بسته اینستاگردی؛
ایران را آبکش نکنیم/اشتیاق رونالدو برای بازی در لیگ قهرمانان اروپا/دعای افشانی برای دشمنانش
به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با گسترش فضای مجازی و وجود شبکه های
اجتماعی فراوان، این روزها هنرمندان و ورزشکاران برای ارتباط تنگاتنگ با
هوادارانشان از جزئیات زندگی خود و یا مسائل روز عکس گرفته و آن را به
اشتراک می گذارند. بسته اینستاگردی امروز باشگاه خبرنگاران هم قصد دارد
گلچینی از پست های به روز شده هنرمندان و ورزشکاران را در اختیار شما
کاربران قرار دهد.
کریستیانو رونالدو با انتشار این عکس اشتیاق خود را برای بازی در لیگ قهرمانان اروپا نشان داد.
حجت الاسلام رئیسی نوشت: "ازدحامی که این حرم دارد/از وفور گره گشایی توست/دادن برگه ی امان النار/گوشه ای از هنر نمایی توست/آنچه ما را کبوترت کرده /هنر گنبد طلایی توست."
کریستیانو رونالدو با انتشار این عکس اشتیاق خود را برای بازی در لیگ قهرمانان اروپا نشان داد.
حسین کنعانی نوشت: "همیشه مهربان خواهم ماند. حتی اگر کسی قدر مهربانیم را نداند. من خدایی دارم که به جای همه برایم جبران میکند."
میلاد کمندانی نوشت: "قبل تمرين با علي آقا فيزيوتراپيست تيم و آقا سعيد گُل كه تو مدتي كه مصدوم بودم خيلي زحمت برام كشيدن،تشكر ميكنم ازشون و داداش گلم."
داریوش فرضیایی نوشت: "مساحت ايران:۱٬۶۴۸٬۱۹۵کیلومتر مربع است و تعداد چاه‌هاى آب:٧٧٠،٠٠٠ حلقه❗️ يعنى ما هر ٢/١ كيلومتر مربع يك چاه حفر كرديم. لطفا ایران را آبکش نکنید ."
پرویز پرستویی نوشت: "وقتی که مرد، حتی یک نفر هم توی محل ما ناراحت نشد. بچه های محل اسمش رو گذاشته بودند مرفه بی درد و بی کس البته از نوع نردبونی !!! و این لقب هم چقدر به او می امد نه زن داشت نه بچه و نه کس و کاردرستی. شنیده بودیم که چند تایی برادرزاده و خواهر زاده دارد که انها هم وقتی دیده بودند آبی از اجاق عمو جان برایشان گرم نمی شود تنهایش گذاشته بودند. وقتی که مرد من و سه چهار تا از بچه های محل که می دانستیم ثروت عظیم و بی کرانش بی صاحب می ماند بدون اینکه بگذاریم کسی از همسایه ها بفهمد شب اول با ترس و لرز زیاد وارد خانه اش شدیم و هر چه پول نقد داشت بلند کردیم بعد هم با خود کنار امدیم که: این که دزدی نیست تازه او به این پولها دیگر هیچ احتیاجی هم ندارد تازه می توانیم کمی هم از این پولها رو از طرفش صرف کار خیر کنیم تا هم خودش سود برده باشه و هم ماها !!!!! اما دو روز بعد در مراسم خاکسپاری اش که با همت ریش سفید های محل به بهشت زهرا رفتیم من و بچه ها چقدر خجالت کشیدیم. موقعی که ١۵٠ بچه یتیم از بهزیستی امدند بالای سرش و فهمیدیم مرفه بی درد خرج سرپرستی همه انها را می داده، بچه های یتیم را دیدیم که اشک می ریختند و انگار پدری مهربان را از دست داده اند از خودمان پرسیدیم: او تنها بود یا ما؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ روزگار غریبی است."
محسن افشانی نوشت: "باشد كه دشمنانم عمر طولانى داشته باشند تا شاهد موفقيت هاى بى پايانم باشند."
