رضا اسماعیلی در خصوص میزان تاثیرگذاری شعر بر روح و روان انسانها در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت:
«از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/ با مردم بی درد ندانی که چه دردی است»؛ اگر شعر بخواهد بر ذهن و زبان یک جامعه تاثیر بگذارد، باید از دل بر آمده و غمها و شادیهای مردم را حکایت کند و زندگی آنها را به تصویر بکشد و زمان حال انسانهای همان زمان باشد و سیمای زندگی آن زمان را در شعر به تصویر بکشد و تنها خیال پردازی صرف نباشد و واقع بینی هم داشته باشد، او نباید دور خود دایره ای بکشد و در برج عاج بنشیند و شعر بگوید. ما امروزه به شعری نیاز داریم که آلام مردم را به تصویر بکشد و شاعر باید در جامعه رسوخ کرده باشد.
وی درباره میزان مجاز سنتشکنی در شعر گفت: هر شاعری در بحث خلاقیت و نوآوری وظیفه دارد که به دنبال آفاق جدید باشد و به دنبال نوگرایی برود، اما پیش شرط این نوآوری گام برداشتن در مسیر مطالعه کتابهای دانشی و بینشی ادبی ایران و کسب تجربه است. باید دانشی که از پیشنیان به ما رسیده است را برداشت و از بنیان آن برای کاری جدید استفاده کرد. دقت کنیم می بینیم که نیما یوشیج هم با عنوان پدر شعر ایران در قالب کلاسیک شعر سراییده و در آن جا هم طبع آزمایی کرده بود و توانمندی خود را به اثبات رسانده بود. با پشتوانه ای که از ادب کلاسیک داشت کاری جدید را در علم فارسی اضافه کرد و همه سنت های ادبی را زیر پا نگذاشت.
اسماعیلی درباره آخرین فعالیت خود گفت: جدیدترین کارم که زیر چاپ است، مجموعه شعری با عنوان «سمت روشن دریا» است و بیشتر قالب آن آزاد است و مضمونش اجتماعی است و من در این شعرها فرم و نگاه جدیدی ایجاد کردم و ناشران هنر رسانه اردیبهشت است و در نیمه ی دوم سال جاری چاپ و منتشر می شود.
انتهای پیام/