حمید مساعدیان عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی در گفتگو با خبر نگار گروه ورزشی باشگاه خبر نگاران جوان افزود:مصرف الکل در ارتفاع و درشرایط کمبود اکسیژن یعنی در ارتفاع بالاتر از ۲۷۰۰ متر از سطح دریا که علائم بیماری های ارتفاع نظیر بیماری حاد کوهستان، اِدِم ریوی و اِدِم مغزی بوجود می آید، می تواند عوارض جدی در کوهنورد ایجاد کند.
وی تصریح کرد:اثرات الکل در انسان بیشتر ناشی از اثرات آن در سیستم مغزی-عصبی می باشد، همچنین الکل در سایر سیستمهای بدن انسان از جمله سیستم گوارشی و کلیه و مجاری ادرار اثرات سوئی دارد.
مساعدیان در خصوص استفاده از الکل در ارتفاع و اثرات سوء و مضر ات آن عنوان کرد:
مصرف الکل در انسان با اثر بر سیستم مغزی عصبی باعث کاهش تمرکز و هوشیاری می گردد. این اثر در ارتفاع بالا که فرد نیاز به هوشیاری و تمرکز بیشتر دارد باعث اختلال در تصمیم گیری و قضاوت می گردد و می تواند شرایط خطرناکی را برای فرد بوجود آورد.
عدم تعادل و توجه از اثرات دیگر الکل در ارتفاع است. این شرایط می تواند در هنگام صعود و فرود بسیار خطرناک باشد و در مواقعی که نیاز به توجه بیشتر را می‌طلبد باعث سقوط فرد گردد.
مصرف الکل می تواند باعث افت فشار خون در فرد گردد. این افت فشار خون به حدی است که فرد بسختی می تواند صعود نماید و در مواقعی در فرود نیز فرد احساس ناتوانی می کند.
الکل باعث افت قابل توجه قند خون می شود. در چنین مواردی نیز فرد احساس خستگی مفرط می کند. همراهی افت فشار خون با افت میزان قند خون فرد باعث احساس ناتوانی در صعود و حتی در فرود در فرد می شود.
الکل ماده ای دیورتیک یعنی ادرارآور است این اثر در فرد می تواند باعث دفع مایعات بدن و در نتیجه کم آبی مفرط در کوهنورد شود که خصوصا در صعودهای زمستانی می تواند بسیار خطرناک باشد که می تواند زمینه ساز حوادث جدی نظیر سرمازدگی، هیپوترمی، یخ زدگی اندانها و افزایش غلظت خون و خطرات بروز لخته های خومی در بافت های حساس فرد گردد.
مصرف الکل در ساعت یا ساعتهای اول باعث ایجاد گرما در فرد می شود، ولی بعد از گذشت ۲ تا ۳ ساعت برعکس با بروز انبساط عروقی باعث ازدست دادن گرمای بدن و در نتیجه افت دمای بدن شده و فرد را مستعد هیپوترمی می نماید که چنین شرایطی در فصل زمستان می تواند بسیار خطرناک باشد.
در گذشته از الکل جهت امدادرسانی به کوهنوردان گرفتار در سرما در اروپا استفاده می شد ولی امروزه با توجه به مضراتی که در بالا بیان شد چنین چیزی رواج ندارد.
در هنگام مصرف الکل فرد بطور ناخودآگاه دچار فراموشی موقت می شود که به آن بلاک اوت می گویند. در این مرحله فرد چیزی بیاد نمی آورد و بعد از پایان اثرات الکل فرد صحنه ها و شرایطی که داشته را فراموش می کند. این مرحله می تواند در وضعیت قضاوت و تصمیم گیری منطقی فرد خصوصا در شرایط خطرناک آب و هوایی بطور مستقیم تاثیر گذاشته و خطرآفرین باشد.
الکل می تواند با اثراتی که در سیستم مغزی - عصبی انسان می گذارد باعث اختلال در سیستم بینایی و شنوایی فرد شده و باعث بروز توهم هایی در فرد گردد که در شرایط حساس کوهنورد که نیاز به هوشیاری کامل دارد می تواند بسیار خطرناک باشد.
الکل بعلت اثرات سوء آن روی سیستم مغزی - عصبی باعث کاهش تعداد تنفس و کاهش اکسیژن گیری در ارتفاع و تشدید ارتفاع زدگی در کوهنورد می شود.
در نتیجه مصرف الکل در ارتفاع و حتی در شب قبل از اجرای برنامه های کوهنوردی(در ارتفاع پایین) به هر دلیل و عنوان ممنوع می باشد.
عرق سوز شدن از عوارض شایع در ورزش کوهنوردی در تابستان
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان؛
عرق سوز شدن از عوارض انجام فعالیتهای ورزشی در فصل تابستان می باشد. ورزش کوهنوردی در این روزها و در شرایط هوای گرم تابستان می تواند با عارضه عرق سوز شدن قسمت های خاص بدن از جمله بین پاها و زیر بغل همراه باشد.
