روزشمار پيروزی انقلاب اسلامی؛
واى به حالت بختیار، اگر خمینى دیر بیاد
هشتم بهمن ماه 57، در پی ممانعت رژيم پهلوی از ورود امام خمينی (ره) به كشور، تظاهرات مردمی با رهبری روحانيون شديدتر شد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پس از فرار محمدرضا شاه از خاک کشور و با گذشت فراز و نشیب‌های نهضت
اسلامی به رهبری امام خمینی (ره)، کم کم فجر و ظفر ملت ایران پدیدار شد.
شاه خائن، پس از جنایت‌های بیشمار حکومت پهلوی و به خاک و خون کشیدن خیل عظیمی از مردمی که پشت سر ولی فقیه زمان خود ایستاده بودند، زمانی که دید حتی حمایت بیگانگان هم نمی‌تواند حکومتش را حفظ کند، از کشور گریخت.
روز هشتم بهمن ماه 57، فرودگاه مهرآباد همچنان در محاصرۀ تانک‌ها، زرهپوشها و اتومبیل‌هاى آتش نشانى بود. با این حال فرار سربازان، درجهداران و افسران جوان از پادگان‌ها و پیوستن آنها به ملت تشدید یافته بود.
بختیار در حالى که فرودگاه مهرآباد را به منظور جلوگیرى از فرود هواپیماى حامل امام خمینى و یارانش بسته بود، همچنان به تلاش خود براى باقى ماندن بر قدرت ادامه مى دهد. حرف‌هاى ویلیام سولیوان سفیر آمریکا در تهران حاکى از این تلاش‌ها بود: «بختیار پس از اینکه با وساطت من موفق به جلوگیرى از استعفاى ارتشبد قرهباغى از ریاست ستاد شد، گفت: با تدابیرى که پیشبینى کرده، پس از مراجعت آیتالله خمینى (ره) اوضاع به نفع حکومت او تغییر خواهد کرد.»
سولیوان که سیاستمداری کهنهکار بود، می‌دانست شاپور بختیار هیچ شانسى ندارد؛ لذا به قول خود «به فکر تسریع در اجراى برنامه تخلیه آمریکاییان از ایران و تقلیل اعضاى کادر رسمى سفارت می‌افتد».
یکى از خبرگزاریها دربارۀ وضعیت آن روز شاه نوشت: «شاه از خیانت دوستان خود، سخت اندوهگین است و به این جهت طى چند روز گذشته حدود 12 کیلو لاغر شده است»!
در تهران هم، عدهاى از ارتشیان، ساواکی‌ها و وابستگان رژیم شاه در ورزشگاه امجدیه گرد آمده و در پناه نظامیان و عدهاى از چماقداران به تظاهرات پرداختند و حمایت خود را از دولت بختیار و سنگر قانون اساسى اعلام کردند. این در حالى بود که ده‌ها هزار تن از مردم تهران در خیابان‌هاى اطراف امجدیه با در دست داشتن عکس‌هاى امام خمینى به طرفدارى از رهبرى امام تظاهرات کرده و شعار می دادند.
هشتم بهمن ماه 1357، روزنامهها خبر دادند «سفر امام خمینى دو روز دیگر به تعویق افتاد.» این خبر براى ملت مسلمان ایران که مشتاقانه چشم به راه مراجعت رهبرشان هستند و خود را جهت استقبال از آن بزرگوار آماده کرده بودند، بسیار تأثرانگیز و نگرانکننده بود. فرودگاه‌ها هنوز بسته بود. نگرانى و خشم مردم لحظه به لحظه افزایش می‌یافت؛ درگیری‌ها شروع می‌شد و با گذشت چند ساعت، شدت گرفت. در جنگ و گریز خیابانى، ده‌ها تن توسط مزدوران آمریکایى به خاک و خون کشیده شدند. مردم شعار می دادند: «واى به حالت بختیار، اگر خمینى دیر بیاد»، «اگر خمینى دیر بیاد، مسلسل‌ها بیرون میاد»
حضرت امام (ره) در بیانات هشتم بهمن ماه خود، با توجه به حوادثى که در ایران می‌گذشت، فرمودند: «...ما می‌بینیم همان بساطى که در زمان رضا خان ـ شاه سابق ـ بود حالا هم همانها دارد اجرا می‌شود... آن وقت آدم می‌کشتند حالا هم آدم می‌کشند، آن وقت غارت می‌کردند حالا هم غارت می‌کنند، آن وقت از اجتماعات جلوگیرى می‌کردند حالا هم جلوگیرى می‌کنند...»
روحانیت مبارز به عنوان اعتراض به عمل ضد انسانى دولت غیرقانونى بختیار در جلوگیرى از مراجعت حضرت امام، در مسجد دانشگاه تهران دست به تحصن زده و در اعلامیۀ شمارۀ یک خود اعلام می‌دارند: «...تا بازگشت حضرت آیتاللّه العظمى امام خمینى به وطن، به آغوش پر از مهر ملت، در مسجد دانشگاه تهران تحصن اختیار می‌کنیم و از این محل مقدس در کنار برادران دانشجوى خود، نداى حقطلبانۀ خود را به گوش جهانیان خواهیم رساند.. ».
