارش می‌کردند تا اینکه «مریل استریپ» برای دریافت جایزه «سیسیل بی دومیل» (جایزه ای شبیه اسکار افتخاری) روی سن آمد. او تقریبا هفت دقیقه‌ای صحبت کرد و عمده حرف‌هایش در نقد و تمسخر رییس جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ بود؛ از وعده‌ی برخورد با مهاجرین غیرقانونی گرفته تا اشاره به تمسخر یک خبرنگار معلول توسط ترامپ که خیلی وقت پیش اتفاق افتاده بود، همگی چیزهایی بودند که استریپ دستمایه کوبیدن ترامپ قرار داد. او اشاره‌ای به متفاوت بودن محل تولد و زندگی بازیگرهای مختلف کرد:

«اصلا هالیوود چیه؟ فقط یه مشت آدم که از جاهای مختلف دور هم جمع شدن. من تو نیوجرسی به دنیا اومدم، بزرگ شدم و به مدرسه رفتم. «وایولا» [دیویس] تو یه خونه‌ی روستایی در جنوب کارولینا به دنیا اومده و تو لانگ ایلند بزرگ شده. «سارا پالسون» توسط مادر تنهاش تو بروکلین بزرگ شده. «سارا جسیکا پارکر» یکی از ۷ یا ۸ کودک اوهایو بوده. «اِمی ادامز» تو ایتالیا به دنیا اومده. «ناتالی پورتمن» تو بیت‌المقدس به دنیا اومده. و «روث نِگایِ» زیبا در اتیوپی به دنیا اومد، نه ایرلند بود، مطمئنم. و بابت بازی در نقش دختری روستایی از ویرجینیا الان اینجا نامزد شده. «رایان گاسلینگ»، هم مثل بقیه آدم خوب‌ها اهل کاناداست! «دِو پاتل» در کنیا متولد شد، در لندن بزرگ شد و بابت بازی در نقش یک هندی که در تاسمانی بزرگ شده الان اینجاست. پس هالیوود مملو از خارجی‌هاست و اگر بخوایم همه رو بیرون کنیم چیزی جز فوتبال آمریکایی و هنرهای رزمی ترکیبی (MMA) - که «هنر» محسوب نمی‌شه- ندارید که نگاه کنید!»... «یه اتفاقی خیلی ناراحتم کرد، موقعی بود که یک نفر داشت برای نشستن روی بالاترین و مورد احترام‌ترین صندلی کشور درخواست می‌کرد. کسی که هیچ افتخار، قدرت و ظرفیت دوباره مبارزه کردن رو نداشت. (خطاب به دونالد ترامپ، ریاست جمهور منتخب آمریکا) وقتی دیدمش یجورایی دلم شکست. هنوزم نمی‌تونم باورش کنم چون اون فیلم نبود، واقعی بود. این غریزه‌ی خار و حقیر کردن دیگران وقتی توسط کسی در مکان عمومی انجام بشه، توسط کسی که قدرت رو در دست داره، رو زندگی هرکسی تاثیر می‌ذاره و باعث میشه مردم به خودشون این اجازه رو بدن که رفتاری شبیه به اون داشته باشن. بی‌احترامی، بی‌احترامی میاره. خشونت، خشونت به بار میاره. وقتی فرد قدرتمندی از موقعیتش برای زورگویی به بقیه سواستفاده کنه، همه‌ی ما بازنده‌ایم.» البته دونالد ترامپ هم بعد از مراسم سعی کرد با یک توییت عکس‌العمل نشان دهد و گفت که به نظرش مریل استریپ بی‌جهت مورد توجه قرار گرفته است. اما حالا مراسم اصلی‌تر سینمای آمریکا، یعنی جشن اسکار برگزار میشود و مجری مراسم اتفاقا کسی نیست جز همان دشمن سرشناس ترامپ بین هنرمندان

آکادمی علوم سینمایی آمریکا دیروز اعلام کرد «مریل استریپ» یکی از سخنرانان اصلی اسکار امسال خواهد بود؛ پس از سخنرانی ضد ترامپ این بازیگر کهنه‌کار در گلدن‌گلاب، اسکار فرصت بزرگ‌تری برای حمله‌های او محسوب می‌شود.

به نظر می‌رسد حضور این مخالف علنی و سرسخت ترامپ در چنین جایگاهی، قرار است خاطره جایزه‌ای که مایکل مور، مستندساز مشهور آمریکایی، برای فیلم «فارنهایت ۹/۱۱» برنده شد را زنده کند؛ چه اینکه مور هنگام گرفتن جایزه، علنی‌ترین انتقادات را علیه جورج بوش و لشکرکشی‌هایش به خا‌ورمیانه انجام داد. 

آیا اگر قرار است یک شوی زنده از مراسم اسکار علیه دولت وقت ایالات متحده شکل بگیرد، آمریکایی‌ها این کار را به کسی غیر از سینماگری آمریکایی خواهند سپرد و آیا ممکن است که آن‌ها همچنان جهت جایزه دادن به فیلم‌هایی از کشورهای دیگر و دعوت مخالفان خارجی ترامپ روی سن، احساس نیازی در خودشان احساس کنند؟

پاسخ این سوال‌ها، در مراسم امشب به دست خواهد آمد.

یادداشت از میلاد جلیل‌زاده

انتهای پیام/