عرق‌سوز را می‌توان با روش‌های زیر درمان کرد:. ناحیه مورد نظر را خنک کنید. یک دستمال خنک و خیس روی عرق‌سوزها بگذارید یا حداقل برای ۲۰ دقیقه آن را زیر دوش آب سرد نگه دارید.
لباسهای گشاد در حین ورزش کوهنوردی بپوشید. لباسهای تنگ و محدود کننده را استفاده نکنید. شلوارها و بلوزهای تنگ، پارچه‌های سنگینی مثل لیکرا را باید با پارچه‌های سبک و گشاد جایگزین کنید.
از فرصت های مناسب جهت خنک کردن و استحمام با آب خنک در حین اجرای برنامه ه کوهنوردی استفاده کنید. بعد از دوش گرفتن یا استفاده از دستمال خنک و خیس، بگذارید ناحیه عرق‌سوزشده خود به خود در هوای آزاد خشک شود و از کشیدن حوله روی آن خودداری کنید.
اگر ناحیه موردنظر خارش یا درد داشت، روی آن لوسیون کالامین یا کرم هیدروکورتیزون بزنید. اگر مشکل برطرف نشد، یا بدتر شد، از استفاده مجدد آن لوسیون و کرم اجتناب کنید.
تا زمان بهبودی کامل، از صابون‌ها، لوسیون‌ها یا هر ماده خشن بر روی ناحیه عرق‌سوزشده خودداری کنید.
برای جلوگیری از بروز عرق‌سوز در آینده، موقع فعالیت یا ورزش و کوهنوردی در هوای گرم، برای خنک و خشک نگه داشتن پوست از لباسهای گشاد و سبک استفاده کنید. عرق‌سوز مشکل جدی نیست اما ناراحتی زیادی ایجاد میکند
سه نکته مهم هنگام فرود
فرود بر روی طناب در کوهنوردی کار لذت بخشی است اما آمار نشان داده است که بخش قابل توجهی از حوادث در کوهستان بر اثر بی دقتی در فرود صورت گرفته است . قبل از فرود رفتن به این نکات توجه کنید:
ایمنی و جهت کارگاه :
آیا کارگاهی که قصد فرو بر روی آن را داریم مستحکم است ؟
آیا می توان به ابزار ثابت کارگاه اطمینان کرد ؟
آیا تسمه ها و یا سیم بکسل و یا زنجیر کارگاه سالم هستند؟
اگر بر روی کارگاه حلقه فرود وجود دارد آیا وضعیت آن مناسب است ؟
آیا زوایای مناسب ( زیر ۶۰ درجه ) در برپایی کارگاه در نظر گرفته شده است ؟
اگر پاسخ به هر یک از این سئوالات منفی بود باید حتما نسبت به اصلاح وضعیت کارگاه اقدام کرد و حتی در صورت لزوم ابزار دیگری برای تقویت ساختار به آن اضافه نمود. به یاد داشته باشیم هیچ ابزاری به اندازه جان انسان دارای ارزش نیست.
استفاده از خود حمایت در حین فرود:
در تمامی مراحل فرود حتی آن دست از فرود هایی که به زمین می رسند باید از خود حمایت استفاده نمود. ساختار فرود بر مبنای شکست طناب در داخل ابزار فرود است و شکست توسط فشار دست ایجاد می شود . در صورتیکه دستی که وظیفه کنترل طناب را برعهده دارد از طناب جدا شود طبیعتا نتیجه آن سرش بسیار سریع بر روی طناب و اصابت با زمین و …. می باشد.
طبیعتا در محیطی مانند کوهستان خطرات محیطی زیادی وجود دارند که می توانند باعث شوند فرود رونده کنترل طناب را از دست بدهد . برای جلوگیری از این امر باید از گره های چفت شونده بر روی طناب ( پروسیک – مشار ) و یا ابزار خاص قفل شونده ( شانت ) استفاده نمود.
نکته دیگر احتمال سرش ابزار فرود بر روی طناب های نو است بخصو ص در زمانیکه از طناب یک لا استفاده شود. در چنین صورتی اگر تعداد دورهای گره ( مشار یا پروسیک ) کم باشد ممکن است حتی گره هم نتواند سرش را بخوبی کنترل کند. ( بنابراین توصیه می شود بر روی طناب های تازه با احتیاط بیشتر عمل فرود و حتی حمایت را انجام داد .)
دو روش کلی برای خودحمایت در فرود وجود دارد. گره بالای ابزار فرود و گره پایین ابزار . هر دو روش صحیح می باشند و بنا به سلیقه و خواست نفر می توانند در موقعیت های جداگانه مورد استفاده قرار گیرند.
گره انتهای طناب:
همواره انتهای طناب خود را گره بزنید . این گره باید تا حدی بزرگ باشد که از داخل ابزار فرود رد نشود. عواقب نزدن این گره می تواند بسیار تلخ باشد. .
در فرود های مرحله توصیه می شود انتهای طناب ها را جدگانه گره بزنیم . علت این امر این است که وقتی نفر اول به کارگاه می رسد. یکی از گره ها را باز می کند از داخل کارگاه عبور می دهد و باز گره می زند . در چنین حالتی ریسک از دست دادن طناب در حین پایین کشیدت آن کم می شود
انتهای پیام/