گزارش الهام قبادی
انتهای پیام /
شاه خائن، پس از جنایت‌های بیشمار حکومت پهلوی و به خاک و خون کشیدن خیل عظیمی از مردمی که پشت سر ولی فقیه زمان خود ایستاده بودند، زمانی که دید حتی حمایت بیگانگان هم نمی‌تواند حکومتش را حفظ کند، از کشور گریخت.
روز هشتم بهمن ماه 57، فرودگاه مهرآباد همچنان در محاصرۀ تانک‌ها، زرهپوشها و اتومبیل‌هاى آتش نشانى بود. با این حال فرار سربازان، درجهداران و افسران جوان از پادگان‌ها و پیوستن آنها به ملت تشدید یافته بود.
بختیار در حالى که فرودگاه مهرآباد را به منظور جلوگیرى از فرود هواپیماى حامل امام خمینى و یارانش بسته بود، همچنان به تلاش خود براى باقى ماندن بر قدرت ادامه مى دهد. حرف‌هاى ویلیام سولیوان سفیر آمریکا در تهران حاکى از این تلاش‌ها بود: «بختیار پس از اینکه با وساطت من موفق به جلوگیرى از استعفاى ارتشبد قرهباغى از ریاست ستاد شد، گفت: با تدابیرى که پیشبینى کرده، پس از مراجعت آیتالله خمینى (ره) اوضاع به نفع حکومت او تغییر خواهد کرد.»
سولیوان که سیاستمداری کهنهکار بود، می‌دانست شاپور بختیار هیچ شانسى ندارد؛ لذا به قول خود «به فکر تسریع در اجراى برنامه تخلیه آمریکاییان از ایران و تقلیل اعضاى کادر رسمى سفارت می‌افتد».
یکى از خبرگزاریها دربارۀ وضعیت آن روز شاه نوشت: «شاه از خیانت دوستان خود، سخت اندوهگین است و به این جهت طى چند روز گذشته حدود 12 کیلو لاغر شده است»!
در تهران هم، عدهاى از ارتشیان، ساواکی‌ها و وابستگان رژیم شاه در ورزشگاه امجدیه گرد آمده و در پناه نظامیان و عدهاى از چماقداران به تظاهرات پرداختند و حمایت خود را از دولت بختیار و سنگر قانون اساسى اعلام کردند. این در حالى بود که ده‌ها هزار تن از مردم تهران در خیابان‌هاى اطراف امجدیه با در دست داشتن عکس‌هاى امام خمینى به طرفدارى از رهبرى امام تظاهرات کرده و شعار می دادند.
هشتم بهمن ماه 1357، روزنامهها خبر دادند «سفر امام خمینى دو روز دیگر به تعویق افتاد.» این خبر براى ملت مسلمان ایران که مشتاقانه چشم به راه مراجعت رهبرشان هستند و خود را جهت استقبال از آن بزرگوار آماده کرده بودند، بسیار تأثرانگیز و نگرانکننده بود. فرودگاه‌ها هنوز بسته بود. نگرانى و خشم مردم لحظه به لحظه افزایش می‌یافت؛ درگیری‌ها شروع می‌شد و با گذشت چند ساعت، شدت گرفت. در جنگ و گریز خیابانى، ده‌ها تن توسط مزدوران آمریکایى به خاک و خون کشیده شدند. مردم شعار می دادند: «واى به حالت بختیار، اگر خمینى دیر بیاد»، «اگر خمینى دیر بیاد، مسلسل‌ها بیرون میاد»
حضرت امام (ره) در بیانات هشتم بهمن ماه خود، با توجه به حوادثى که در ایران می‌گذشت، فرمودند: «...ما می‌بینیم همان بساطى که در زمان رضا خان ـ شاه سابق ـ بود حالا هم همانها دارد اجرا می‌شود... آن وقت آدم می‌کشتند حالا هم آدم می‌کشند، آن وقت غارت می‌کردند حالا هم غارت می‌کنند، آن وقت از اجتماعات جلوگیرى می‌کردند حالا هم جلوگیرى می‌کنند...»
روحانیت مبارز به عنوان اعتراض به عمل ضد انسانى دولت غیرقانونى بختیار در جلوگیرى از مراجعت حضرت امام، در مسجد دانشگاه تهران دست به تحصن زده و در اعلامیۀ شمارۀ یک خود اعلام می‌دارند: «...تا بازگشت حضرت آیتاللّه العظمى امام خمینى به وطن، به آغوش پر از مهر ملت، در مسجد دانشگاه تهران تحصن اختیار می‌کنیم و از این محل مقدس در کنار برادران دانشجوى خود، نداى حقطلبانۀ خود را به گوش جهانیان خواهیم رساند.. ».
گزارش الهام قبادی
انتهای پیام /
