حجت الاسلام و المسلمین سید ابراهیم چوب چیان کارشناس مسائل مذهبی در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان
حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص علت صلح امام حسن مجتبی(ع) اظهار کرد: نتیجه جانشینی نا اهلان بر مسند پیامبر اکرم(ص) و فاصله گرفتن شجره طیبه از جانشینی منجر به صلح اجباری امام حسن مجتبی(ع) با معاویه ملعون شد وپس از آن قیام عاشورا را ایجاد کرد.
وی عنوان کرد: اگر بیعت روز غدیر با امیرالمؤمنین(ع) حفظ میشد و آن حضرت به حکومت میرسید، همه چیز در جای خود قرار داشت. نعمت و رحمت از آسمان و زمین بر آنها میبارید و دین اسلام طبق بشارت تمام انبیاء با عدالت وافر در جهان گسترش مییافت. [آلعمران/ 81 تا 83]
چوبچیان افزود: در نهایت امیرالمؤمنین بعد از صد یا دویست سال، به اجل خود از این دنیا میرفت و حکومت را به امام حسن مجتبی(ع) میسپرد و سپس امام حسین(ع) به خلافت میرسید. لذا نه امام حسن(ع) با معاویه صلح میکرد ، نه سیدالشهدا(ع) و امامان دیگر شهید میشدند و حضرت صاحب الزمان(عج) غایب نمیگشت.
وی درادامه بیان کرد: در این صورت، آن وعدههای صلح و رحمت و عدالتی که ما در خصوص دوران امام زمان(عج) شنیدهایم از همان زمان حکومت امیرالمؤمنین(ع) نازل میشد و دنیا و آخرت مردم آباد میشد.
این کارشناس مذهبی در خصوص وظیفه ائمه اطهار(ع) گفت: یکی از وظایف ائمه اطهار(ع) تربیت نفوس صالحه است اما با منع 25 ساله امام علی(ع) از حکومت بر مسلمین و پس ازآن خلافت کوتاه ایشان که بیشتر به جنگ های تحمیلی گذشت فرصتی برای ارشاد مردمی که به دوران جاهلیت پیش از اسلام برگشته بودهد وجود نداشت.
وی افزود: از آنجایی که تمام زمان امام (ع) صرف جنگ شده بود فرصتی برای تربیت و تعلیم یاران وفادار ونفوس خواص نبود لذا این امر باعث ضربه شدید برخلافت امام حسن مجتبی(ع) شده و ایشان یاران اصلی خود را که اندک بودند از دست داده و مجبور به صلح با معاویه شد.
چوبچیان در ادامه تاکید کرد: اگر به امام علی(ع) اجازه خلافت 29 ساله داده می شد نه جنگی پیش می آمد و نه این چالش های جدی برای اهل بیت نبوت ایجاد می شد.
وی در رابطه با جنگ صفین و تاثیر آن بر صلح امام حسن(ع) اظهار کرد: با اینکه امام علی (ع) ماجرای حکمیت را نپذیرفت اما کم کاری یاران و بی تفاوتی آنها نسبت به جنگ باعث شد تا امیرالمومنین (ع) نتواند معاویه را شکست دهد و نبود همان یاران اندک منجر به صلح امام حسن(ع) با معاویه برای پایان دادن به جنگ و پس از آن شهادت امام حسین(ع) و یاران ایشان در دشت کربلا شد.
انتهای پیام/