سيد عزت الله ضرغامى نوشت: "آیت حق؛ آیت الله میرزا عبدالکریم حق شناس، فقیه، عارف و معلم اخلاق بزرگی بود. او در سال 1298 متولد شد و محضر بزرگانی چون آیات عظام امام خمینی؛ شاه آبادی، بروجردی؛ خوانساری و حجت را درک و از محضرشان فیض برد. پس از فوت مرحوم شیح محمدحسین زاهد معروف به زاهد نفت فروش؛ مردم تهران به قم رفتند تا برای حل مشکلات دینی و رسیدگی به امور شرعی فرد دیگری در مسجد امین الدوله، به جای آن مرحوم معرفی شود. با توصیه و تأکید امام خمینی، ایشان از طرف آیت الله بروجردی به تهران آمدند و تا آخر عمر انجام وظیفه کردند. محضر درس اخلاق آن بزرگوار، برجسته بود و شاگردان و طلاب و دانشجویان زیادی در آن محضر تربیت شدند و حتی به فیض شهادت رسیدند. آن مرحوم در سال 1386 دار فانی را وداع گفته و پیکر مطهرشان در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به خاک سپرده شد.
***پی نوشت***
در طول دوران دانشجویی؛ به همراه برخی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر؛ از محضر درس اخلاق ایشان در مسجد امین الدوله استفاده می‌کردیم. مسجد امین الدوله در خیابان مولوی، نزدیک بازارچه سیداسماعیل است. هنوز به آن محله رفت‌‌وآمد دارم.
وقتی معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی دانشگاه امیرکبیر شدم با اصرار از ایشان خواستم که در مسجد دانشگاه، کلاس اخلاق برگزار کنند. ایشان هم با بزرگواری پذیرفتند و چند جلسه به دانشگاه آمدند که به شدت مورد استقبال قرار گرفت. ولی بعد از آن به من فرمودند که فلانی من در اینجا نمی‌توانم درس بدهم و اشاراتی به احوالات روحی خود کردند. منظورشان این بود که در همان محله قدیمی و در همان مسجد امین الدوله بهتر می‌توانند خدمت کنند . شاید آن را نافع‌تر و پربرکت‌تر می‌دانستند. از اینکه دل من را می‌شکستند نگران بودند. لذا با بزرگواری و محبت فراوان سعی می‌کردند جبران کنند. امروز بهتر حرف ایشان را می‌فهمم . چون به نظر می‌رسد برخی بزرگان، وظیفه اصلی خود را در ارشاد و هدایت خلق‌الله و از طریق همان تریبون‌های سنتی و به صورت سینه به سینه فراموش کرده‌اند. به همین دلیل برکت نفس اهل دل در هدایت مردم کیمیا شده است. روحانیت انقلابی امروز، نباید وظیفه اصلی و ذاتی خود را فراموش کند."
***پی نوشت***
در طول دوران دانشجویی؛ به همراه برخی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر؛ از محضر درس اخلاق ایشان در مسجد امین الدوله استفاده می‌کردیم. مسجد امین الدوله در خیابان مولوی، نزدیک بازارچه سیداسماعیل است. هنوز به آن محله رفت‌‌وآمد دارم.
وقتی معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی دانشگاه امیرکبیر شدم با اصرار از ایشان خواستم که در مسجد دانشگاه، کلاس اخلاق برگزار کنند. ایشان هم با بزرگواری پذیرفتند و چند جلسه به دانشگاه آمدند که به شدت مورد استقبال قرار گرفت. ولی بعد از آن به من فرمودند که فلانی من در اینجا نمی‌توانم درس بدهم و اشاراتی به احوالات روحی خود کردند. منظورشان این بود که در همان محله قدیمی و در همان مسجد امین الدوله بهتر می‌توانند خدمت کنند . شاید آن را نافع‌تر و پربرکت‌تر می‌دانستند. از اینکه دل من را می‌شکستند نگران بودند. لذا با بزرگواری و محبت فراوان سعی می‌کردند جبران کنند. امروز بهتر حرف ایشان را می‌فهمم . چون به نظر می‌رسد برخی بزرگان، وظیفه اصلی خود را در ارشاد و هدایت خلق‌الله و از طریق همان تریبون‌های سنتی و به صورت سینه به سینه فراموش کرده‌اند. به همین دلیل برکت نفس اهل دل در هدایت مردم کیمیا شده است. روحانیت انقلابی امروز، نباید وظیفه اصلی و ذاتی خود را فراموش کند."
انتهای پیام/
