حضرت آیت الله العظمی سید علی حسینی سیستانی، زاده سیزدهم مرداد هزار و سیصد و نه در مشهد مقدس، مقیم عراق و نجف اشرف از بیست سالگی، از مراجع عظام تقلید شیعیان جهان، علیرغم عدم مداخله مستقیم در امور سیاسی، در شکل گیری و تاسیس عراق پسا صدام نقشی اساسی و موثر از خود به جا گذاشته است. از آیت الله سیستانی بسیار شنیده و خوانده ام اما امروز این توفیق را داشتم که برای نخستین بار در معیت آیت الله آملی لاریجانی و هیات مقامات عالی قوه قضائیه، حضرت ایشان را از نزدیک زیارت کنم. بیست دقیقه ای از محضرشان استفاده کردیم و سپس همه افراد هیات همراه از جلسه خارج شدیم و دیدار بصورت خصوصی و دوجانبه ادامه یافت. در جلسه عمومی نکات مختلفی از سوی حضرت آیت الله مطرح شد که چند نکته از آن را برای فایده عمومی بصورت نقل به مضمون و اختصار می آورم:
- امور ایران را دنبال می کنم اما نه از طریق افراد، بلکه از طریق کتابها و مطبوعات و رسانه ها. مقیدم غالب کتابهایی را که می رسد مطالعه کنم.
- برای احیاء آثار (مدارس و کتابخانه و ...) علمای بزرگ و گذشته نجف اهمیت قائلم و برایم مسائل جانبی و اختلافی در این زمینه مهم نیست همین که عالم بزرگی باشد اهتمام دارم آثارشان احیاء شود و بنام خودشان نه من، باقی بماند.
- علم هم فقط علم دینی نیست همه علومی که در خدمت به مردم موثر است باید مورد اهتمام باشد.
- هر چه پاک تر و بنا بر خدمت بیشتر داشته باشید خیر دنیا و آخرت بیشتر در آن نهفته است، به ویژه در جمهوری اسلامی که دشمنان زیادی دارد.

خداوند را بر توفیق این دیدار سپاسگزارم. آرامش و متانت و وسعت نظر و دریادلی آیت الله و نگاه نافذ و شعاع معنوی شخصیت حضرتشان در همین دیدار کوتاه محسوس و ملموس بود. نکته حاشیه ای اما محتوائی دیدار هم اینکه آیت الله به یکی دو نفر از اعضای هیات که اصرار داشتند دست ایشان را ببوسند اجازه ندادند. امکان تصویربرداری از ایشان فراهم نبود اما تصویر منتشره به همراه این پست به وضعیت امروز حضرتشان نزدیک است.